به گزارش خبرگزاری کردپرس، گفته شد که ضارب مسلح از صبح گوشی همراه خود را خاموش کرده و قدم در این راه بی بازگشت گذاشته است. نگهبان اداره میراث فرهنگی که در روبروی محل حادثه قرار دارد، ضارب را دیده که اسلحه کلاشینکف پتو پیچ شده ای را با خود به محل اداره برده و درب آن را بسته است و لحظاتی بعد صدای شلیک‌های رگباری وی فضای خیابان پاسداران ایلام را آشفته و لحظاتی بعد به سرتیتر خبرگزاری ها و رسانه های استان ایلام تبدیل شد و این خبر هولناک جامعه را به "شوک" غریبی فرو برد و ساعتی بعد نیز از رسانه های بین المللی فارسی زبان سر در آورد.

اگر چه او را "کارمند اخراجی" در لحظات اولیه معرفی کردند اما گفته شده که ضارب اخراجی نیست و حتی حقوق اردیبهشت ماه خود را نیز دریافت کرده است. اما از این داده نادرست رسانه ای (که اغلب در چنین حوادثی در لحظات اول ممکن است پیش بیاید) جامعه دچار "شَک" شد و برخی با ضارب همدردی کرده و مشکلات معیشتی را دلیل این جنایت دانستند.

با چند نفر از مردم در ساعاتی پس از حادثه هم‌ کلام شدم و از بازخوردهای آن متعجب شدم که برآیند آنها این بود که فرد به خاطر مشکلات و فشارهای زندگی "حق دارد" چنین جنایتی انجام بدهد. من انتظار داشتم که آنها از این اقدام احساس انزجار کنند اما در کمال ناباوری او را تأیید و ذیحق می دانستند.

برای پی بردن به چرایی این بازخورد، با مهدی مومنی، روانشناس ایلامی تماس گرفتم و از او راهنمایی خواستم. او گفت: این بازخورد نشان می دهد که آستانه تحمل و تاب آوری اجتماعی مردم در استان بسیار پایین آمده است و فردی که برای قاتل انتقامجو که باعث مرگ خود و چند انسان بیگناه شده کف می زند، در واقع دارد اعلام می کند که من هم اگر در چنین موقعیتی باشم احتمالا راه حلی از این دست را ترجیح می‌دهم و انگار مردم نسبت به رفتارهایی چنین خشونت امیز نگرشی مثبت‌ پیدا کرده اند.

مومنی افزود: سالهاست در جلسات و کارگروه‌هایی مانند کارگروه اندیشه ورزان اجتماعی که در استانداری ایلام راه اندازی شده اند، داریم فریاد می زنیم که مدیران کل دستگاههای اجرایی باید موظف شوند برای حفظ و ارتقای سلامت روانی و اجتماعی کارکنان خود، کارگاه‌های آموزشی مهارت های زندگی و ارتباطی و کنترل خشم و... برگزار کنند اما متاسفانه به همه چیز جز این موضوع اهمیت داده می شود.

وی با یادآوری چندین مورد خودکشی کارکنان دستگاه های اداری در چند ماه گذشته عنوان کرد: هر چند گفته شده فرد ضارب امروز کارمند اخراج شده نبوده است و دلیل این اقدام اخراج و از دست دادن شغل نبوده اما آیا سایر کارمندان ادارات ما که اخراج نشده اند از سلامت روانی و شادابی روانی کاملی برخوردارند؟

وی مشکلات عجیب و غریب روانی و معیشتی و استرس های مداوم را باعث پایین آمدن آستانه تحمل و تاب آوری اجتماعی جامعه دانست و گفت: برای اینکه مردم از نظر روانی خسته نشوند باید برای آنها توضیح داد که این فشارها و استرس‌ها تا چه مقطعی ادامه خواهد داشت و اگر برای مردم توضیح واضحی داده نشود جامعه دچار فرسودگی و فرسایش روانی خواهد شد.

این روانشناس ضمن تاکید بر آموزش مهارت‌های مدیریت خشم و استرس از دوران ابتدایی تا تحصیلات عالیه و در محیطهای کاری، تاکید کرد: یکی از مهارت‌های بشدت ضعیف شده در جامعه که نشان از افت سرمایه اجتماعی است فقدان "مهارت" همدلی است و همانگونه که عنوان شد وقتی جامعه در برابر چنین خبر هولناکی با فرد ضارب و قاتل بیشتر احساس همدردی می کند تا مقتولین بی گناه، یعنی ما در مهارت همدلی دچار ضعف اساسی هستیم.

او گفت: سؤال اینجاست که آیا مسئولین توانسته اند به اندازه کافی با مردم همدلی کنند؟ آیا مردم فرو رفته در لاک و تنگنای مشکلات خویش، توان همدلی با دیگران را دارند؟

مومنی تاکید کرد: همانگونه که پس از وقوع یک خودکشی تا ۴۰ درصد امکان اقدام در سایر افراد قرار گرفته در آن محیط خصوصاً در هفته های نخستین افزایش می یابد، در خصوص این حادثه انتقامجویی مسلحانه و حوادث مشابه نیز با خطر الگوگیری و موج سازی نیز مواجه هستیم که جا دارد مسئولین با ایزوله کردن محیط و مداخلات اجتماعی و روانشناسی، جلوی شکسته شدن قبح این مسأله و خطرات ناشی از ایجاد موج آن را بگیرند.

وی افزود: همه ما باید بدانیم خشونت درمان هیچ مشکل و مسأله ای نیست و بازتولید مکرر خشونت یکی از خطرات اساسی است که جامعه و روابط میان فردی را تهدید می‌کند و بقول حضرت مولانا: خون به خون شستن محال آمد محال.

گزارش: یاسر بابایی