به گزارش کردپرس به نقل از شارپرس، اکنون تقریباً همه جریان‌های سیاسی اقلیم کردستان بر این نکته واقف شده‌اند که اقدامات انجام شده در گذشته با شکست مواجه شده است اما هیچ یک از این جریان‌ها بی پرده به این شکست‌ها اعتراف نکرده سعی در انداختن تقصیرات به گردن همدیگر دارند و برگزاری نشست‌ها نیز به وسیله‌ای برای سرباز کردن زخم‌های کهنه شده است.

هنگامی که در 16 اکتبر ارتش عراق و نیروهای حشدالشعبی و پلیس فدرال به سمت کرکوک آمده عملیاتی را در این شهر آغاز کردند و در پی آن نیروی پیشمرگ بدون دفاع قابل ملاحظه‌ای عقب نشست، بیشتر مسئولین حزب دمکرات کردستان و حتی مسعود بارزانی تعدادی از رهبران اتحادیه میهنی کردستان را به خیانت متهم کرده اعلام کردند این افراد دست در دست نیروهای حشدالشعبی گذاشته کرکوک را به آنها تسلیم کرده‌اند.

مسئولین حزب دمکرات کردستان بر این باورند آنچه اتفاق افتاده است در واقع بخشی از توطئه‌ای است که علیه این حزب صورت گرفته است چرا که با حضور حشدالشعبی و ارتش عراق تمامی نیروهای حزب دمکرات از کرکوک بیرون رانده شده و این در حالی است که نیروی امنیتی اتحادیه میهنی هنوز در این شهر هستند.

در طرف مقابل نیز بخشی از مسئولین اتحادیه میهنی کردستان علاوه بر رد اینگونه اتهامات اعلام کرده‌اند که تمامی رخدادهای اتفاق افتاده ناشی از اشتباهات حزب دمکرات کردستان بوده برگزاری همه پرسی استقلال اقلیم کردستان سرکشی بوده است.

آنچنان که پیداست بگیر و ببند و متهم کردن همدیگر در میان احزاب کردستانی پایان ندارد. اگر این بار نیز اتحادیه میهنی کردستان برای تسلیم کرکوک به حشدالشعبی توافقاتی انجام داده باشد این موضوع در تاریخ احزاب کردستانی موضوع جدیدی نبوده جریان‌های کردستانی چندین بار در طول تاریخ حتی با دشمنان خود همدست شده‌اند تا بر طرف مقابل فائق آمده آنها را از بین ببرند.

در تاریخ مبارزات کُردها و به ویژه در دهه 60 قرن حاضر تا انقلاب 1991 که به تشکیل دولت کردستان انجامید، احزاب کردستانی چندین بار با کشورهای عراق، ایران، ترکیه و حتی سوریه علیه همدیگر و برای نابود کردن دیگری متحد شده‌اند.

بعد از انقلاب و در سال 1993 نیز این روند ادامه پیدا کرده هر دو حزب اتحادیه میهنی کردستان و حزب دمکرات کردستان علیه پ. ک. ک (حزب کارگران کردستان) با کشور ترکیه همدست شده بعد از آن و در زمان جنگ داخلی نیز دوباره به کشورهای همسایه پناه بردند.

از برجسته ترین این موارد در تاریخ می‌توان به 31 آب (آگست) 1996 اشاره کرد که در آن حزب دمکرات کردستان برای غلبه مجدد بر اربیل و بیرون راندن اتحادیه میهنی از این شهر با ارتش رژیم بعثی صدام همدست شده با استفاده از تانک‌های صدام حسین اربیل را مجدداً به کنترل خود درآورد. البته این در حالی اتفاق افتاد که پیش از آن اتحادیه میهنی کردستان برای چیره شدن بر حزب دمکرات کردستان دست به دامان سپاه پاسداران ایران شده بود.

