به گزارش کردپرس، در آخرین اقدامات انجام گرفته در راستای ساماندهی کولبری، مدیرکل دفتر هماهنگی امور اقتصادی استاندار آذربایجان غربی از اختصاص سهمیه سالانه معافیت ورود و خروج کالا به مبلغ ۲۸ میلیون ریال به کولبران در این استان خبر داده و این اقدام را حمایت از کولبران و معیشت مردم مرزنشین استان تلقی کرده است، تا محل درآمد مناسبی برای ساکنان مناطق مرزی باشد!

کارت‌های الکترونیکی پیله‌وری بر اساس قوانین و در چهارچوب مقررات گمرکی این اجازه را به کولبران می دهد تا اقدام به دادوستد قانونی در معابر رسمی کنند. اما مسئله به همین سادگی نیست و این کارت ها به تنهایی نمی تواند به ساماندهی پدیده کولبری، تامین معیشت مناطق مرزی و روند تدریجی حذف شغل غیر منطقی کولبری منجر شود.

کولبری واقعیتی تلخ و کمر شکن است که نادیده گرفتن آن به گفته "صلاح الدین خدیو"، فعال مدنی، تنها سلب مسئولیت مسئولان از آن تلقی می شود.

روز گذشته که معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار آذربایجان غربی ، در اظهاراتی قابل تامل، بیان کرد؛ «در این استان کولبری وجود ندارد و افرادی که بدون توجه به قوانین و هشدارهای مرزبانی از مرزها عبور می‌کنند، مترددین غیرمجاز هستند که برای حفظ امنیت باید با این افراد برخورد شود»، سبب شد تا انکار این واقعیت سوژه گفت و گوی حاضر کردپرس، با یکی از فعالان مدنی استان آذربایجان غربی شود.

صلاح الدین خدیو، فعال مدنی در این خصوص و در گفتگو با خبرنگار کردپرس می گوید: دلیل انکار وجود کولبرها در آذربایجان غربی از سوی معاون سیاسی امنیتی استاندار آذربایجان غربی جای تعجب دارد، در حالیکه طبق تعریف قانونی و رسمی در جمهوری اسلامی کولبر کسی است که از معابر رسمی مشخص و معین تردد می‌کند.

او با بیان اینکه در آذربایجان غربی در چندین نقطه مرزی معبر رسمی کولبری وجود دارد، ادامه می دهد: از سوی دیگر برای کولبران کارت های پیله وری الکترونیکی صادر می‌شود و اجازه تردد از معابر رسمی کولبری هم با استفاده از این کارتها میسر شده است اما انکار معاون استاندار نشان می دهد که تعریف ایشان از ماهیت کولبرها مخدوش است و تنها قصدشان سلب مسئولیت در خصوص این پدیده بوده است.

خدیو تاکید کرد: درحالی که از مسئولان انتظار می‌رود وضعیت کولبران ساماندهی شوند اما معاون استاندار با این کار خود را در قبال مسئولیت اخلاقی، حقوقی و قانونی در خصوص موضوع کولبرها بری دانسته است.

فعال مدنی با اشاره به عقب ماندگی اقتصادی استان های کردنشین غرب کشور و به ویژه اقتصاد مناطق مرزی تصریح می کند: این وضعیت به دلایل مختلف رابطه مرکز- پیرامون، عقب‌ماندگی‌های مزمن تاریخی، تعارض منافع و ... در این استان‌های مرزی ایجاد شده است که در نتیجه آن آمار اشتغال در این قبیل مناطق بسیار پایین است و هر ساله برای نمونه کرمانشاه بیشترین نرخ بیکاری را در کل کشور به دست می آورد. در کنار آن مرز هم به عنوان یک فرصت اقتصادی سبب شده است که در نبود توسعه صنعتی به عنوان یک فرصت از آن استفاده شود و مبادلات مرزی در دو طرف مرزها برای مردم به شیوه کولبری میسر شود.

او تاکید می کند: در صورتی که ظرفیت های اقتصادی در این منطقه فعال و توسعه صنعتی محقق شود، قطعاً کسی شیوه کولبری را در پیش نخواهد گرفت چراکه کاری بسیار پر ریسک و پر خطر با درآمدی پایین است و حداقل نیازهای زندگی را از طریق این کار نمی توان تامین کرد.

آنچه انکار نمی شود، قاچاق در مقیاس بزرگ است

خدیو با اشاره به قاچاق در مقیاس های بزرگ در مرزها می گوید: موضوعی که غیرقابل انکار است، قاچاق در مقیاس های بزرگ است که افرادی قدرتمند در پشت پرده این نوع از قاچاق ها قرار دارند و از نام و عنوان کولبرها سوء استفاده می‌کنند و درآمد حاصل از کولبری گاهی به جیب این افراد ریخته می شود.

او در پاسخ به این سوال که چرا با وجود اینکه آذربایجان غربی برای دومین سال متوالی رتبه نخست کسب و کار کشور را به دست آورده، اما باز هم کولبری همچنان در این منطقه ادامه دارد، می گوید: این آمار قطعا نسبی است ، ممکن است آذربایجان غربی در یکی از حوزه ها ترقی داشته باشد اما این تغییرات در تمامی حوزه‌های اقتصادی استان محسوس و ملموس نباشد. برای مثال رشد اقتصادی جمهوری آذربایجان سالانه ۳۵ درصد بود و این کشور در دهه 90 میلادی در فقر مطلق به سر می برد. اما پس از افتتاح خط لوله نفتی باکو و بهره برداری رسیدن این پروژه رشد اقتصادی جهشی سریع به خود گرفت.

اما این جهش اقتصادی تنها در آمار بود و اینکه این مسئله تا چه حد می تواند در رفاه اقتصادی مردم تاثیر داشته و چه حد استانداردهای و کیفیت زندگی مردم را ارتقا داده به زمان بیشتری نیاز داشت. نمونه دیگر چین یا هند هستند که بالاترین رشد نرخ اقتصادی را در دنیا دارند اما هنوز هند فقیرترین مردم جهان را در برخی از استان‌های خود دارد بنابراین می‌توان گفت رشد شاخص های اقتصادی سریعا نمی توانند تاثیر ملموسی در کیفیت زندگی مردم داشته باشد. در آذربایجان غربی نیز پروژه های عمرانی که در استان انجام می‌شود در ظاهر پروژه‌های بزرگی هستند، اما زمان می برد تا بتوان تاثیر این پروژه‌ها را در ارتقاء زندگی اقتصادی مردم دید.

به گزارش کردپرس، کولبری در مرزها، شغل خطرناکی است که توسط افراد در گروه های سنی مختلف و فقط برای امرار معاش روزانه انجام می شود. بازه سنی این کارگران مرزی بین ۱۳ الی ۶۰ سال هست و در میان آنها کولبران زن هم دیده می شود. در سال های اخیر صدها نفر از کولبر جان خود را در مرزها ازدست‌داده‌اند. بسیاری از کولبران در مسیر حمل کالا از مرز، علاوه بر این‌که گرفتار بهمن می‌شوند یا در اثر پرتاب از صخره‌ها و غرق شدن در رودخانه کشته می‌شوند ولی هنوز ساماندهی این وضعیت و حذف کولبری با پروژه های اقتصادی فعال در منطقه، شبیه یک رویا شده است.