استیضاح های مرسوم و طرح عدم کفایت رئیس جمهوری را چقدر جدی بگیریم؟

سرویس کردستان- هرچه به پایان دوره کاری نمایندگان مجلس نزدیک می شویم مواضع بعضی از آنها از مدار عادی خارج گشته طول فرکانس های آنها اوج می گیرد برخی از آنها نان خود را در انتقادات تند و جنجالی نسبت به برخی اتفاقات روز می دانند و برخی مواضع هدفمند و متناسب با شرایط سیاسی خود می گیرند.

برخی رادیکال تر و برخی لیبرال تر می شوند و برخی جانب اعتدال را رعایت می کنند واقعیت و پشت پرده این اعلام مواضع همگی یکسان نیست و هدف اکثریت آنها نه سوژه مورد هدف، بلکه تعریف جایگاه و وضعیت خود در مواجهه با آن منتقد شونده می باشد. لذا با این توصیف نماینده ای لب به سخن باز نمی کند مگر اینکه منافع خود را از آن سخن محاسبه کرده باشد.

بعضی که کهنه کارترند دوره نمایندگی خود را تقسیم کرده و بر حسب تجربه بخشی را به مواضع رادیکالی به منظور جلب آرائ مردم حوزه انتخابیه صرف نموده و بخشی از دوره نماندگی را به منظور جلب نظر مراجع نظارتی صرف کرده و به تایید صلاحیت دور بعد می اندیشد وزمان باقی مانده را به ترمیم گسست خود با دستگاه مربوطه می پردازد و مطمن هستند که در صورت تایید صلاحیت مجدد با همان مواضع رادیکالی، خود را به حد نصاب می رسانند و برخی هم که می دانند ادامه کارشان در دور بعدی با مشکل مواجه خواهد شد به جایگاه آتی در دولت می اندیشند و با استفاده از فرصت باقیمانده خود را به مواضع دولت نزدیک کرده که پس از نمایندگی در سلک دولتیان ادامه خدمت بدهد تا دولت بعدی مجالی برای چاره اندیشی خواهد بود و راهی برای حضور در آن یافت خواهد شد بعضی ها هم عمدتا التماس های قبل از نمایندگی برای تایید صلاحیت را فراموش کردند و بیاد ندارند که حاضر بودند پای هر میثاق نامه ای را امضاء کنند و فراموش کردند که چگونه رای آورده اند. برخی هم که خود را بازنده اصلی میدانند و «از اینجا رانده و از آنجا مانده » باید با دست خالی با قدرت خداحافظی کنند از طرفی به علت موضع گیری های نسنجیده شاید ادامه خدمت پس از نمایندگی در دستگاه های اجرایی با مشکل مواجه شود و امیدی هم در تمدید دوره نمایندگی باقی نمانده لاجرم به باندهای ثروت کثیف نزدیک می شوند.

بعضی هم با ورود به استیضاح های جنجالی سعی در چهره سازی داشته ولی خیلی زود ظاهرا با اخذ امتیازی برای حوزه انتخابیه امضای استیضاح را پس می گیرند ولی در حقیقت علت انصراف از استیضاح امتیازات شخصی بوده که در استیضاح های آخر اسفند صورت گرفت گویا دغدغه مسکن بعضی ازآنها در تهران برطرف شده و به همین جهت منافع مردم را به مصالح خود ترجیح دادند تا وزیر هم با اقتدارتر به ادامه روند خدمت ضعیف خود ادامه دهد. بعضی ها هم از همان ابتدای شکل گیری انتقادات جدی به دنبال مصالحه هستند نه برای حوزه انتخابیه بلکه برای منافع شخصی خود. بعضی که خود را با لخ والسا (رهبر جنبش همبستگی لهستان ) عوض نمی کردند با گرفتن وام های بلا عوض فرصت های شغلی خاص کشاورزی و یا وام های یارانه دار برای شرکاء اقتصادی خود از خیر مخالفت با وزیر مربوطه می گذرند و حتی دفاع های جانانه ای هم از آنها خواهند کرد و کسی که تا قبل از این به پاکدستی معروف بود چون قافیه را در هردو حوزه دولت و مجلس از پیش باخته می داند خود را به دریای پول های کثیف می سپارد. بعضی ها حد اعتدال واقعی را رعایت کرده ولی جامعه انتظارات بیشتری از آنها دارد.

این رویه های نمایندگی تقریبا فراگیر می باشد و اختصاص به حوزه خاصی ندارد این نقطه ضعف نمایندگان از دید و نظر دولتیان هوشمند به دور نبوده به همین خاطر آنان هم چندان دغدغه استیضاح ندارند و با یک کرشمه مجلس گره از کار فرو بسته دولتیان گشوذه می شود و بدین ترتیب می توان گفت استیضاح وزرا به یک شوخی سیاسی تبدیل شده است هروقت زمزمه استیضاحی پیش بیاید بلافاصله واسطه های فعال آن را با هزینه های جزئی سرهم خواهند آورد و بدین طریق صفحه روزگار مردم منتظر گشایش اقتصادی با تیره روزی رقم می خورد. طرح عدم کفایت رئیس جمهور هم از این قاعده مستثنی نیست وهدف اصلی آن رکورد شکنی طرح مباحث خیالی از سوی یک نمایندگان مجلس می باشد. اگرچه این طرح سیاسی بوده و از برنامه های عبور از روحانی افراطیون اصلاح طلبان می باشد و در این وانفسای اقتصادی نوعی فرار به جلو محسوب می شود در حالی که سهام خود را از دولت گرفته و به منافع خود دست پیدا کرده اند. کاش بازندگان دولتی شهامت افشای سهامداران دولتی را می داشتند تا سیاه نامه های بعضی ها در تاریع ثبت شود. حال این طرح و مصداق طراح آن که فدایی آن جریان شده همانند حکایتی است که نفری در کنار دریایی نشسته و کاسه ماستی به دست گرفته بود و ماست را با دست به امواج در یا می سپرد از او پرسیدند به چه مشغولی؟ گفت مشغول تهیه دوغ هستم گفتند با این کاسه ماست که نمی توان دریایی را به دوغ تبدیل کرد ! گفتند این که شدنی نیست . گفت خودم هم این را می دانم ولی اگر بشود میدانی چه خواهد شد؟! درهمراهی با این بلند پروازی ها باید گفت «یا خووا ئه و دورویه راست بی» (خدا کند این دروغ راست باشد). حداقل استفاده ای که این طرح دارد این است که هنگام جستجوی دراینترنت نامی از طراح آن مشاهده می شود بازهم بد نیست! البته ساحت با صلابت برخی نمایندگان راستین و درستکار که نمونه بارزی از غیرت وآزادگی ایرانی می باشد از این موارد مبری می باشد.

*محمد هادیفر

کد خبر 62390

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha