به گزارش کردپرس، به نقل از ایرنا؛ چهارم اردیبهشت سال ۱۳۶۱ بود که برای نخستین بار "بیان" (اسم دخترانه کُردی به معنی اول صبح) در شهر مرزی بانه دیده به جهان گشود و در سال ۱۳۶۵ که هنوز دوران کودکی خود را طی می‌کرد به همراه خانواده‌اش به شهر بوکان مهاجرت کرد و در این شهر وارد مدرسه شد.
"بیان" که سومین فرزند خانواده بود و دوران کودکی خود را در دامن جنگل‌های زاگرس طی کرد، علاقه‌مندی زیادی به حضور در دامن طبیعت داشت و هرگاه فرصتی پیدا می‌کرد، محیط خانه و شهر را به قصد رفتن به طبیعت ترک می‌کرد و کوهپیمایی به بخشی از فعالیت روزانه وی تبدیل شده بود.
قرار گرفتن شهر بوکان در میان ۲ کوه "ناله‌شکینه" و "برده‌زرد" باعث شده که علاقه‌مندی به کوهنوردی در بین مردم این شهر افزایش پیدا کند و عضویت "مقبل هنرپژوه" در تیم ملی کوهنوردی ایران به اشتیاق بوکانی‌ها برای فعالیت در این رشته ورزشی افزوده است.
علاقه "بیان" به طبیعت تا جایی پیش رفت که وی در دانشگاه نیز رشته زیست شناسی را انتخاب کرد و همین امر بهانه بسیار خوبی برای حضور بیشتر در دامن طبیعت و پی بردن به رازهای ناگفته آن شد.
این عشق و علاقه "بیان" به طبیعت سرانجام تا جایی پیش رفت که به توصیه برخی دوستدان و همراهان در سال ۱۳۸۷، وی برای نخستین بار در باشگاه کوهنوردی "ته‌وار" بوکان نام‌نویسی کرد و به صورت رسمی فعالیت خود را در این باشگاه آغاز کرد.
وی برای ادامه فعالیت خود و موفقیت در رشته کوهنوردی به باشگاه‌های "لاوین" و "اوراز" نیز رفت و در طول حضور در این باشگاه‌ها قلل مرتفع بوکان از جمله "ناله‌شکینه"، "برده‌زرد" و "ترغه" را فتح کرد.
این بانوی کوهنورد پس از فتح قله‌های دماوند، علم کوه، سبلان در داخل کشورمان، قلل مرتفع خاورمیانه از جمله آرارات ترکیه، "هه‌لگورت" عراق و "کازبک" گرجستان را نیز فتح کرد و سرانجام در سوم شهریور امسال پس از آسیب دیدن از ناحیه سر و مصدومیت شدید هنگام دوچرخه‌سواری برای آخرین بار از دنیای کوهنوردی خداحافظی کرد.
صعود به قلل مرتفع خاورمیانه
موسس باشگاه کوهنوردی و صخره‌نوردی "اوراز" بوکان گفت: مرحوم "بیان عطاری" فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینه کوهنوردی از سال ۱۳۸۷ در بوکان آغاز کرد و با حضور در باشگاه‌های ورزشی مختلف در مدت زمان بسیار کوتاهی توانست به یکی از کوهنوردان موفق در این شهرستان تبدیل شود.
طاهر رحیمی افزود: صعود به قله "ته‌رهغه" بوکان، "قلات‌سنان" و "سرشاخان" و "میدان استر" مهاباد، کوهستان "ترگور" و "مرگور" ارومیه، کوه‌های مرتفع مریوان و هورامان در استان کردستان و کرمانشاه، قله‌های دماوند، علم کوه، سبلان و سهند بخش از کارنامه موفقیت‌های این کوهنورد است.
وی اضافه کرد: در بخش صعود به قلل مرتفع خاورمیانه نیز این بانوی ورزشکار در قالب تیم کوهنوری باشگاه اوراز بوکان به کوه‌های آرارات ترکیه، هلگورت عراق و کازبک گرجستان صعود کرده بود.
این مربی کوهنوردی گفت: مرحوم "عطاری" از کوهنوردان پرانرژی و بسیار فعال بود و هرگاه همراه تیم در یک صعود حاضر می‌شد، روحیه خوبی به اعضا می‌بخشید و هم‌تیمی‌های وی خاطرات بسیار خوبی از وی دارند.
رحیمی افزود: با توجه به موفقیت‌های وی در همراهی با تیم‌های کوهنوردی بانوان، او به عنوان مدیر باشگاه "اوراز" به اداره ورزش و جوانان بوکان معرفی شده بود.
وی در خصوص روز حادثه نیز گفت: بیشتر اعضای باشگاه "اوراز " با استفاده از دوچرخه به پارک ساحلی و دامنه کوه "برده‌زرد" می‌رفتند و مرحوم "عطاری" نیز روز سه‌شنبه، چهارم شهریور با استفاده از دوچرخه از منزل خارج شده بود.
وی اضافه کرد: حدود ساعت ۱۰ صبح در خیابان ساحلی بوکان با یک دستگاه وانت بار برخورد کرد که به خاطر آسیبی که به ناحیه سر وی وارد شده بود، به بیمارستان شهید قلی‌پور بوکان منتقل شد و به علت شدت جراحت به کما رفت.
