«شوکه» پدیده‌ای چند هزار ساله به قدمت درختان همیشه سرسبز بلوط است؛ بلوط که به کردی کرمانشاهی به آن بریو"( بلوط) گویند،
با آن کلاه مخملی (کلوک) بسیار شبیه کلاه ایمنی است. وجود درختان بلوط بمانند حفره‌های تنفسی برای جانداران کره خاکی و مهمتر از همه تولید اکسیژن برای مردمان زاگرس نشین ایران زمین است.

"شوکه" یک شیره گیاهی از یک نوع "شته" یا "تریپس" حشرات ریزنقش است که با خوردن جوانه تازه میوه‌ها و برگ‌های تازه‌، شهد شیرین و خوش طعم، از خود ردی از شیره‌ی شیرینی به جا می‌گذارند.
عده‌ای شاخه‌ها و برگ‌های درختان بلوط را شکسته و را در آب می‌شویند و سپس آبی که شاخه ها را در آن شسته اند را می‌جوشانند و از جوشانده‌ی آن، مایع قهوه‌ای رنگی همچون دوشاب (شیره توت) تهیه و مصرف می‌کنند.

این کار شکستن شاخه‌های درختان در کنار "کم آبی" را باید قاتلان بلوط این کهن درخت دیرینه نامید.
کم آبی و کمبود شدید برف در چندین ساله اخیر بلوط با آن کلاه ایمنی آن که در زبان محلی "کُلوک" نام دارد را سرطانی کرده است. این کم آبی مستمر باعث شده آن‌ها حال و روز خوشی نداشته باشند و روزهای سخت و طاقت فرسایی برای این درخت حیاتی بسیار مقاوم ایجاد کرده است.

از آن‌طرف برخی از افراد که با توجه به حال و روز بلوط‌ها باید صفت فرصت طلب، پول پرست، مخرب، بی‌تفاوت و ناآگاه و بی وجدان را آن‌ها نسبت داد، به اسم داروهای گیاهی به مردم می فروشند که البته باید آنها را از داروسازان اندیشمند ناجی بشر جدا دانست.
یک سری از افراد به بمنظور روی آوردن به داروهای گیاهی اینطور وانمود می‌کنند که "شوکه" هم یکی از داروهای گیاهی برای معده است!
جالب توجه تر این است که در این بین یک عده به اسم "شوکه" چه چیزهایی تولید می‌کنند و به خورد خلق الله می‌دهند!
هرچند خود "شوکه" اگر به ضرب المثل کردی در این زمینه توجه کنیم "ئه‌را شووکه واریه‌سه ملیا (ملدا)" در این ضرب المثل روشن است که "شوکه" روی سر شما ریخته شده باشد. درست مثل هجوم حشرات به برگ‌های تازه درختان بامیوه‌های بلوط با آن (کُلوک) کاکل مخملی.
با تحلیل جزئی این ضرب المثل و نتایج آزمایشگاه علوم پزشکی مبنی بر اثرات غیردارویی "شوکه"، تقریبا مفهوم ضرب المثل و نتیجه آزمایشگاه مشترک است. و این نتیجه مشترک این است که شوکه غیر از مقداری قند و پنج نوع کپ‌های مضر در لابلای آن، چیزی دیگری نیست !
بنظر آنچه که به عنوان تهیه داروی زخم و یا ورم معده باعث روی آوردن عده ای به شکستن و نابودی شاخ و برگ درختان بلوط برای تهیه "شوکه" شده است. تاثیر قسمت" جه فت" (لایه دور مغز میوه بلوط) بلوط است نه "شوکه". پس این طعم شیرینی گس "شوکه" به باور غلط لای دندان‌های برخی مزه کرده و باعث شده از داروی اصلی "جه فت" ( لایه نازک قهوه ای رنگ که به دور میوه و مغز بلوط قرار دارد) متفاوت است.

از طرفی دیگر مهمان ناخوانده کرونا ریه های مردم را هدف قرار داده است و در این شرایط دیگر نباید با دست خودمان با تیشه بجان دهلیزهای تنفسی که در سطح 120 هزار هکتار جنگل بلوط بزنیم.

هرروز به روشنی می‌بینیم که کرونا روی شش‌های بشر کار مخرب خودش را انجام می دهد. بیایید لااقل قدری بفکر سلامتی ریه‌های نسل‌های بعدی هم باشیم. درختان بلوط سرسبز را به اسم "شوکه" نابود و شوکه نکنیم. بیاییم با خود عهد ببندیم هر نفر که به ک۵وه می‌رود ده عدد بلوط بکارد. چه می‌شود!؟