عبدالله اوجالان [رهبر در بند حزب کارگران کردستان (PKK)] تأثیرگذارترین عنصر برای آوردن صلح در داخل و خارج از ترکیه است. بدون کمک و حمایت او هیچ پیشرفتی در مسیر صلح حاصل نخواهد شد. PKK غیر از اوجالان از هیچ کسی حرف شنوی ندارد.

آیا این اتفاق شدنی است؟ البته که شدنی است. مسئله کُرد دیر یا زود از طریق گفتگو و مذاکره به صورت مسالمت آمیز حل خواهد شد.

من این موضوع را به عنوان یک اصل بیان می کنم نه از روی شایعاتی که این روزها دوباره بر سر زبان ها افتاده است.

پروین بولدان در آخرین نشست فراکسیون حزب با صراحت اعلام کرد که حزب عدالت و توسعه (AKP) به دنبال راه حل نیست، برعکس، روند فروپاشی را طی می کند.

می دانیم که پس از راهپیمایی گملیک علیه انزوای اجباری و شایعات مربوط به اجازه ملاقات با اوجالان در امرالی، بحث های بسیاری شکل گرفت.

آیا باز هم نامه ای از اوجالان درباره انتخابات خواهد آمد؟ آیا HDP و AKP در این انتخابات به هم نزدیک خواهند شد؟ آیا روند حل مسئله دوباره آغاز خواهد شد؟ آیا کردها در انتخابات بی طرف خواهند ماند؟

پس از گملیک این پرسش ها و پرسش های مشابه یکی پس از دیگری فضای سیاسی کشور را پر کرد.

با وجود این که رهبران HDP توضیحات مناسب و کافی در این زمینه ارائه دادند اما معلوم است که این بحث ها پایان نخواهند یافت. ایرادی ندارد، همه می توانند درباره این موضوع بحث کنند و نظر بدهند؛ حتی این بحث ها فایده هم دارند. با این حال این بحث ها بدون در نظر گرفتن برخی حقایق، و نتیجه گیری درست از آنها، مثمر ثمر نخواهند بود.

این حقایق چه هستند، به ترتیب بر می شمارم:

انزوای اجباری یک روش شکنجه غیرقانونی و غیراخلاقی است. دفاع از انزوا، دفاع از شکنجه است. آقای اوجالان نیز مانند سایر افراد زندانی حق دارد در چارچوب قانون با خانواده و وکلای خود ملاقات کند. خواست «برچیده شدن انزوای اجباری» نه جرم است و نه اشتباه. اتفاقاََ دفاع از ایده مخالف این موضوع غیر اخلاقی و شراکت با مجرمان است.

انزوای اجباری از نظر سیاسی هم اشتباه است. توانایی اوجالان در مذاکره کردن، درگیری را افزایش نمی دهد، بلکه امکان یافتن راه حل را افزایش می دهد. آیا شاهد نبوده ایم که در هر فرصتی بارها این کار را انجام داده و خواهان صلح بوده است؟

مخالفت با روند یافتن راه حل، دفاع آشکار از جنگ است. سخن گفتن از روند حل مسئله کُرد به مثابه ابژه ای نفرینی، دفاع از مرگ است، نه از زندگی. با این حال، همه حق دارند از روش و رویه فرآیند حل مسئله انتقاد کرده و پیشنهاد ارائه دهند.

این که اوجالان را حامی AKP نشان دهیم یا نشان دهیم که او قرار است به AKP کمک کند، کاملاً اشتباه و ناعادلانه است. آقای اوجالان از ارزیابی کوچکترین فرصت برای رسیدن به صلح نیز ابایی ندارد. علاوه بر این، او آنقدر باتجربه است که امید خود را برای صلح در انتخابات قربانی نکند.

اوجالان تا امروز حتی یک دستور به HDP نداده و نخواهد داد. چنین رویه ای ندارد. با ارائه دلایل مورد نظرش پیشنهاد می دهد و به انجام کاری دعوت می کند. این پیشنهادات و فراخوان ها همیشه در کار ارگان های مجاز هر حزب سیاسی و همچنین در HDP، جدی گرفته می شود و مورد ارزیابی قرار می گیرد، اما این مدیریت HDP است که هم مرجع تصمیم گیری برای آن است و هم صاحب اراده انجام کارها در این حزب است.

تأثیرگذارترین عنصر آورنده صلح‌ در وضعیت درگیری در داخل و خارج از مرزهای ترکیه اوجالان است. بدون حمایت و کمک او هیچ پیشرفتی در مسیر صلح حاصل نمی شود. PKK به غیر از اوجالان از هیچ کسی حرف شنوی ندارد.

نشانی یافتن راه حل نهایی برای مسئله کُرد و دموکراتیزاسیون مجلس ترکیه است. در اینجا نیز مخاطب نه تنها HDP، بلکه همه احزاب سیاسی و خود جامعه است.

در حال حاضر حزب عدالت و توسعه نه قصد و نه ظرفیت حل مسئله را دارد. AKP مظهر یک اراده ضعیف است که تا خرخره در بی عدالتی، ظلم و فساد فرو رفته است و در حال فروپاشی و رو به زوال است. اکنون هر قدمی که AKP بردارد معنایی جز محاسبات کوچک و بی ارزش انتخاباتی نخواهد داشت.

در حال حاضر هم پایگاه مردمی HDP و هم رأی دهندگان کرد نیروهایی با تجربه، آگاه، سیاسی و سازمان یافته هستند. آنها دیگر به خوبی ماهیت اتفاقات را می فهمند و زمانش که برسد این را با عملکردشان نشان خواهند داد. هر حرکتی از سوی AKP برای فریب اذهان عمومی و ایجاد سردرگمی در مردم با اراده این مردم به سوی خود آنها باز خواهد گشت.

اپوزیسیون ترکیه به جای ورود به شایعات و گمانه زنی ها درباره این که AKP روند حل مسئله جدیدی را آغاز خواهد کرد یا نه، و این یک بازی جدید است یا نه؛ بهتر است که استراتژی های خود را برای یافتن راه حل برای مسئله کرد ارائه دهند. تا زمانی که اپوزیسیون این کار را انجام ندهد، حکومت AKP به سوء استفاده از مسئله کرد و موضوع روند حل مسئله ادامه خواهد داد. منظور من پیدا کردن یک راه حل با همکاری با AKP نیست، منظور من روشن شدن این واقعیت است که اپوزیسیون اگر پس از انتخابات به قدرت برسند، چه نوع راه حلی را برای مسئله کُرد پیشنهاد می کنند. اگر قرار است مسئله کرد به صورت مسالمت آمیز و با وحدت ترکیه حل شود، برای آینده ترکیه بسیار ضروری و مهم است که همه احزاب اپوزیسیون از جمله HDP بر روی یک استراتژی برای یافتن راه حل مشترک به توافق برسند.

من شرایط را اینگونه می بینم.

صلاح الدین دمیرتاش؛ زندان ادیرنه»

منبع: روزنامه ینی یاشام

برگردان: سرویس ترکیه