به محض اینکه سخنی از خیانت به میان می‌آید طرفداران اتحادیه میهنی کردستان ماجرای 31 آب را پیش کشیده آن را به عنوان روز خیانت حزب دمکرات کردستان معرفی می‌کنند، اکنون و با اتفاقات اخیر طرفداران حزب دمکرات نیز چنین روزی را در تقویم خود دارند و از 16 اکتبر به عنوان روز خیانت اتحادیه میهنی کردستان و همدستی این حزب با دولت کنونی عراق نام می‌برند.

از آنچه که پیداست این دست اندازی‌ها در میان احزاب کردستانی پایانی نداشته به عکس هر کدام از احزاب مذکور از این فرصت‌ها برای سرزنش همدیگر استفاده می‌کنند. در این میان مردم کردستان از تهدیدات خارجی ابائی نداشته از این می‌ترسند که این اختلافات داخلی به درگیری مسلحانه ختم شود بنابراین خواستار اتحاد آنها شده‌اند.

آغاز هفته جاری تعدادی از سازمان‌های مردمی و هنرمندان و روزنامه نگاران در شهر سلیمانیه کمپینی تحت عنوان "اتحاد نه تفرقه" به راه انداختند و از تمامی احزاب و جریان‌های کردستانی خواسته‌اند مانع هرگونه تبلیغات تفرقه آمیز و هرگونه اقدامی گردند که موجب از هم گسستن وحدت شود.

تاکنون جریان‌های کردستانی به صورت تئوری و در سطح سیاستمداران احزاب مورد استقبال قرار گرفته است ولیکن هیچگونه اقدام عملی اجرا نشده است.

در این زمینه فاضل بشارتی عضو شورای رهبری حزب دمکرات کردستان در گفتگو با نیقاش گفت: عدم حصول وحدت در میان احزاب کردستانی مربوط به مسائلی همچون منافع شخصی است و بیشتر جریان‌ها بیش از آنچه به منافع و مسائل ملی پایبند باشند در فکر موضوعات و منافع شخصی و جنوبی هستند.

وی ادامه داد: علیرغم اختلافات و تفرقه‌های اخیر امید بیشتری برای ایجاد وحدت در میان احزاب وجود دارد چرا که در حال حاضر خواسته مردم اینگونه است.

این نظر از سوی عدنان محمد مینا عضو شورای رهبری اتحادیه میهنی کردستان مورد تأیید قرار گرفته عنوان می‌کند: افراد در پی امیال و برنامه‌های شخصی و حزبی خود بوده منافع ملی را به دست فراموشی سپرده‌اند.

وی در گفتگو با "نیقاش" گفت: همه در ظاهر امر خواستار وحدت هستند و در مورد آن سخن می‌گویند اما تلاش برای آن انجام نداده به منافع حزبی خود اهمیت بیشتری می‌دهند. لازم است من بعد منافع ملی در اولویت قرار گرفته از منافع حزبی عبور شود چرا که منافع ملت و میهن در معرض تهدید و خطر است.

این گفته‌ها چیزی از حملات دو طرف به ویژه در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی به یکدیگر نکاسته است و پیوسته روزها و ماه‌های خیانت را به یکدیگر یادآوری می‌کنند. همین امر موجب شده است ناظران سیاسی بر این باور باشند درس گرفتن احزاب کردستانی این بار نیز بعید به نظر می‌رسد بلکه بیش از پیش همدیگر را در معرض اتهام قرار می‌دهند.

ماجد خلیل استاد تاریخ در دانشگاه سلیمانیه بعید می‌داند که احزاب کردستانی به توافق رسیده اعلام می‌کند: "وحدت احزاب و جریان‌های کردستانی بیشتر شبیه رویا است. "

این کارشناس تاریخ که بر جزئیات تاریخ کُردها تسلط داشته از چندین نمونه اختلافات و رویگردانی احزاب کردستانی از همدیگر مطلع است در مصاحبه با نیقاش تصریح کرد: شکست‌ها و خیانت‌ها در تاریخ موجب شده است که کٌُردها تاکنون طعم پیروزی و موفقیت را نچشیده‌اند.

مردم کردستان آگاهند که عبور از بحران کنونی نیز میسر خواهد شد و لیکن بعید به نظر می‌رسد گذشت زمان این روزها را از تقویم احزاب کردستانی پاک کند.