مایکل روبین، پژوهش گر انستیتو امریکن اینترپرایز و یکی از ناظران مسائل اقلیم کردستان در مصاحبه با کردپرس گفت: حاکمیت کنونی اقلیم کردستان پس از ربع قرن حکمرانی بر اقلیم کردستان با بحران اقتصادی شدیدی روبه رو است و با برگزاری رفراندوم می خواهد توجه به این وضعیت را منحرف کند. وی معتقد است مسئله مهم در رفراندوم مناطق مورد مناقشه از جمله کرکوک است و اگر مقامات اقلیم کردستان در سه استان اصلی رفراندوم برگزار کنند بغداد با آن مخالفت نمی کند.

متن مصاحبه مایکل روبین با خبرگزاری کردپرس:

کردپرس: با وجود مخالفت های داخلی و خارجی با همه پرسی، چرا بارزانی بر انجام آن اصرار می ورزد؟ آیا مسئله ای پشت این همه پرسی وجود دارد که بارزانی می داند و ما نمی دانیم؟

مایکل روبین: انگیزه بارزانی قدرت و پول است نه ملی گرایی. به خاطر داشته باشید که در سال 1996، او به گارد جمهوری خواه منفور صدام حسین اجازه داد که وارد اربیل شود تا از به قدرت رسیدن رقیب خود، جلال طالبانی، جلوگیری کند. این مسئله تنها هشت سال پس از انفال رخ داد و سبب کشته شدن هزاران تن از اعضای قبیله اش شد! این نشان می دهد که او برای مردم عادی کرد و حتی همکاران بارزانی خود اهمیت کمی قائل است.

دلیل این که چرا بارزانی این همه پرسی اعلام کرد، منحرف کردن توجه ها از شرایط وحشتناک اقتصادی بود. او پس از اداره اقلیم به مدت یک ربع قرن، نمی تواند از رکود اقتصادی بگریزد. به هر حال، حتی اگر بارزانی بخواهد بغداد را به دلیل کمبود نقدینگی سرزنش کند، نسبت به انچه که با پول صادرات کردستان انجام داده است، شفاف عمل نکرده است و نمی تواند توضیح دهد که چرا باید بسیاری از کردها باید در شرایط دشوار به سر ببرند در حالی که فرزندان او ولخرجی می کنند.

کردپرس: چرا تقریبا همه همسایگان و قدرتهای بزرگ مخالف این همه پرسی هستند؟

مایکل روبین: دلایل مختلفی وجود دارد. بغداد مخالف است، زیرا همه پرسی شامل مناطق مورد اختلاف می شود. گمان می کنم که مقامات عراقی با جدا شدن سه استان شمالی که اختلافی بر سر آنان نیست مشکلی ندارند.

در مورد ایران و ترکیه، آنها از این مسئله هراس دارند، زیرا می دانند که مردم کرد این کشورها نیز مایل به انجام همه پرسی های مشابهی هستند.

در مورد سایر کشورها، آنها می دانند که بارزانی این همه پرسی را به جای دلایل ملی گرایانه، برای اهداف شخصی انجام می دهد و از این بیم دارند که با انجام این کار، کردهای عراقی را به سوی مسیری فاجعه بار هدایت کند. اگر بارزانی صرفا با رفراندوم در دهوک، اربیل و سلیمانی شروع به کار می کرد، ایالات متحده احتمالا از آن حمایت می کرد.

کردپرس: آیا فکر می کنید که در پایان، بارزانی همه پرسی را برگزار خواهد کرد؟ و آیا کردها با این همه پرسی موافق خواهند بود؟

مایکل روبین: اگر او قصد داشت همه پرسی را به تعویق بیاندازد، بهترین فرصت برای او این بود که به پارلمان اجازه دهد به تعویق افتادن همه پرسی را اعلام کند تا او بتواند وجهه خود را حفظ کند. اکنون برای این کار خیلی دیر شده است.

کردپرس: به نظر شما در نهایت، قدرت های بزرگ به ویژه ایالات متحده، نتیجه رفراندوم را قبول می کنند؟

مایکل روبین: خوب، هیچ ناظر معتبری وجود ندارد، فقط افرادی هستند که توسط حکومت برای این کار اقلیم پول دریافت کرده اند. (ایمیل هایی دیده ام که در آنها از مردم خواسته شده که برای نظارت بیایند و به آنها پیشنهاد شده که هزینه هایشان پرداخت می شود). اما انچه که من انتظار دارم اتقاق بیافتد این است که ایالات متحده و سایر کشورها به بارزانی بگویند که با بغداد مذاکره کند.

کردپرس: آیا بغداد نتیجه رفراندوم را قبول خواهد کرد و جدایی کردها را خواهد پذیرفت؟ ایا بین اربیل و بغداد جنگی رخ خواهد داد؟

مایکل روبین: ممکن است جنگ بر سر جاهایی مانند کرکوک رخ دهد. من همچنین انتظار دارم که ایزدی ها در سنجار و مسیحیان در دشت های نینوا نیزخواهان برگزاری همه پرسی خود برای جداسازی خود از کردستان شوند.

کردپرس: و کرکوک چطور؟ ایا فکر می کنید کردها می توانند این شهر را به دولت کردستان مستقل وصل کنند؟

مایکل روبین: شاید اما بارزانی در سال 2003 اشتباه کرد: او باید به جای این که بخواهد کرکوک شهری در کردستان باشد، باید به اعراب و دیگر ساکنان آنجا نشان می داد که آنها تحت حکومت وی زندگی بهتری خواهند داشت تا حکومت بغداد. اما، او کوته بین و قبیله گرا بود. من گمان می کنم که پیشنهاداتی جدید در رابطه با تبدیل کرکوک به یک اقلیم مستقل وجود خواهد داشت.

کد خبرنگار: 40101