به گزارش کردپرس، بوی شدید ناشی از پوسیدگی اجساد زیر آوار، فضای شهر مرعش را در بر گرفته و تنفس در این شهر را مشکل کرده است.

با وجود گذشت سه هفته از زمین لرزه در مرعش، همچنان هزاران ساختمان تخریب شده در اثر این زمین لرزه در شهر، بدون هیچ مداخله ای دست نخورده بر جای خود مانده اند. به نوشته احمد کانبال خبرنگار حاضر در این شهر از خبرگزاری مزوپوتامیا، در حالی که ده ها گروه در حال آواربرداری از ساختمان های فروریخته درخیابان های ترابزون، آذربایجان، 15 تموز و زبیده خانم، یعنی خیابان های منتهی به شهرداری مرعش هستند، در خیابان های فرعی همچنان آوار بر جای خود باقی است.

به دلیل گرد و غبار برخاسته از آوار، مردم مجبورند با ماسک در اطراف تردد کنند. با این وجود علاوه بر گرد و غبار، بوی شدیدی از زیر آوار ساختمان های فروریخته متصاعد می شود. آنچنان که گفته می شود، این بو از اجساد افرادی نشأت می گیرد که در زیر آوارهای دست نخورده مانده اند.

بنا بر این گزارش شمار شهروندانی که مجبور به مهاجرت از شهر شده اند، در حدود 120 هزار تن تخمین زده می شود.

هنوز مشخص نیست دقیقا چند نفر از ساکنان مرعش جان خود را در این زمین لرزه از دست داده اند. حتی شمار کسانی که هنوز در زیر آوار مانده اند نیز نامشخص است. با این حال برخی از ساکنان مرعش با اشاره به اینکه ارقام رسمی منعکس کننده واقعیت نیستند، تعداد جان باختگان را حدود 15 هزار نفر تخمین می زنند. در حالی که مشخص است هنوز اجساد کشف نشده زیر آوار وجود دارد، یکی از کارکنان سازمان مدیریت بحران و حوادث غیر مترقبه (آفاد) گفت که از نظر کارشناسان این سازمان هنوز حدود 200 نفر زیر آوار هستند.

در بسیاری از نقاط شهر هنوز مردم در تلاش برای بیرون آوردن وسایل خود از ساختمان های نیمه تخریب شده هستند. بسیاری از کسبه تلاش می کنند تا از زیر آوار مغازه های فروریخته، اجناس قیمتی خود را پیدا کنند تا بتوانند بخشی از سرمایه از دست رفته خود را بازیابند.

برخی از مردم شهر که توانسته اند جان سالم به در ببرند، از این که اجسادشان زیر آوار نمانده و توانسته اند نجات پیدا کنند، حتی با این که همه چیزشان را از دست داده و در چادر مانده اند، خوشحال و شکرگزار هستند.

گفتنی است، بر اساس برخی از گزارش ها که در روزهای اخیر منتشر شده اند، یکی از بزرگترین نگرانی های روزهای اخیر در مناطق زلزله زده، شیوع بیماری های همه گیر مانند هاری، کرونا، و بیماریی هایی است که به دلیل نبود امکانات بهداشتی مانند توالت و حمام در منطقه، ریسک مواجهه با آنها بسیار بالا رفته است.