محمدهادی زامیاد در گفتگو با خبرنگار کردپرس گفت: متاسفانه در حوزه بهداشت و درمان مردم بخش باینگان مجبورند برای انجام برخی آزمایشات تکمیلی و یا مراجعه به پزشک متخصص به مرکز شهرستان و یا استان مراجعه کنند.
وی پیرامون دلایل کمبود امکانات درمانی در بخش باینگان گفت: بر اساس نظام شبکه و طرح توسعه شبکه وزارت بهداشت، مراکز درمانی شهرهایی مانند باینگان، در سطح مراکز بهداشتی درمانی شهری و روستایی، در نظر گرفته شده‌اند و در این شرایط افراد برای انجام آزمایش‌های تکمیلی و ... ، باید به شهر پاوه به عنوان مرکز شهرستان و یا کرمانشاه مراجعه کنند.
زامیاد در ادامه یادآور شد: بخش باینگان در شهرستان پاوه، یک منطقه کوهستانی، بسیار صعب العبور و مرزی است و ماندگاری مردم در این منطقه مرزی نیازمند فراهم بودن حداقل زیرساخت‌ها است.
وی با انتقاد از تعمیم یکسان بخشنامه‌های ملی توسط مدیران استانی برای تمامی شهرستان‌ها عنوان کرد: برای خدمت رسانی بهتر به مردم باید بخشنامه‌های ملی بر اساس وضعیت جغرافیایی و شرایط هر منطقه، بومی‌سازی شوند تا مردم دچار مشکل نشوند.
بخشدار با تاکید بر اینکه وضعیت بخش باینگان با دیگر شهرها متفاوت است، گفت: شهری مانند ماهیدشت در مسیر اتوبان راه کربلا و در چند کیلومتری مرکز استان واقع شده ولی جاده‌های مسیر باینگان تا شهر کرمانشاه بسیار حادثه خیز است و خطرات رفت و برگشت در این مسیر گاه ترسناک تر از خود بیماری است.
وی افزود: علاوه بر خطرات موجود، تامین هزینه‌های ایاب و ذهاب و اسکان موقت در شهر کرمانشاه، بسیار زیاد و خارج از توان اغلب افراد است.
زامیاد با اشاره به اینکه دسترسی به مرکز شهرستان هم برای ساکنین این بخش مرزی بسیار دشوار است، در ادامه عنوان کرد: از آخرین نقطه مرزی بخش باینگان در مجاورت رودخانه سیروان تا شهر پاوه حدود ۷۰ کیلومتر فاصله است با یک جاده بسیار ناهموار و حادثه خیز است.
وی یکی از دلایل ترافیک سطح شهر پاوه را مراجعات پزشکی از دیگر بخش‌های شهرستان دانست و گفت: مردم بخش باینگان برای انجام آزمایشات تکمیلی و یا ادامه درمان در ابتدا مجبورند به پاوه مراجعه کنند و اگر امکانات پزشکی این بخش ارتقاء یابد، از حجم ترافیک پاوه هم کاسته می‌شود.
زامیاد در ادامه مشکلات مرکز جامع سلامت باینگان را تنها محدود به ضعف امکانات درمانی ندانست و افزود: متاسفانه جانمایی این مرکز از ابتدا اشتباه بوده است به گونه‌ای که راه ورودی این مرکز دارای ۵۰ پله با شیب بسیار تند است.
وی افزود: با توجه به این شرایط، افراد جانباز، معلول و یا سالمندان و بیماران دارای ضعف جسمانی امکان دسترسی به مرکز بهداشت را ندارند و این مشکل بسیار بزرگی است.
بخشدار باینگان ادامه داد: سه سال با دعوت از دفتر فنی دانشگاه علوم پزشکی برای احداث یک آسانسور برای این مرکز مراجعه کردیم. آن موقع اینکار با ۲۰۰ میلیون اعتبار قابل انجام بود ولی اکنون حداقل یک میلیاردتومان اعتبار می‌خواهد. یا اینکه دولت با صرف هزینه بسیار بیشتر، یک درمانگاه تازه با دسترسی مناسب دایر کند.
زامیاد در بخش دیگری از سخنانش به موضوع مهاجرت ساکنین شهر باینگان به دلیل کمبود امکانات اشاره کرد و گفت: در سرشماری سال ۸۵ شهر باینکان ۲۵۰۰ نفر جمعیت داشته است که به دلیل کمبود امکانات و خدمات و همچنین سختگیری در صدور مجوز برای طرح‌های اشتغالزایی توسط دستگاههای اجرایی استانی ، نیمی از این جمعیت مهاجرت کرده اند و جمعیت شهر نصف شده است.
وی یادآور شد: تمامی ساکنین بخش باینگان تولید کننده هستند و به کارهایی مانند باغداری، دامپروری، کشاورزی و زنبورداری و غیره مشغول هستند و مهاجرت هر نفر از این منطقه در واقع لطمه به تولید و اشتغال استان و افزایش بیکاری است.
بخشدار باینگان تاکید کرد: همچنین ساکنین بخش باینگان مرزنشین هستند و اگر دولت خواهان ماندگاری جمعیت در این منطقه است باید حداقل امکانات استاندارد را برای ساکنین این منطقه فراهم کند.
نظر شما