به گزارش کردپرس، بزرگ ترین دستاورد ملت، دولت و احزاب ترکیه از دخالت خود در بحران سوریه که این روزها وارد هشتمین سال خود شده، این کشف "تکان دهنده" بود که عضویت آنها در پیمان آتلانتیک شمالی (NATO) که بیش از ۶۰ سال پیش یکی از بنیانگذاران آن بودند، یک عضویت درجه "پنجم" با وظایف اجباری و بدون هیچ گونه حقوقی در مقابل آن می باشد.

رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه امروز شنبه در سخنرانی خود در استان مرسین از پیمان ناتو خواست به سوریه بیاید و به دفاع از مرزهای ترکیه در برابر تروریسم کمک کند، جایی که اظهار داشت: به ناتو می گویم، کجا هستید؟ به سوریه بیایید، چرا نمی آیید؟ مگر ترکیه یکی از کشورهای پیمان نیست؟ ما را به افغانستان، سومالی و بالکان دعوت کردید و به این درخواست پاسخ مثبت دادیم، هم اکنون نیز شما را به سوریه دعوت می کنم، پس چرا به این درخواست پاسخ مثبت نمی دهید؟

این درخواست "غیر ناگهانی" اردوغان دارای معانی بسیاری بوده و همچنین به دنبال تحقق اهداف زیادی است:

نخست: اردوغان که در عفرین از نظر سیاسی و نظامی "گرفتار" شده، شروع به درک این مسئله کرده که با توجه به ورود مبارزان کرد به این شهر از رقه، قامشلو، کوبانی و حسکه و شاید با پشتیبانی آمریکا، نهایی کردن نبرد آسان نخواهد بود و امکان دارد هزینه بر باشد، به همین دلیل نیز از ناتو درخواست کمک می کند که ترک ها در اوج جنگ سرد خدمات بزرگی برای آن داشتند.

دوم: بعید نیست اردوغان با بیان چنین درخواستی بیشتر از ناتو ملت ترکیه را مورد خطاب قرار داده باشد و می خواهد به آنها به ویژه شاخه غربی که به دنبال هویت اروپایی برای کشور خود به جای هویت شرقی و اسلامی هستند، بگوید که این پیمان هنگامی که از آن درخواست کردید برای دفاع از مرزهای کشورتان در برابر تروریسم وارد عمل نشده و از تمامی تعهدات خود در قبال شما و مندرج در کنوانسیون پیمان دست کشید.

سوم: حرکت به سوی منبج پس از ورود به عفرین به معنای برخورد با آمریکا است که نیروهای آن در این شهر و نزدیک به ۲۰ پایگاه نظامی در امتداد مرزهای ترکیه و سوریه حضور دارند، یعنی برخورد با بزرگ ترین قدرت ناتو و به همین دلیل نیز اردوغان به طور مشخص از اروپایی ها می خواهد از چنین برخوردی میان دو عضو موسس پیمان جلوگیری کنند و به آمریکا نیز برای تغییر مواضع خود در پشتیبانی از کردها و پروژه بزرگ جدایی طلبی آنها فشار بیاوردند.

اردوغان در همان سخنرانی نیز تاکید کرد که ترک ها نیروی اشغالگر نیستند و طرح آنها برای دخالت نظامی در عفرین و شاید برخی دیگر از شهرهای سوریه از قبیل قامشلو، گری سپی و منبج نیز با هدف پاکسازی مرزهای ترکیه از تروریست ها می باشد با این حال درباره اهداف دیگری که در نخستین روزهای این دخالت نظامی (وارد هفته هشتم شده) اعلام کرد یعنی همان ایجاد منطقه امن در عمق ۵۰ کیلومتری برای اسکان دوباره 3.5 میلیون پناهنده سوری صحبت نکرد، مسئله ای که شاید به عنوان کاهش سقف انتظارات برای رهبری سوریه تفسیر شود.

پیمان ناتو به هیچ وجه به این درخواست های ناامیدانه اردوغان و دخالت برای دفاع از مرزهای کشورش همان گونه که وی خواسته پاسخ مثبت نخواهد داد و با همان روشی رفتار خواهد کرد که اتحادیه اروپا با درخواست عضویت ترکیه برخورد کرد چرا که ترکیه یک کشور مسلمان در یک پیمان غربی مسیحی سفیدپوست است و عضویت آن در پیمان نیز با پایان جنگ سرد، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و انحلال پیمان ورشو پایان یافت.

پیمان ناتو با ترکیه بر اساس سیستم "سرپرست" و یا ارباب و برده برخورد می کند جایی که برده باید بدون هیچ گونه بحثی به دستورات ارباب خود را عمل کند و به چیزهای ریز و خرد قانع باشد، این همان کاری است که ترکیه هنگام پذیرش درخواست فرماندهی ناتو برای دخالت در افغانستان، سومالی، بالکان و همچنین سوریه و لیبی به عنوان دو کشوری که اردوغان در سخنرانی اخیر درباره آنها صحبت نکرد، انجام داد.

این آمریکا و هم پیمانان عرب و اروپایی آن بودند که ترکیه را در این تله سوری گرفتار کردند و تصمیم گرفتند آن را با کردها به عنوان یک هم پیمان مورد اعتماد که می توان به عنوان یک محور اصلی در راهبرد غرب در خاور میانه بدان تکیه کرد، جایگزین کنند، به همین دلیل نیز آمریکا از پیشروی هم ترکیه و هم سوریه به سوی شرق فرات جلوگیری می کند، منطقه ای که دارای ذخایر نفت و گاز "رزرو شده" برای کشور کردی در حال شکل گیری و در وهله نخست در خاک این دو کشور می باشد.

ترکیه برای غرب یک مانع جهت جلوگیری از هر گونه ورود سیاسی یا نظامی مسلمانان به اروپا بود و این نقش نیز به محض آن که اردوغان "پرچم عثمانی" به عنوان یادآور رسیدن نیروهای ترکیه به وین پس از درنوردیدن بلغارستان رومانی و برخی کشورهای بالکان را برافراشت، پایان یافت.

نشست سه جانبه ای که اوایل ماه آینده در استانبول به میزبانی اردوغان و با حضور ولادیمیر پوتین و حسن روحانی، روسای جمهوری روسیه و ایران برگزار خواهد شد، شاید فرصتی باشد برای آن که ترکیه به بازنگری راهبردی تمامی اشتباهات هفت سال بی ثمر گذشته بپردازد و به سوی سیاست ها و ائتلاف های جدیدی حرکت کند که مهم ترین عنوان آن خروج از پیمان ناتو باشد.

آمریکایی ها بدون آن که ترکیه را به عنوان یک عضو "اصیل" در پیمان ناتو و باشگاه اروپایی سفید به رسمیت بشناسد، آن را در سوریه گرفتار کردند تا از حرکت آن به سوی شرق و پایگاه های طبیعی خود جلوگیری کنند، هدف آمریکا به طور کامل محقق شد جایی که سوریه نابود گردید، امنیت و ثبات ترکیه به هم خورد و تمامیت ارضی و دموگرافی هر دو کشور نیز در معرض تهدید قرار گرفت، به همین دلیل نیز فریادها و درخواست های کمک اردوغان از ناتو هیچ گونه بازخورد و پاسخی پیدا نخواهد کرد.

منبع: روزنامه اینترنتی "رای الیوم"

ترجمه: خبرگزاری کردپرس - سرویس ترکیه