در لابه لای گرد و غبار بعضی نفرات که دبدبه و کبکبه آنها گوش فلک را کر کرده است و روح ابنا بشر را آزرده که ما فلانیم و بهمانیم، هستند کسانی که رسالت خود را بی هیچ ادعایی به انجام می رسانند و علیرغم تنگناهای گوناگون در کمال آرامش به معلم بودن خود متعهدند و به قول سعدی و عطار پروانه ی بال سوخته اند نه مدعی حراف.

بی گمان تولید محتوای ادبی که قبول خاص و عام باشد نیازمند کوشش همراه با تعمیق است.اگر کسانی خواهان دویدن بی مقصد در عرصه های تهی اند می تواند چهار نعله تا کویر مطلق بتازند و در عرصات دیگر طی طریق کنند و البته مزاحم دیگران نشوند و اشتلم نکنند.

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز
کان سوخته را جان شد و آواز نیامد
این مدعیان در طلبش بی خبرانند
کان را که خبر شد خبری باز نیامد.
《سعدی》
به شمع نامه نوشتن شعار بیگانه ست
به شمع نامه ی پروانه،بال پروانه ست
《صائب》

در سال های اخیر، در کتاب های فارسی دوره های متوسطه ی اول و دوم درسی با عنوان «درس آزاد» و با محتوای ادبیات بومی وجود دارد که دبیران زحمتکش ادبیات فارسی، در استان های مختلف و به ویژه در بین اقوام اصیل ایرانی که با زبان دیگر صحبت می کنند به دانش آموزان می آموزند که از ذخایر مهم زبان مادری شان نمونه هایی را ذکر کنند و خود نقش یک طراح و یا مولف آموزشی را ایفا نمایند. دراین بین زبان کردی به عنوان زبانی تاریخی و ارجمند جایگاهی بسزا دارد.

این درس می تواند علاوه بر تحکیم پایه های زبان، گسترش دهنده ی فرهنگ جاودانه ما نیز باشد و حسی شگرف را در دانش آموزان به وجود بیاورد.با این همه راه های مختلفی برای انتخاب محتوای این درس وجود دارد.به عنوان مثال دبیران محترم می توانند نمونه های زیر را به دانش آموزان سفارش دهند، آرام آرام به آنها رسم الخط کردی را بیاموزند، دایره واژگانی آنها را گسترش دهند، برخی نکات دستوری، مثلا مباحث مربوط به اقسام وند را با ذکر چند نمونه تفهیم کنند.

و اما چند نمونه که به راحتی قابل دسترسی و اجراست در زیر ذکر می کنم؛ بی گمان دیگر عزیزان می توانند پیشنهادات بایسته ی دیگری در نظر بگیرند:

۱) انتخاب اسم کوه ها، رودها، چشمه ها، غارها،نام حیوانات نام روستاها.
۲) تحقیق در فرهنگ عامه (چیستان ها، ضرب المثل ها، متلها و ذکر نمونه های مشترک در فرهنگ سایر ملل).
۳) انتخاب یک شعر یا یک داستان همراه با تمرین های آرایه ای و یا دستوری از متن.
۴) واگویه ی خاطره ای از زبان مادری.
۵) گفتگو با یک هنرمند نویسنده، شاعر و یا خواننده.
۶) تحقیق در تاریخ ادبیات اقوام.

این مثال ها می تواند نوآمدگان جوینده را به کاوش در معدن غنی فرهنگ بومی وا داشته و آن ها را به صیانت از آن ترغیب نماید.