خبرگزاری کردپرس _ درخلال چند ماه گذشته، مواردی از "اقدام به خودکشی" در سطح منطقه اورامانات روی داده اند که متاسفانه برخی از آنها به مرگ منتهی شده اند.

برپایهٔ آمارها، سالیانه در سطح جهان حدود ۷۰۰ هزار نفر جان خود را به علت خودکشی از دست می دهند. در ایران، روزانه بیش از ۱۳ نفر اقدام به خودکشی می نمایند و تقریبا نصف آنها(۶ نفر) فوت می کنند.

مشکلات اقتصادی، اختلالات روانی، جبر فرهنگی، مسائل سیاسی و فشارهای اجتماعی، برخی از علل اصلی خودکشی در ایران می باشند. تقریباً نیمی از افراد اقدام کننده به خودکشی متأهل هستند.
آمارهای جدید اشاره به افزایش موارد "خودکشی"در میان شهروندان ایرانی دارد که مایه نگرانی فراوان برای همه خانواده ها،فعالان و نهادهای حوزه "سلامت"می باشد.

"خودکشی" یک "اقدام فردی عامدانه" برای به خطر انداختن جان خود و در همانحال يک "معضل اجتماعی و بهداشتی" است که بر تمام پیکره جامعه تاثیر گذار است. تقریبا در همه جای دنیا ميزان اقدام به "سیوساید"در زنان بيش از مردان است، اما ميزان"سیوساید منجر به فوت " در مردان بيشتر از زنان است. افراد با سابقه خانوادگی و فردی "سیوساید"، بيش از سايرين در معرض خطر می باشند. يکی از عمده‌ترين ابزارهای مورد استفاده برای"خودکشی"، استفاده از برخی داروها و سموم کشاورزی (از جمله "قرص برنج") است.

موارد اقدام به"سیوساید" در مبتلایان به برخی بیماریهای جسمی و روانی (از جمله "سرطان"، "نارسایی کلیه ها و دیالیز" ، "افسردگی" و "اسکیزوفرنیا") بیشتر مشاهده میشود. "ماجراهای عشقی" و پیامدهای آنها یکی از دلایل سیوساید (مخصوصا در میان قشر جوان) میباشد.

فرد دارای افکار خودکشی لازم است که :

با یک نفر درباره احساسات خود صحبت کند (مثلا یک دوست، یکی از والدین، استاد یا پزشک خانوادگی‌)

با مرکز مشاوره یا مشاور تلفنی تماس بگیرد و صحبت کند. تعلل اصلا قابل قبول نیست، زیرا خودکشی "برگشت ناپذیر" بوده و گزینه دومی وجود ندارد.

قبول کند که با وجود مشکل غیرقابل تحمل،"امید به آینده هنوز وجود دارد"،

"زمان‌ سختی می‌گذرد"،

خودکشی جواب مشکل نبوده و راه‌حل بهتری وجود دارد
کسانی هستند که به او کمک می‌کنند.

زمان مناسب و مکان آرامی برای صحبت درباره خودکشی با فرد مورد اعتماد خود پیدا کند.

از متخصصان (مانند پزشک، کارشناس بهداشت روانی، مشاور و مددکار اجتماعی) کمک بگیرد.

اگر کسی فکر می‌کند فرد دیگری در معرض خطر "خودکشی" است:

باید او را تنها نگذاشته و تلاش کند تا او از خدمات و کمک متخصصان خدمات اورژانسی، خطوط تلفنی بحران، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی یا اعضای خانواده بهرمند شود.

باید اطمینان پیدا کرد که این فرد به وسایل خودآزاری و خودکشی (مانند حشره‌کش‌ها، سلاح گرم یا داروها) در خانه دسترسی نداشته باشد.

باید با او درتماس مداوم بوده و بداند که چه کار می‌کند.
یادمان باشد که همه گروه‌های سنی در جوامع مختلف دنیا در معرض خطر "خود کشی"میباشند. (مخصوصا افراد با سابقه خودکشی،کسانی که فرد مهمی را از دست داده یا شکست عشقی خورده‌اند، افراد دچار بیماری‌ مزمن‌، افرادی که جنگ،خشونت،سوء استفاده جنسی، آسیب روانی یا تبعیض را تجربه کرده‌اند و افراد منزوی و گوشه‌گیر).