گزارش خبرگزاری کردپرس، سیمره نوستالژی مردمان غرب کشور از هزاران سال پیش تاکنون بوده است. سیمره لالایی گوشنواز و زندگی بخش مردمان دیار زاگرس و سفره همواره پهن و پر از رزق برای مادران، پدران و کودکان این دیار بوده است. سیمره(گاماسیاب) مهد تمدن های باستانی ایران زمین و کرانه های باختری این سرزمین تمدن مند بوده است. سیمره سرچشمه رزق و روزی و نان آوری و رونق اقتصادی استانهای غربی ایران خصوصا استان ایلام از دیرباز تاکنون بوده است. سیمره رودی زاییده از دامان پاک زاگرس و از بطن تاریخ دیرپای این دیار است .سیمره یعنی شکوه و بزرگی، سیمره یعنی زیبایی، سیمره تمدن، سیمره تاریخ، سیمره جغرافیا، سیمره ادبیات، سیمره زبان، سیمره شور ترانه های کردی، سیمره سوز آوازهای لری و لکی، سیمره شکوه کرمانشاه، سیمره دیرپایی تمدن ایلام باستان و امروز، سیمره لرستان، سیمره هلیلان، سیمره سیروان و چرداول، سیمره بدره، سیمره تنگه ی کافری و زیبایی های خیره کننده، سیمره خوفناکی سنجی، سیمره تنگه های برنجان و سازو بن، سیمره دره شهر و ماداکتو، سیمره ماژین، سیمره عشق، سیمره جوشندگی و خروشندگی، سیمره سیلاب، سیمره نان، سیمره غذا، سیمره برنج عنبربو، سیمره هندوانه و طالبی و خیار، سیمره انار، سیمره سبزی و سرسبزی، سیمره خودخواهی،سیمره خو.نخواهی، سیمره خرچنگ و ماهی، سیمره دشت و کوهسار، سیمره آوازهای قو و سار، سیمره درس، سیمره خوف و ترس، سیمره ییلاق و قشلاق، سیمره رنج، سیمره گنج ، سیمره دارایی، سیمره لالایی، سیمره هزاران بستر پر از اشک و گریه، سیمره مویه و هوره ، سیمره هزاران کتاب خاطره، سیمره سینه های پر از شعر سوزناک، سیمره میلیون ها حنجره ی پر از آوازهای زخمی، سیمره آدمهای رفته و نیامده، سیمره جسدهای تحویل داده شده، سیمره سراسیمگی و ناگهان های غرق شدن، سیمره نجات از غرق شدن، سیمره شور زندگی، سیمره مرگ...
سیمره همه چیز مردمان زاگرس نشین در طول صدها قرن و همه هستی مردمان این دیار بوده است. سیمره مهد تمدنهای بزرگ و کهنسالی همچون تمدن دیرینه ایلام و شهرهای باستانی نام آوری همچون سیمره، ماداکتو ، مهرگانکده، سیروان و دیگر شهرهای بزرگ بوده است و ساکنان این شهرها در طول تاریخ بخشی از رزق و روزی خود را در جوار و از کف و بستر این رود کهنسال بدست آورده اند.
سیمره اما در دهه ها و سالهای اخیر با بی مهری ها، سهل انگاری ها، زیاده طلبی، خودکامگی، بی مسئولیتی و بی تفاوتی همه ما اندک اندک و زودتر از گذشته مرگش فرا رسیده و از خروش افتاده است. این خبر تلخی است که باهمه تکان دهنده بودن آن شاید باورش برای بسیاری دشوار باشد.
آنچه که امروز ما درباره سیمره شاهد آن هستیم یک فاجعه تلخ زیستی، طبیعی و محیط زیستی و حتی انسانی است که تاریخ این رود کهنسال هیچوقت شاهد مشابه آن نبوده است و یقیناً تاریخ آیندگان نیز هرگز چنین سرنوشت فاجعه باری را فراموش نخواهد کرد.
اگرچه که تغییرات اقلیمی سالهای اخیر و خشکسالی های به وجود آمده می تواند بخشی از دلایل خشکیدگی و به حداقل رسیدن آب این رود باشد اما بخش عمده ای از دلایل این اتفاق تلخ مربوط به سهل انگاری و رفتارهای نابودگرانه ما انسانها ، سیاستهای نادرست حاکمیتی، لجام گسیختگی و بی توجهی به الزامات زیست محیطی است که در سالهای گذشته شاهد افزایش آنها بوده ایم.
بی توجهی به قوانین مربوط به کشاورزی و استفاده های بی رویه از آب این رود برای کشاورزی و خارج از توان و ظرفیت این رود، اجرای طرحهای بزرگ کشاورزی و باغداری غیرکارشناسانه و بدون مطالعه در کناره های این رود از کرمانشاه تا ایلام و کرخه از دیگر دلایل مرگ تدریجی سیمره بوده است.
در سالهای اخیر علاوه بر ساخت غیرکارشناسی سدهای بزرگ و کوچک، در بالا دست ها و مسیرهای گذر این رود، ساخت پروژه های بزرگ کشاورزی و پمپاژ خانه های بزرگ که خون جاری در رگهای این رود را می مکند و مرگ آن راد رقم زده اند بدون توجه به ظرفیتهای این رود از دیگر دلایل مهمی است که به مرگ تدریجی سیمره منجر شده است.
اکنون با شرایط تلخ و فاجعه باری که برای سیمره و مردمان ساکن در مسیرهای گذر این رود و خصوصاً محیط زیست سیمره به وجود آمده است لازم است مسئولان استانهای ایلام و کرمانشاه و لرستان بصورت اضطراری حال زار سیمره را درک و اقدامات فوریتی و اورژانسی را برای جلوگیری از خشکیدگی کامل این رود و فاجعه های بعدی عملیاتی نمایند.
بی شک مرگ سیمره یعنی مرگ اکوسیستم این منطقه ی باستانی، یعنی فاجعه بار ترین رویداد طبیعی دهه های اخیر، یعنی فاجعه زیست محیطی خصوصا برای استان ایلام که بیشترین شهرها و روستاهای این استان کنار این رود ساخته شده اند، یعنی مرگ تمدنهای بجای مانده از تاریخ و مرگ انسانهای ساکن در شهرها و روستاهای همسایه این رود که صدها سال است رزق و روزی و زندگی آنها وابسته به حیات این رود بوده است.
مرگ سیمره حاصل ندانم کاری ها و بی تدبیری ها و عدم توجه به نظر کارشناسان در خصوص توقف کشت محصولات آب بر همانند هندوانه، طالبی و برنج و دیگر اقلام با سیستم غرق آبی است که چنین فاجعه ای را رقم زده اند.
اکنون که وضعیت سیمره به حال احتضار رسیده است و آبدهی آن به کمترین اندازه ممکن رسیده و هزاران قطعه ماهی تلف شده و زیستگاه آنها بزودی نابود خواهد شد و زندگی هزاران خانوار ساکن در کناره های آن مورد تهدید جدی و در معرض مهاجرت قرار گرفته اند امیدواریم مسئولان اجرایی و زیست محیطی با همکاری مردم و گروههای طرفدار محیط زیست با توقف برداشتهای بی رویه از این رود اقدامات ضروری را برای جلوگیری از مرگ کامل این رود جاری شده از درازنای تاریخ به عمل آورند و به سیمره ی همواره خروشان در گذشته حیات دوباره بخشند.
نظر شما