به گزارش خبرنگار کردپرس، «نرگس» گوشه ای کز کرده و هر چقدر اطرافیان نازش را می کشند لبخند نمی زند. او که از تخت صورتی رنگ خودش به بهزیستی قروه برای انتقال به مراکز نگهداری کشانده شده حالا در بهت مانده و زیاد حرف نمی زند.

عروسکش را در آغوش می گیرد و بی آنکه پاسخ انتظار کشنده ما را برای یک خنده کوچک بدهد پشت به ما مشغول نوازش موهای عروسکش می شود.

«نرگس» شاهد بوده که پدر به دست مادر کشته شده و حال مادر در محاکم قضایی منتظر حکم دادگاه است و دادگاه در رأی عادلانه باید به قصاص و اعدام برسد و چه رأی سنگینی که دیگر سرپرست این کودک را از او می گیرد و در دنیا تنهایش می گذارد.

تجربه سنگینی که بر روی دوش این دخترک پنج ساله نشسته نه تنها خنده را از او ربوده بلکه هر روز جای خالی مادر را در ذهن و روحش وسیع تر می کند. «نرگس» از درک کاری که مادر کرده و یا اعتیاد پدر بی اطلاع است فقط بارها به عروسکش می گوید روزی او را روی تخت صورتی رنگ خود می خواباند. روزی که مادر دنبالش بیاید و او را از اینجا ببرد.

کمی دورتر از این کودک منتظر، نوزادی سه ماهه در آغوش زنی دست و پا می زند. نوزادی که شیرینی و معصومیت در نگاهش موج می زند. هیچکس نمی داند هویتش چیست تنها چیزی که از او به دست می آید این است که او را تنها در سبدی کنار یکی از بانک های شهر پیدا کرده اند و به بهزیستی تحویل داده اند. و این یک واقعیت است که کودکان بی سرپرست اغلب در سنین پایین رها می شوند.

درست در چند قدمی نوزاد رها شده دو کودک دوقلو در اتاقی نشسته اند. «پویا و پوریا» برادران 5 ساله ای که بعد از درخواست طلاق مادر از پدر معتادشان به بهزیستی سپرده شده اند تا آینده دیگری را چشم انتظار باشند.

این تنها گوشه ای از واقعیت تلخ زندگی کودکان بی سرپرست و بد سرپرست است که براساس آمارها روز به روز در حال افزایش بوده و با آسیب های بیشتری روبرو هستند.

محبت قطره چکانی

کودکان بی سرپرست شهر من قبل از اینکه قدشان به درک معنی واژه بی سرپرست برسد، سرپرست خود را از دست داده اند و این روزها به جای پاسخ به چرایی آن با محبت های قطره چکانی شهر روزهای خود را به فردا می رسانند. قرار است آینده سازان این شهر باشند. اما نگاه کسانی همانند «نرگس» تأکیدی است که محبت ها نمی تواند جای مادر و پدر را بگیرد.

سال ها کش و قوس و دستاورد فاقد خروجی برنامه های کنترل آسیب های اجتماعی، غفلت از آسیب های کودکان در مشکلات بزرگسالان و نگاه های مقعطی و لحظه ای به حل مشکل کودک و تلاش بی حاصل برای بازتولید محبت های جایگزین، موجب شده بهزیستی به فکر تأمین واقعی نیاز کودکان یعنی همان خانواده باشد.

خانواده ای که 6 ماه در معرض آزمایش برای پذیرش قطعی کودک قرار می گیرد و با بررسی ها در صورتی که خانواده و کودک رضایت داشته باشند اجازه سرپرستی صادر می شود.

در واقع به گفته کارشناسان مسایل اجتماعی بسیاری از آسیب های روحی و عاطفی این گروه از کودکان به دلیل دوری از محیط خانواده به ویژه نبود پدر و مادر شدت می گیرد؛ به همین دلیل بهزیستی به دنبال این است که خانواده سالمی برای کودکان فراهم کند.

کودکان بی سرپرست و بد سرپرست املای غلط نوشته شده والدینشان را در تمامی طول زندگی خود تصحیح می کنند. املایی که اشتباهات آن حتی با کمک مربیان و خیرین هم به کل خط نخواهد خورد. اینان با قامت کوچک خود سخت ترین ها را از سر می گذرانند تا زندگی و آینده را بسازند شاید بهتر و زیباتر از پدران و مادران خود./

^* گزارش: زیبا امیدی فر