به گزارس کردپرس به نقل از خبرگزاری آناتولی، بخش دوم مصاحبه ویژه طلعال سیلو، سخنگوی فراری ارتش دموکراتیک سوریه با خبرگزاری آناتولی توسط این خبرگزاری منتشر شده است. وی که در بخش اول مصاحبه اش به مواردی همچون تشکیل ارتش دموکراتیک سوریه، روابط با پ.ک.ک و پشت پرده های حمایت های تسلیحاتی آمریکا سخن گفته بود در ادامه به سوالات مطرح شده این گونه پاسخ می دهد:

• در ماه های اخیر دیرالزور در مرز عراق میدان تنش و درگیری و صحنه رقابت بین المللی بوده است. پشت پرده تحولات دیرالزور چیست؟

در روز 9 سپتامبر عملیات مبارزه با داعش را به اسم عملیات طوفان جزیره، آغاز کردیم. آغاز این عملیات را من اعلام کردم. هدف، کنترل کامل منطقه جزیره در سوریه و شمال رود فرات بود. نه ما و نه گروه ی.پ.گ آمادگی و توان مبارزه با داعش را نداشتیم. این عملیات با خواست آمریکا آغاز شد و موضوع نیز به طور حتم به خاطر نفت بود. هدف این نیروها اشغال البوکمال و میادین سوریه قبل از رژیم اسد بود. به این ترتیب حائلی میان عراق و سوریه به وجود می آمد. آمریکا در ابتدا تلاش کرد تا از ما حمایت کند، اما موفق نشد. در همان آغاز عملیات مورد حمله روسیه قرار گرفتیم. حتی چندین نفر در حملات روسیه و دولت مرکزی سوریه کشته شدند. آمریکا و ارتش دموکراتیک سوریه شانه به شانه یکدیگر می جنگیدند. نیروهای دولت مرکزی دورتر بودند، اما وقتی ایالات متحده پیشروی سریع آنان را دید، به تکاپو افتاده و ارتش دموکراتیک سوریه را به حرکت درآورد. آمریکا از شاهین جیلو (مسول منطقه ای ی.پ.گ) خواستار اقدام لازم در این زمینه شد. موضوعی وجود دارد که بیشتر افراد و طرف‌ ها از آن بی اطلاع اند. بسیاری از نقاط تحت تصرف، بعدا تسلیم روس ها شد. حتی تاسیسات گازی کونوکو و میدان های نفتی اطراف آن به روس ها واگذار شد. زمانی که این اقدام صورت گرفت، دیگر نیروهای دولت مرکزی سوریه و روسیه پیشروی زیادی نکردند.

• پ.ک.ک چگونه از نفت دیرالزور و حسکه استفاده می کند؟

گروه ی.پ.گ و پ.ک.ک پس از اینکه در سال 2012 کنترل چاه های نفت رمیلان را به دست گرفتند، شروع به بهره برداری از آنها کردند. قبل از آن این نفت ها را از طریق منطقه تحت اشغال داعش صادر می کردند. علی شعیر مسول امور مالی پ.ک.ک در جزیره، در قامیشلو زندگی می کند. وی مستقیما با رهبران پ.ک.ک در ارتباط است. او همچنین فردی است که اختیار امضای توافقنامه های فروش نفت را دارد. تنها اوست که از میزان درآمدهای نفت آگاه است. این موضوع یک راز برای پ.ک.ک است. علی شعیر از سال 2012 به این سو، نفت ها را در خارج از کشور می فروشد. قبلا فروش تنها از طریق مناطق تحت کنترل داعش صورت می گرفت. یک افسر دولت مرکزی سوریه به اسم القاطرجی، مسول دریافت نفت از پ.ک.ک است. حتی گفته می شود که شاهین جیلو نیز حق دخالت در این موضوع را ندارد. موضوع نفت یک راز برای پ.ک.ک بود. بعدها توانستم به اطلاعاتی دست یابم. پول های فروش نفت به حساب برخی اشخاص نزدیک به خودشان در بانک های لبنان ریخته می شد و بعدا این پولها به اروپا منتقل می شدند. همه اسامی مرتبط با نفت، روند فروش و دریافت پول ها مرتبط با پ.ک.ک بود. روزانه صدها تانکر نفت حمل می شد.

