مدتهاست که ارتش ترکیه با استفاده از بند 52 منشور سازمان ملل متحد، شمال عراق را جولانگاه نیروهای نظامی خود قرار داده است.
حضور نظامی ترکیه در شمال عراق به گونه ای است که علی رغم اینکه مجوزی برای ورود به خاک عراق ندارند، نیروهای آنان احساس حضور در سرزمین کشور دیگری را ندارند.
این نیروها گویا در فضای یکصد سال پیش سیر میکنند و هنوز مناطق شمال عراق را تحت عنوان ولایت موصل، یکی از مناطق منفصله امپراطوری عثمانی میدانند. تا کنون کسی از آمار حضور نیروهای ثابت و متغیر ارتش ترکیه و پایگاههای آنان در شمال عراق اطلاعات موثقی ندارد، اما آنچه که مسلم است قرارگاه مشترکی با برخی جریانات مذهبی و حزب دمکرات کردستان عراق درموصل، بزعم خود جهت مقابله با جریانات تروریستی ایجاد نموده اند.
ضمن اینکه برکسی پوشیده نیست که جریان حاکم بر موصل همان جریان مدافع داعش درمنطقه است و اینک بدنبال تحولات جدیدی هستند.
از جریان حاکم برموصل چندان انتظاری در برخورد با تجاوزات مکرر و متوالی نظامیان ترکیه نمیرود چون عقبه فکری آنان همان آمران و عاملان انفال و حلبچه است اما از رهبران اقلیم که خود رامدافع تمام قد قومیت در منطقه میدانند، انتظارشفافیت در برخورد با این پدیده حمله روزمره نظامیان ترکیه به مناطق کردنشین عراق میرود. اخرین اقدامات برجسته ای که مقامات اقلیم کردستان درباره این حملات و کشتار شهروندان عراقی انجام داده اند، عبارت است از ، موضع نیچیروان بارزانی رئیس حکومت اقلیم که از ترکیه و پ ک ک خواست تا جنگ را در خاک عراق متوقف کنند. نخست وزیر اقلیم کردستان هم وزیر بهداشت اقلیم را مامور رسیدگی به مجروحان حمله ارتش ترکیه به منطقه گردشگری زاخو و دلجویی از آنان نموده است. هیئت دولت اقلیم اعلام کرد دولت عراق به مسئولیت خود در قبال دفاع از شمال این کشور عمل نماید.
در این بين رهبران حزب دمکرات غالبا با ملاطفت و تعارفات دیپلماتیک رفتار نموده اند.
اما سلیمانیه و جریانات سیاسی غیر همسو با پارتی، در مقابل اين حملات کاملا مسئولانه برخورد کرده واين بمبارانها را جنایت نام نهاده اند.
دولت ترکیه نیز غیرمسئولانه و مزاح گونه و شاید هم متاثر از مواضع اخیر صریح تهران در مقابله با تروریسم ، حمله به زاخو را انکارمیکند.امریکا و انگلیس بدون نام بردن از ترکیه در این حمله، بر ادامه نظارت وحمایت از عراق و اقلیم تاکید میکنند.حلبوسی رئیس مجلس موصلی الاصل عراق که خود یک پای ثابت تحولات موصل و ترکیه است فقط خواستار بررسی بمباران منطقه گردشگری شد. تا کنون شدت مواضع دولتمردان عراقی بمراتب ملی و قاطعانه تر از رهبران قومی اقلیم در قبال این بمبارانها بوده است گویا برخی رهبران اقلیم در مواجهه با دشمنان ملی و قومی گزینشی برخورد می‌کنند.
این درحالیست که مواضع رهبران اقلیم درمواجهه با دیگر مناطق کردنشین کاملا متفاوت و متعارض میباشد و در زمان تعدی نظامیان ترک به استان سلیمانیه غالبا سکوت اختیار می کنند. موضع گیری برخی رهبران اقلیم از چنین حملاتی تماما جانبدارانه است و دفاع تمام قد از دیگر احزاب مقیم اقلیم با رسانه های گسترده خود کاملا مشهود و ملموس است و بصراحت آنها را درچترحمایت خود قرار داده اند . گویا هرجریانی که درمقابل هم پیمانان رهبران اقلیم باشد محکوم و مردود و منفور است و هرکه باسیاستهای این طیف همراهی کند مقبول و ممدوح و مرغوب میباشد. جالب تر اینکه جریانات مذهبی و احزاب اسلامگرای اقلیم نیز در برابر این تجاوز آشکار و کشتار مردم بیگناه و مسلمان اقلیم سکوت اختیار کرده اند.
این جریان کوردایتی را با چه معیاری میتوان سنجید که تاریخ منطقه از آن نفرت نداشته باشد؟