به گزارش خبرگزاری کردپرس، ثريا رستگار، از سقف‌ها و ديوارهاي شيشه‌اي صحبت کرد، که مانع از ارتقاي شغلي و حتي ورود زنان به برخي حوزه‌هاي مديريتي کليدي مي‌شود، که مناطق ممنوعه و حياط خلوت‌‌هاي مردانه سازمان‌ها تلقي مي‌شود. ديوارهاي نامرئي که همکاران مرد هيچ وقت به آنها برخورد نمي‌کنند و بنابراين شايد هيچ وقت هم وجود آنها را قبول نکنند.
او گفت: شرايط براي اعضاي هيأت علمي دانشکده‌هاي فني مهندسي به مراتب سخت‌تر از همکارانشان در ساير دانشکده‌هاست که تعادل جنسيتي بيشتري در محيط وجود دارد و مردان به مرور حضور زنان در اين دانشگاه‌ها را پذيرفته‌اند
رستگار اظهار داشت: متأسفانه اغلب اطلاعات مفيد و دست اول نه در شوراها و جلسات رسمي گروه يا دانشکده که در گروه‌هاي مردانه مبادله مي‌شود. اعضاي هيئت علمي مرد معمولاً با همکارانشان شبکه‌هاي ارتباطي يا گروه‌هاي کوهنوردي، فوتبال يا … دارند، که تبادل اطلاعات دست اول خود را در آنجا انجام مي‌دهند.
وي در خصوص راهکارهاي قانوني که مي‌توان براي ارتقاي عدالت جنسيتي در دانشگاه‌ها انجام داد، گفت: ايجاد شفافيت در دسترسي به اطلاعات، تخصيص امکانات رفاهي مثل مهدکودک براي کاهش دغدغه‌هاي زنان شاغل، افزايش طول دوره‌هاي پيماني و رسمي آزمايشي زنان عضو هيأت علمي به دليل مرخصي زايمان و ساير مشکلاتي که زنان به دليل نقش مادري و شرايط خاص خانوادگي دارند، در نظر گرفتن وزني براي ايجاد ظرفيت‌هاي قانوني براي به کار گرفتن زنان در جايگاه هيأت علمي و پست‌هاي مديريتي و ترغيب صنعت به استفاده از زنان در پروژه‌ها از راهکارهاي ارتقاي جايگاه زنان در موقعيت‌هاي آکادميک است.
استادیار دانشگاه ایلام با بيان اين که حضور زنان در جايگاه‌هاي مديريتي به دليل ويژگي‌هاي خاص آنها مثل روحيه صلح‌طلبي مي‌تواند منشأ تحولاتي در محيط‌هاي آکادميک باشد، گفت: البته آنچه در عمل از برخي مديران زن ديده مي‌شود، رفتارهايي افراطي و حتي تندتر از مديران مرد است. علت اين مسأله هم سختگيري‌‌هايي است که در نظارت بر عملکرد مديران زن وجود دارد و آنها را با استانداردهاي مردانه مي‌سنجند و اغلب مديران زن شهامت لازم براي تابوشکني و رفتار براساس ادراک و احساس خود را ندارند.
نظر شما