به گزارش کردپرس، خبرگزاری کردپرس پیشتر در گزارش تلمبار دوباره سیب ها در سردخانه/ استاندار تازه به دنبال برنامه ریزی صادرات! به این موضوع پرداخته بود؛ در حالیکه رئیس سازمان جهاد کشاورزی آذربایجان غربی از صادرات تنها ۴۰ هزار تن سیب از مبادی گمرکی استان در سال جاری خبر می دهد و کمتر از سه ماه به فرصت صادرات ۴۶۰ هزار تن سیب‌های موجود در سردخانه‌های استان باقی مانده است، اما استاندار آذربایجان غربی تازه به دنبال برنامه ریزی ها برای توسعه صادرات سیب و شتابگیری آن است.
در واقع، طبق روال سال های گذشته، قطار صادرات سیب در استان با صدها مانع روبه رو است و در حالیکه کمتر از ٣ ماه به فرصت صادرات باقی مانده، تنها ۴۰ هزار تن سیب از مبادی گمرکی استان خارج شده اند و ٤٦٠ هزار تن دیگر هنوز در سردخانه ها باقی مانده و تراژدی هر ساله در حال تکرار شدن است! اما هر بار مسئولان به جای قبول مسئولیت تقصیرات را به گردن باغداران و دلالان می اندازند و از مسئولیت خود شانه خالی می کنند.
در همین خصوص شفیع بهرامیان، روزنامه نگار در یک یادداشت کوتاه انتقادی می نویسد: «سفارش گزارش در برخی رسانه‌های سودار و بزرگنمایی روایت نادرست سودجویی باغداران و عدم عرضه عامدانه سیب توسط آنها به امید سود بیشتر و همچنین به تصویر کشیدن ناامیدی مثلا مشتریان و تجار داخلی و خارجی سیب از خرید این محصول به رغم دپوی بیش از ۵۰۰ هزار تنی آن در سردخانه‌های استان و حتی گله و شکایت سورتینگ‌داران از روند کند خروج سیب از استان هیچکدام نمی‌تواند مسئولیت نهادهای مرتبط کشور و استان برای صادرات سیب را با یک قیمت منصفانه و متعادل، به فراموشی و حاشیه ببرد!»
او ادامه می دهد: «اکنون قیمت تمام شده هر کیلو سیب برای باغدار حدود ۸ تا ۱۰ هزار تومان به اضافه هزینه یک‌هزار و ۲۰۰ تومانی سردخانه و دلال و..... است، هزینه سورتینگ و.... هم بماند! مشتری بین ۱۲ تا ۱۶ هزار تومان سیب را می خرد یعنی سر به سر و شاید ضرر برای باغدار! متهم کردن باغدار به دپوی سیب برای سود غیر اصولی بی‌انصافی است و نمی‌تواند ناتوانی نهادهای دولتی مرتبط را در امر صادرات و توزیع آن و تضمین حداقل سود به کشاورز، لاپوشانی و به حاشیه ببرد!».
به گزارش کردپرس، موانع و مشکلات صادرکنندگان سیب استان هنوز به قوت خود باقی است و هر سال تولیدکنندگان سیب با امید باز شدن دروازه های صادراتی ریسک تولید محصول را به جان می خرند.
تولید انبوه و نبود برنامه ریزی دقیق صادراتی برای قطب سیب ایران هر ساله مشکل آفرین می شود و مسئولان در روزهای پایانی مهلت صادرات باتوجه به فساد پذیری محصول، به تقلا افتاده و کشورهای هدف را از راه های زمینی، هوایی و دریایی برای فروش سیب آزمون می کنند و هر بار با خالی شدن سردخانه ها از محصولات به هر روش ممکن! به کارنامه درخشان خود در این زمینه اشاره می کنند بدون آنکه بدانند این قبیل روش ها در هیچ کجای علم صادرات نمی گنجد!
سیب های آذربایجان غربی هر ساله تا اواخر اردیبهشت هم در سرخانه های استان باقی می مانند و بخش عظیمی از آنها کیفیت شان برای صادرات از دست می دهند و یا خوراک دام می شوند یا در بهترین حالت با قیمتی بسیار نازل سیبی که قرار بود، صادر شود، راهی کارخانه های صنایع تبدیلی می شود و خبری هم از صادرات اصولی نیست، بلکه تنها وعده های بی سرانجام مسئولین است که از سالی به سال دیگر موکول می شود/.
نظر شما