به گزارش کردپرس، سری ثریا اوندر، نماینده آنکارا در پارلمان ترکیه از حزب دموکراتیک خلق ها در سالگرد دستگیری روسای مشترک و نمایندگان حزب دموکراتیک خلق ها توسط پلیس مبارزه را ترور ترکیه و انتقال آن به زندان با روزنامه جمهوریت گفتگوی اختصاصی داشته است که این گفتگو به شرح ذیل می باشد:

• از دستگیری نمایندگان و روسای مشترک حزب دموکراتیک خلق ها 1 سال گذشت، این روند را چگونه ارزیابی می کنید؟

این 1 سال از پیروزی ماه ژوئن حزب دموکراتیک خلق ها شروع شده و تا غضب اراده مردم در نوامبر کشیده می شود. اگر بخواهیم این مسئله را ارزیابی کنیم باید عنوان کرد که روند مذاکرات صلح علی رغم تمام خطاها و اشتباهاتی که داشت در 30 الی 40 سال اخیر در این کشور بزرگترین امیدواری بود. یک آسودگی به ارمغان آورده بود. این حزب دموکراتیک خلق ها که به بزرگترین موفقیت 50 سال اخیر جریان های سیاسی کرد ترکیه کشاند. حزب دموکراتیک خلق ها به یک حزب گزیده در کشور تبدیل شد. این مسئله ای بود که سیستم حاکم را دیوانه می کرد.

• تا قبل از 4 نوامبر هیچ کس تصور نمی کرد نمایندگان به این شکل دستگیر شودند. در این خصوص چه می گویید؟

در واقع در خصوص این که در هفته اول ماه نوامبر اقدامات جدی علیه ما صورت خواهد گرفت اطلاعاتی به دست آورده بودیم. حتی از قبل یک لیست 10 نفری را نیز آماده کرده بودند. کسب رضایت و حمایت حزب جمهوری خواه خلق ترکیه ما را در انجام یک عملیات پلیسی علیه مان به یقین کامل رسانده بود. از دستگیریمان در 4 نوامبر آگاه بودیم.

• حزب جمهوری خواه خلق ترکیه بعد از این دستگیری ها تغییر مواضع داد به نظر شما این حزب درس عبرتی از این اتفاق گرفت؟

حزب جمهوری خواه خلق ترکیه بعد از آن که از قانون غیرمشروع حمایت کرده و به آن رای مثبت داد علنا مشاهده کرد که این موج آنان را نیز در برخواهد گرفت. همانگونه هم شد و انیس بربر اوغلو زندانی شد. بعد از آن نوبت کمال قلیچدار اوغلو هم بود. حزب جمهوری خواه خلق ترکیه دقیقا متوجه این مسئله بود و به همین علت راهپیمایی عدالت را به عنوان یک راه حل سیاسی انتخاب کرده و در سایه این راهپیمایی فراخوانی مردمی صادر کرد. کمال قلیچدار اوغلو و نمایندگان این حزب در سایه این اعتراض و فراخواندن مردم به خیابان ها و توجه شدید رسانه های داخلی و بین المللی رهایی پیدا کرد.

• شما یکی از دستگیر شدگان 4 نوامبر هستید و از نزدیک آن شب را لمس کردید در خصوص آن شب چه در ذهن دارید

(با خنده) اولین چیزی که در ذهن دارم سوار کردن اجباری به هواپیما است. هر چند این کار در برابر ظلمی که به انسان ها می شود چیز بسیار کوچکی بود. دومین چیز هم ممارست من در باز کردن در خانه بود. به آنان گفته بودم تا زمانی که رئیس مجلس، دادستان، حکم دادگاهی و میتهات سنجر {نماینده ماردین در پارلمان ترکیه} نیامده است در را باز نخواهم کرد. خواستار این بودم که میتهات سنجر به عنوان یک حقوقدان و واقف به قانون اساسی و حقوق مدنی شاهد این صحنه باشد. زمانی که در باز شد همزمان تلفنم نیز زنگ خورد، صلاح الدین {دمیرتاش} زنگ می زد. گفت: "به خانه من حمله کرده اند، می خواهند به زور به خانه وارد شوند" جواب دادم: "رئیس به خانه من هم همینطور" صلاح الدین جواب داد: "پس یک عملیات سازماندهی شده است، بسیار خوب برای همه مان خیر باشد" با آرزوی موفقیت به هم تلفن را قطع کردیم. گفتند "اگر در را باز نکنید در خانه را خواهیم شکست" یک نیروی پلیس با ادای پلیس های آمریکایی کیفرخواست و حکم دستگیری من را به تمام اهالی ساختمان قرائت کرد. استاد میتهات رسید. بعد از این که سنجر حکم دادگاهی را مشاهده کرد در را باز کردم.

• زمانی که به دوستی نزدیکتان با دمیرتاش فکر می کنید چه در سر دارید؟

از زمانی که برای تشکیل این حزب سیاسی اقدام کردیم صدها و بلکه هزاران دوستی ناموفق را پشت سر گذاشتیم. ولی دوستی که با صلاح الدین به وجود آمده و مقاومتی را که با وی آغاز کردیم یک چیز بسیار متفاوتی است. در سختترین دوران ترکیه با یکدیگر دست به سیاست زده ایم. وزارت دادگستری ترکیه اجازه دیدار به من با دمیرتاش را نمی دهد. من نیز به وسیله وکلا با وی نامه نگاری می کنم. در نمایشگاه کتاب پیش رو حضور خواهیم داشت. من به نمایندگی از دمیرتاش در آنجا در غرفه کتاب سحر حضور پیدا خواهم کرد.

• دمیرتاش کتاب های دیگری هم منتشر خواهد کرد؟

شاید یکی از داستان های موجود در کتاب را ادامه خواهد داد و یا یک غافلگیری دیگری خواهد داشت. داستان جدیدی خواهد نوشت. تلاش می کنیم تا زندگی صلاح الدین دمیرتاش را در قالب یک فیلم بسازیم. اگر وی نیز قبول کند سناریوی این فیلم را من برعهده خواهم گرفت. این را برای اولین بار در اختیار رسانه ها قرار می دهم.

کد خبرنگار: 30102