• مدتی طولانی است که پروژه ای برای تشکیل کریدوری برای حاکمیت پ.ی.د-پ.ک.ک از شمال سوریه به منطقه دریای مدیترانه مطرح است؟ در دیدارها و مذاکرات خود شانس کسب اطلاعات درباره موضع مقامات آمریکایی در این خصوص را یافتید؟

این یک پروژه نیست، بلکه یک وعده بود. با یک آمریکایی که گفته شد از یک مرکز تحقیقات آمده دیدار کردیم. آنان درخواست این دیدار را کرده بودند. شمار زیادی محافظ داشت. بعدها آشکار شد که مدیر اطلاعاتی آمریکا است. به ما گفت "اگر شما به سوی دیرالزور متمایل شوید، آمریکا به ارتش دموکراتیک سوریه و مجلس دموکراتیک سوریه حمایت لازم را برای موضوع تسلط شما به منطقه ای مشرف به دریا را خواهد داد". در این مورد وعده داده شد، اما عملیات کنترل دیرالزور ناموفق بوده است. موضوع اصلی گرفتن روستاها یا میادین نفتی نیست. به شاهین جیلو و ارتش دموکراتیک سوریه این وعده داده شد. من نیز آنجا حضور داشتم. اگر در عملیات دیرالزور پیروز می شدیم، شاید آمریکا تلاش می کرد کریدوری برای ارتش دموکراتیک سوریه به سوی دریا تشکیل دهد. مدیر اطلاعاتی آمریکایی گفت که "اگر تشکیل چنین کریدوری دسترسی به دریا را فراهم نکند، آینده ای نخواهد داشت". موضوع کردستان و اربیل را به عنوان نمونه مطرح کرد. کردستان راهی به دریا ندارد. لذا همواره ناچار به کسب رضایت طرف های دیگر است. در غیر این صورت نفت را از کجا استخراج کند. ناچار به داشتن محلی یا موقعیتی است، مانند یک بندر. طرف آمریکایی در این خصوص قول داد. اما از این به بعدش، اکنون تصور می کنم طبق برنامه پیش نرفت. اینکه چه اتفاقی افتاد را در روزهای آینده شاهد خواهیم بود.

• ارتش ترکیه در تاریخ 25 آوریل مواضع ی.پ.گ در کاراچوک را هدف قرار داد. ی.پ.گ چه عناصری در این منطقه دارد؟

کاراچوک پایگاهی است که ی.پ.گ انبار سلاح و مهمات و همچنین صندوق های پول دارد. باهوز اردال و شاهین جیلو در آن حوالی اقامت داشتند. در عین حال محل ارائه آموزش ایدئولوژیک به رهبران پ.ک.ک است. اعضای ی.پ.گ نیز آموزش نظامی می گرفتند. من دو بار به آن جا رفتم. یک بار با شاهین جیلو دیدار کردم و از وی یک خودرو گرفتم. مرکز آرشیو و مطبوعاتی ی.پ.گ نیز در کاراچوک بود. تمام افراد حاضر در آنجا از رهبران بودند. نالین ترکیه ای مسئول امور زنان بود، زبان عربی بلد نبود. نشوین یک کرد اهل ترکیه بود، کمی زبان عربی می دانست. رستم (مسئول گروههای ی.پ.گ) و گرزان مسئول حسکه نیز آنجا بود. به شاهین جیلو گفتم که از شمار زیاد تلفات متعجب شدم. او نیز گفت که "ترکیه امنیت کاراچوک را نقض کرده است". در میان رهبران کسانی بودند که قرار بود برای مسئولیت های جدید انتخاب شوند. قرار بود رستم به ترکیه برود و در آنجا کار کند. اطلاعات ترکیه این موضوع را می دانست. ما از آنجا که از طرف آمریکا هنوز پیام "مورد هدف قرار نخواهید گرفت" نیامده بود خارج از این موضوع ماندیم.

• تا زمان آمدن فرمانده آمریکایی به محل هدف قرار گرفته شده در کاراچوک، چه اتفاقاتی رخ داد؟

روز دوم یک فرمانده ساده آمریکایی به آنجا آمد. شاهین جیلو نیز برای نخستین بار در رسانه ها رویت شد. محافظ فرمانده آمریکایی سلار بود که به زبان انگلیسی صحبت می کرد. چگونگی حمله را تشریح کردند.به او گفتند که در آنجا رهبران پ.ک.ک حضور نداشتند، بلکه غیر نظامیان و شبه نظامیان بودند. فرمانده حتی محکوم هم نکرد. تقریبا پنج روز بعد جیلو به ما گفت که آمریکا با ترکیه مذاکره کرده و هیچ گونه حمله ای صورت نخواهد گرفت.

