هیجان انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی روز یکشنبۀ ترکیه رسانه های خارجی را نیز فرا گرفته و تحلیل های آنها را به سود اپوزیسیون متمایل کرده است و اعلام می کنند این انتخابات با سقوط رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه همراه است.

این امر دو نکته را روشن می کند. نخست اینکه ترکیه احزاب اپوزیسیون قوی و پویا دارد که می توانند کمپین های خود را آزادانه برگزار کرده و پیام خود را از طریق رسانه های ملی و خارجی به گوش مردم برسانند.

واقعیت مهم دیگر این است که اردوغان رهبری است که می توان با انتخابات او را سرنگون کرد؛ یعنی ترکیه با دیکتاتوری اداره نمی شود. اگر چه در انتخابات 7 ژوئن 2015 حزب عدالت و توسعه (AKP) جایگاه اول را کسب کرد اما نتوانست اکثریت را به دست آورد و همین باعث شد رسانه های خارجی دموکراسی ما را تحسین کنند؛ اما چرا وقتی اردوغان برنده می شود این تشویق و تحسین وجود ندارد؟ با وجود این، برای این انتخابات ما می خواهیم رأی گیری سالم و شفافی داشته باشیم که نهادهای بین المللی آزادانه بر آن نظارت می کنند.

با توجه به شرایط می خواهم دربارۀ نتایج محتمل انتخابات 24 ژوئن سخن بگویم. اگر چه برخی نظرسنجی ها به شکست اردوغان در دور نخست اشاره می کنند، اما نظر شخصی من این است که وی ولو با اختلافی بسیار اندک برنده خواهد شد. در صورتی که انتخابات به دور دوم کشیده شود، من فکر می کنم اردوغان با اکثریت قاطع آرا تا حدود 60 درصد پیروز خواهد شد. مردم برای یک سفر طولانی و مبهم با نامزدی که حتی در حزب خود برای رهبری مناسب تلقی نمی شود، زندگی حرفه ای قابل توجهی نداشته و تنها یک مؤسسۀ آموزشی خصوصی را مدیریت کرده و در نهایت آن را به ورشکستگی کشانده است، سوار یک کشتی نمی شوند.

حتی اگر اردوغان در دور نخست در رویارویی با چندین نامزد اپوزیسیون از پایگاه های ایدئولوژیک مختلف دچار مشکل شود، وقتی تعداد نامزدها به دو تن برسد، به اغلب احتمال بر این چالش فائق آمده و تا انتخابات سال 2023 رئیس جمهور باقی خواهد ماند.

به نظر می رسد برخی معتقدند AKP اکثریت پارلمانی را از دست خواهد داد. بر اساس اغلب نظرسنجی ها AKP حدود 45 درصد آرا را از آن خود خواهد کرد و شریک ائتلافی این حزب، حزب حرکت ملی (MHP) نیز دست کم 5 درصد رأی خواهد داشت؛ بنابراین هنوز می توانند اکثریت را در دست داشته باشند. حتی اگر محرم اینجه نامزد حزب جمهوری خواه خلق (CHP) بیش از 30 درصد رأی کشب کند، برای شکست دادن اردغان کافی نیست اما ممکن است برای به چالش کشیدن رهبری کمال قلیچدار اوغلو بر CHP کافی باشد. از آنجا که مرال آکشنر در حدود 7 تا 8 درصد متوقف خواهد شد، خواهد توانست در سایۀ ائتلاف حزب خوب با CHP به حیات سیاسی خود خارج از پارلمان ترکیه ادامه دهد. البته در صورتی که وی رقبایی برای رهبری حزب داشته باشد که از نمایندگان پارلمان باشند، کار برای وی سخت خواهد شد.

در مورد حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) به نظر می رسد موفقیت این حزب عبور از حد نصاب 10 درصدی انتخابات است. بر اساس نظرسنجی ها آرای ‌HDP از یک درصد بیش از حد نصاب تا یک درصد کمتر از حد نصاب در نوسان است.

می بینیم که اپوزیسیون در این انتخابات استراتژی متفاوتی را پیاده کرده و میدان را بیش از همیشه متنوع کرده است – حزب سعادت برای محافظه کاران، حزب خوب برای ملی گرایان و CHP و HDP برای سکولارها.

تا اینجا به نظر می رسد این استراتژی از استراتژی انخابات ریاست جمهوری سال 2014 مؤثرتر بوده و برای شمار زیادی از رأی دهندگان سردرگمی ایجاد کرده است. با وجود این، این که احزاب اپوزیسیون چه میزان از آرا از AKP می گیرند و چه میزان آن را از یکدیگر جذب می کنند، شب 24 ژوئن روشن خواهد شد.

منبع: دیلی صباح

ترجمه: خبرگزاری کردپرس – سرویس ترکیه

بیشتر بخوانید:

از زندان برای پست ریاست جمهوری رقابت می کنم / صلاح الدین دمیرتاش

تحلیل گران دربارۀ نتایج انتخابات ترکیه چه می گویند؟

اردوغان برنده می شود، به هر وسیله ای که باشد / هنری ج. بارکی

دیاربکر برای تنبیه حزب عدالت و توسعه در صندوق های رأی آماده است / نورجان بایسل

اپوزیسیون ترکیه به پیروزی در انتخابات خوش بین است / عرب ویکلی