وی اظهار داشت: در روزهای نخست سطح هوشیاری خوبی داشت اما به تدریج پس از چند روز دچار مرگ مغزی شد و با توجه به نام‌نویسی که در سامانه اهدای عضو کرده بود، موضوع با خانواده وی مطرح شد.
موضوع اهدای عضو را با مادر مطرح کردیم
برادر کوچک مرحوم "بیان عطاری" گفت: هر چند از مدتی قبل بحث اهدای عضو در خانواده ما مطرح بود اما پس از اعلام مرگ مغزی "بیان" این موضوع را با مادرم مطرح کردیم که قبول آن بسیار سخت بود.
وفا عطاری افزود: مدتی قبل نیز یکی از برادرانم بر اثر تصادف فوت کرده بود و قبول مرگ دومین فرزند خانواده برای مادرم بسیار سخت بود تا اینکه با همکاری خواهرانم توانستیم رضایت مادر را به دست بیاوریم.
وی اضافه کرد: به دلیل نبود امکان انتقال عضو در بیمارستان شهید قلی‌پور بوکان بیمار را باید با آمبولانس به ارومیه منتقل کردیم و روز چهارشنبه ۱۲ شهریور، انتقال انجام شد اما در میانه راه به دلیل مشکلات فنی آمبولانس مشکلاتی برای بیمار ایجاد شد.
وی اظهار داشت: در مسیر انتقال بیمار به ارومیه با کمک پرستاران، بیمار دوباره احیای قلبی شده و سرانجام ساعت پنج صبح روز پنجشنبه برای آخرین بار با "بیان" خداحافظی کردیم و اهدای عضو انجام شد.
اهدای اعضای بدن بانوی کوهنورد بوکانی به ۲ نفر جان دوباره بخشید
مدیر شبکه بهداشت و درمان بوکان گفت: اعضای بدن "بیان عطاری" از بانوان کوهنورد این شهرستان که دچار عارضه مرگ مغزی شده بود، ۱۲ روز قبل به ۲ بیمار نیازمند زندگی دوباره بخشید.
محمد عباسی اظهار داشت: با رضایت خانواده این کوهنورد مبنی بر اهدای عضو بدن، ۲ عضو شامل کبد و قلب وی برای اهدا به بیماران نیازمند اهدا شد.
مدیر شبکه بهداشت و درمان بوکان با اشاره به اینکه سال گذشته نیز اعضای بدن ۲ بیمار مرگ مغزی در این شهرستان اهدا شده بود، گفت: اهدای عضو بدن این بانوی کوهنورد، نخستین اهدای عضو بیماران مرگ مغزی در سال‌جاری در این شهرستان است.
وی اظهار داشت: مرگ مغزی به معنی عدم بازگشت به زندگی بوده و تداوم زندگی کوتاه مدت بیمار نیز وابسته به دستگاه است و در صورت جدا شدن بیمار مرگ معزی از دستگاه بعد از چند ثانیه فوت می‌کند.
عباسی افزود: سطح هوشیاری این بیماران "۳" بود در حالی که سطح هوشیاری انسان سالم باید ۱۵ باشد؛ بیمار مرگ مغزی در صورتی که اهدای عضو هم نشود، بیشتر از هفت تا ۱۰ روز زنده نخواهد ماند.
حضور پرشور مردم در آیین بدرقه
سرانجام صبح روز جمعه چهاردهم شهریور پیکر مرحوم "بیان عطاری" با توجه به وصیتی که مدتی قبل از مرگش کرده بود برای تشییع و خاکسپاری به دامنه کوه "برده‌زرد" در حاشیه غربی بوکان منتقل شد.
علاوه بر شماری زیادی از شهروندان و ورزشکاران بوکان، تعدادی از کوهنوردان شهرهای مختلف آذربایجان‌غربی، کردستان و کرمانشاه نیز خود را به این شهر رسانده بودند و برغم اعلام خانواده "عطاری" مبنی به برگزار نشدن مراسم، برای آیین تشییع جنازه حاضر شدند.
آیین خاکسپاری و تشیع جنازه این بانوی کوهنورد بوکانی برای مردم این شهر از این لحاظ که وی کوهنوردی نام‌آشنا و موفق بود و از این جهت که قبل از وفاتش به اهدای عضو رضایت داده بود بسیار مهم بود و بسیاری از شهروندان دوست داشتند که در این آیین حضور پیدا کنند اما به خاطر شیوع بیماری کرونا این آیین با ایجاد محدودیت‌های برگزار شد.
آری "بیان" همچنان که اسمش هم از طبیعت گرفته شده بود و سال‌ها از عمرش را صرف رفتن به دامن طبیعت و فتح قلل مرتفع دنیا کرده بود با داشتن کارت اهدای عضو و موافقت خانواده‌اش زندگی دوباره را به ۲ بیمار نیازمند بخشید و برای همیشه در دامن کوه "برده‌زرد" بوکان و در آرامستان روستای "کوسه" این شهرستان آرام گرفت.
گزارش/ عبدالله رحمانی
نظر شما