به گزارش کردپرس متن این یادداشت به شرح زیر است:

مناقشه آمار رسمی اعلام شده از سوی مسئولان و آنچه مردم به عنوان واقعیت‎های موجود احساس می‏کنند در سال های اخیر به اوج خود رسیده است. یکی از مهم‎ترین محل های مناقشه هم نرخ بیکاری است.

آمار و ارقامی که از نرخ بیکاری و میزان اشتغال ایجاد شده در سال های اخیر اعلام می‎شود از سوی مخاطب اصلی یعنی مردم بیشتر به شوخی می ماند تا واقعیت.

البته این فقط مردم عادی نیستند که چنین نظری دارند چرا که در حالی مراکز رسمی آمار دهی نرخ بیکاری در استان کردستان را کمی بیشتر از 15 درصد اعلام می کنند نماینده‎ های مردم در مجلس این آمار را قبول ندارند و به عنوان مثال منصور مرادی نماینده مریوان در مجلس و عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس تا به حال بارها نرخ بیکاری در استان را بالای 48درصد عنوان کرده است.

این مناقشه همچنان ادامه دارد و در آخرین مورد در حالی محمد باقر نوبخت سخنگو و رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی دولت دوازدهم در گزارش سه شنبه مورخه سوم بهمن ماه سال جاری خود به مجلس از ایجاد 795 هزار شغل در نیم سال اول 96 خبر داد و همچنین نرخ بیکاری را 11.7 درصد اعلام کرد، مردم از خود می پرسند این اشتغال ایجاد شده در کجا بوده که آنها مشاهده نمی کنند.

اگر چه این آمار توسط معاون اول رئیس جمهوری نیز چندین بار اعلام شده است. درست است که آمارهای اعلامی بر اساس شاخصه های علمی سازمان های علم بنیان و مراکز رسمی تهیه و در اختیار مدیران گذاشته می شود اما باید توجه داشت که شاخصه های سازمانهای مربوطه درخصوص آمارهایی مانند تورم و رکود و بیکاری و .... از روش های گوناگونی قابل احصا می باشد ولی از هر روشی که احصا شود قطعا می بایست به عنوان موضوع مورد مطالعه، نمود خارجی داشته باشد و حداقل جامعه بخشی از آن را باچشم خود ببیند با نگاهی هم عمقی و هم سطحی به نمود خارجی این آمار موارد ملموسی در پیرامون خودمان مشاهده نمی کنیم که بتوان به آن استناد عینی داشت.

معلوم نیست این آمارهای ارائه شده در کدامین دستگاه آمارسنجی تهیه گردیده که نمود خارجی آن قابل رویت نیست. 795 هزار شغل کم آماری نیست که در این کشور 80 میلیونی معلوم نشود.

براساس این آمار می بایست از هر 80 نفر یک نفر در نیم سال گذشته در کشور مشغول بکارشده باشند با احتساب آمایش ظرفیت های توسعه ای مناطق و دیگر شاخصه های اشتغالزایی و براساس توانمندی های منطقه ای باز هم باید نمودی عینی ولو در پیرامون جامعه کم برخوردار کردستان مشاهده شود که آمار آقای سخنگو را به صورت عینی باور کنیم.

این مهم را باید در نظر داشته باشیم که جامعه فعلی جامعه ای تحصیلکرده است و عمدتا از مبانی علمی آمار و ارقام اطلاع کافی دارد و تغییرات پیرامونی را کاملا رصد می کنند. هرخانوار ایرانی حداقل دارای یک یا چند نفر تحصیلکرده بیکاراست که زبان علمی را خوب می فهمند بنابراین باید به آگاهی مردم احترام گذاشت و به این سوال به صورت دقیق پاسخ گفته شود که اگر این آمار تحقق یافته است چرا نمود خارجی ندارد؟

وضعیت واحدهای تولیدی که همچنان روبه تنزل می باشد استخدام های مرسوم هم که تقریبا تعطیل شده از ایجاد واحد های جدید تولیدی هم که خبری نیست پس این آمار فضایی را چگونه باید توجیه کرد ؟

یک پرسش ساده تر هم مطرح است و آن اینکه به فرض درستی این آمار سهم استان یک میلیون و 600 هزار نفری کردستان بی بخت، ازآمار 800 هزار نفری آقای نوبخت چند نفر است؟