اکنون که رسم امانتداری را رعایت و فرصت دفاع نیز به ایشان داده شده و با توجه به اینکه این خبرگزاری خود را در مقابل افکار عمومی و مخاطبین خویش مسئول می داند، جوابیه ارسالی را از منظر محتوایی، به شرح زیر مورد بررسی و تحلیل کارشناسی قرار می دهد؛

در ابتدای مقدمه جوابیه محیط زیست عنوان شده است؛ «غالب مطالب ارسال شده از سوی افراد به آن خبرگزاری، حقیقت، پایه و اساس علمی، اداری، اجرائی و منطقی نداشته و صرفا نظریه شخصی غرض ورزانه افراد در جهت تامین منافع شخصی ناشی از تضییع اموال و انفال است که متعاقب رویکرد اخیر مدیریتی برنامه محور، ابتر و ناقص مانده است. درج اینگونه مطالب متعارض و متناقض و بدون واقف بودن به موضوع مورد نظر و بدون تحقیق، باعث تشویش و تظنن افکار عمومی در راستای تخریب شخص یا گروه یا این اداره کل و عامدانه یا از روی غفلت موجب به حاشیه راندن اهم مسائل محیط زیستی استان در راستای رسالت سازمانی می شود که مستحضر هستید حق پیگرد قانونی برای ذی حق محفوظ است.»

از منظر روانشناختی نگاه متوهمانه به افراد و پیرامون خویش و مرزبندی اطرافیان، بر اساس ذهنیت خود و دیگری، نشان دهنده عدم اعتماد به نفس آنها می باشد که این خصیصه، از ویژگی های قطعی مدیران اتفاقی است. این دسته از مدیران با نگرانی همیشگی بخاطراز دست دادن موقعیت و جایگاه خویش مدیریت کرده و از رویارویی با افکار عمومی و پاسخگویی به رسانه ها هراس داشته و در اضطراب دائمی از دست دادن جایگاه بسر می برند، لذا در ضمیر خویش، با پیشدستی در توجیه ناکارآمدی، واکنش جانبدارانه را بهترین دفاع از نواقصات مدیریتی خود می داند. اینکه مدیرکل یک اداره به جای آنکه خود را مسئول و موظف به پاسخگویی بداند، افراد را متهم به غرض ورزی، منفعت طلبی و تضییع اموال و انفال می نماید نیز ناشی از همین رویکرد متوهمانه می باشد. این دسته از مدیران، چون بر اساس تصمیمات محفلی وابسته به جریانی خاص در درون دولت به صورت غیرقانونی و یک شبه بر کرسی مدیریت جلوس نموده اند، پیوسته در توهم صعود و نگران نزول خود می باشند. در حالیکه نه مدیران بالادستی در سازمان محیط زیست کشور و نه باند تقسیم مدیریت در استان به هیچ وجه نمی توانند ظهور مدیر یک شبه بدون تخصص مرتبط را در چنین سازمان حساسی توجیه کنند متاسفانه دستگاه نظارتی در این زمینه ورود نکرده اند وگرنه می بایست تکلیف مدیران یک شبه در استانی که این همه دانش آموخته مرتبط ر آن وجود دارد را زودتر از اینها مشخص می نمودند. مدیری بدون دانش مرتبط با تخصصی ترین دستگاه اجرایی که بنا برشواهد موجود این سازمان را بصورت تفننی و تفریحی مدیریت می کند.

۱- در بند ۱ تکذیبیه ضمن اعتراف به برگشت اعتبار (مبلغ دوازده میلیارد ریال اعتبار برگشت داده شده سال ۹۸)، آن را به موارد ذیل ماده 29 شرایط عمومی پیمان ربط داده که اگرچه این موضوع صحت نداشته، اما پرسش اصلی نه برگشت اعتبار (که با توجه به اعتبارات قطره چکانی استان، هر گونه برگشت اعتباری بایستی مورد بررسی و بازخواست قرار گرفته و با عوامل و مسببین برخورد شود)، بلکه تعجیل در افتتاح ساختمان نیمه کاره می باشد که در تکذیبیه آن را منکر شده اند، غافل از آنکه تابلوی نصب شده در محل ورودی ساختمان جدید به روئیت همگان رسیده است.. سوال واضح این است که؛ ساختمانی نیمه کاره ای که تاسیسات داخلی آن تکمیل نشده وغیر غیرقابل بهره برداری است چرا باید خاتمه پیمان داده شده و افتتاح شود؟ آیا سازمان برنامه‌ریزی و مدیریت موظف به تامین اعتبار لازم جهت اجرای کامل طرح نمی باشد؟ و آیا برای تکمیل آن که جزو دارایی‌های تملک سرمایه ای به حساب می آید، جابجایی اعتبار از محل اعتبارات هزینه ایی که به کارمندان تعلق دارد، منطقی است؟

۲- مدیریت این سازمان سکونت خویش طی سه سال گذشته در ساختمان فاز ۲ شهرک سعدی را از اساس منکر شده است بی اساس بودن این ادعا مطابقت فیش های چهارگانه خدماتی(آب،گاز،برق،تلفن) قبل و بعد از مدیریت ایشان همه چیز را مشخص می کند. همچنین ثبت این ساختمان بعنوان مامورسرا در سامانه سادا تکذیب شده است، اگر این ادعا صحیح است، چرا در گواهی ثبت اطلاعات ملک در سامانه سادا و جداول پیوست آن، بعنوان مامورسرا ثبت شده است؟

۳- در ارتباط با استخدام مسئول دفتر، به تر آنست که نقش یکی از معاونین سازمان برنامه‌ریزی و مدیریت استان نیز در این استخدام توضیح داده شود. در صورت وجود خیل عظیم دانش آموختگان بیکار چه ضرورتی دارد مدیر دفتری با همان شیوه بگار گیری مدیرکل و بدون مجوزهای قانونی بکارگیری شود. بکارگیری رابطه ای فردی که در آزمون استخدامی سال ۱۳۹۴ فردی با پست پیمانی برای این مسئولیت استخدام شده است، توجیه منطقی دارد؟

مدیریت محیط زیست کشور و باند تقسیم قدرت در کردستان میبایست جوابگوی سپردن حساسترین سازمان زیستی به مدیری ناکارآمد باشند و مدیر یک شبه نیز بجای فرا فکنی بهتر است به مطالبات اداری و عمومی جامعه تمکین کند.