• چگونه ی.پ.گ مشکل انبار اسلحه را حل کرد؟

سلاح های سنگین و مهمات به «همن» تحویل داده می شد. وی نیز این اسلحه را در انبار نگه می داشت. ترکیه انبارهایی را که آمریکایی ها تاسیس کرده بودند را هدف قرار نداد. بسیاری از سلاح ها و مهمات در مکان هایی که توسط ایالات متحده آمریکا تاسیس شده بود انباشته می شد تا به این ترتیب از سوی ترکیه هدف حمله قرار نگیرد.

• پ.ک.ک به چه صورتی ارتباط مواصلاتی میان عفرین و مناطق شرقی که فاقد پیوند با یکدیگر هستند را برقرار می کرد؟ ایا وجود چنین گسستی برای این گروه نگران کننده نبود؟

دولت مرکزی سوریه پس از تصرف حلب اقدام به تشکیل یک مسیر مستقیم به این منطقه کرد. این یک راهرو موازی با منطقه عملیاتی سپر فرات ( در ناحیه جنوب) است. این جاده با خروج از عفرین (ضمن عبور از منطقه تحت کنترل دولت مرکزی سوریه) به سوی منبچ امتداد می باید. سپس از منبج (در شرق رودخانه فرات) به منطقه جزیره منتهی می شود. برای استفاده از این مسیر، تایید دولت مرکزی سوریه و یا روسیه لازم است.

• آیا رفتار حمایت گرایانه ایالات متحده آمریکا از ی.پ.گ در عفرین نیز اعمال می شود؟

آمریکا هیچ تضمینی برای عفرین نداد، حتی در اولین ملاقات خود با مک گورک این موضوع را پرسیدم. در آن زمان هیچ راه ارتباطی با عفرین (و مناطق موجود در شرق) وجود نداشت. از وی در مورد کمک به عفرین پرسیدم. وی از طرف دولت آمریکا گفت که از عفرین حمایت نخواهد کرد. این اولین جلسه ما بود. او گفت: اگر عفرین نیازمند پشتیبان است می تواند برای خود پیدا کند. من گفتم: ممکن است این حامی روسیه باشد. او گفت که برایش فرقی نمی کند. سپس حسین اسد، پسر عموی بشار اسد، به من تلفن کرد. می خواست که من یک خط تماس بین طرف روسی در پایگاه حمیمیم و ارتش دموکراتیک سوریه برقرار کنم. من موضوع را به شاهین جیلو گفتم. او گفت که گشودن این خط می تواند سبب ناراحتی آمریکا شود، اما سیپان همو، به اصطلاح فرمانده کل ی.پ.گ، خواست تا با روس ها ارتباط برقرار شود. من نیز موضوع را به حسین اسد اطلاع دادم. سپس کانال ارتباطی با طرف روسی باز شد. آنها در بسیاری از موضوعات به روسیه پناه می بردند.

• مداخله ترکیه در عفرین تا چه اندازه ای پ.ک.ک را نگران می کرد؟

اگر نیروهای ترکیه در عفرین عملیات انجام دهند، می توانند این شهر را بسیار سریع آزاد کنند. در حقیقت وضعیت در عفرین به صورتی نیست که در رسانه ها اعلام می شود. آنها از وقوع این رویداد خیلی می ترسیدند. موضوع فقط سقوط عفرین نبود. عبور نیروهای ترکیه به مناطق روستایی شمالی به معنی شکست کامل کل پروژه ها ( رسیدن به سواحل دریای مدیترانه) بود. آنها عفرین را به عنوان قلب پروژه خود می دیدند. مداخله ترکیه سبب فروپاشی تمامی رویاهای آنان می شد. آنان خواهان حضور روسیه در عفرین درصورت مداخله ترکیه بودند. دولت مرکزی سوریه خواهان برافراشتن پرچم سوریه در عفرین در صورت هرگونه تماس با ترک ها شد. دولت مرکزی این امر را مشروط به انتقال کنترل مناطقی دانست که پرچم سوریه در آن مناطق افراشته می شود. این خواسته از سوی قندیل رد شد. به هرحال در نهایت عناصر مرزی می ترسیدند. آنها بر این باور بودند که آمریکا بر ترکیه فشار خواهد آورد تا عفرین را تصرف نکند. ایالات متحده تا به حال به این خواسته پاسخی نداده است. آمریکا در ابتدا اظهار داشته بود که از مناطق آزادشده پشتیبانی می کند، اما از ابتدای امر تاکنون گفته است که از عفرین حمایت نخواهد کرد.

کد خبرنگار: 30102