به گزارش خبرگزاری کُردپرس، در زمانی که قیمت دلار 3 هزار و 200 تومان بود پل میدان آزادی سنندج با هزینه یک میلیارد و نیم افتتاح شد هزینه ای که با توجه به قیمت دلار در آن برهه، بسیار کلان بود اما به هدر رفت و حالا به یک تکه آهن تبدیل شده که تنها چهره شهر را زشت کرده است.

این پروژه که از همان آغاز مطرح شدنش حواشی فراوان و مخالفان بسیاری داشت، پس از کش و قوس های فراوان و هیاهوی بسیار، بالاخره با پافشاری های شهردار وقت و اعضای شورای شهر در سال 93 افتتاح شد، اما از آن زمان تاکنون مردم شهر سنندج نتوانسته اند از آن به درستی بهره مند شوند. از همان ابتدا با مشکلات فنی بسیاری روبرو بود و اغلب اوقات پله های برقی آن یا خاموش بودند یا اینکه جلوی ورودی پل بسته بود و در حال تعمیر بودند. زمانی هم که پله ها روشن بودند سرعت آن به قدری پایین بود که شهروندان را از بالا رفتن از آن منصرف می کرد و ترجیح می دادند خود از عرض خیابان عبور کنند. تا اینکه از زمان شیوع کرونا یعنی از اسفندماه 98 به طورکلی این پل تعطیل شد و صرفا به یک ماکت در وسط شهر تبدیل شد.

بسیاری از کارشناسان عمران شهری تا پیش از راه اندازی پل میدان آزادی سنندج، اجرای آن را به منزله از بین بردن هویت شهر سنندج تلقی می کردند اما با این وجود باز هم طرح اجرا شد که در نهایت به یکی از ناموفق ترین طرح های شهر تبدیل شد و صرفا بر باد دادن بودجه ای بود که می توانست در راه های دیگر و در جهت رفاه مردم هزینه شود. هرچند به اذعان اعضای شورای شهر وقت که از موافقان اصلی طرح بودند، پروژه پل میدان آزادی سنندج در جهت رفاه حال مردم بود اما این طرح پس از آنکه اجرایی شد نه تنها موجب رفاه مردم نشد بلکه موجبات نارضایتی بیشتر مردم را فراهم آورد چرا که در اغلب اوقات یا پله ها خراب بوده یا به طور کلی بسته و در حال تعمیر هستند و در نتیجه مردم باز هم مجبورند از عرض خیابان عبور کنند و حالا حدود 6 ماه هم هست که به بهانه کرونا به طور کلی بسته شده و صرفا به یک تکه آهن بزرگ در وسط شهر تبدیل شده که تنها چهره شهر را زشت کرده و هیچ کاربرد دیگری ندارد!