به گزارش خبرگزاری کردپرس، ایران اسلامی بر اساس مقتضیات، قطع نامه 598 شورای امنیت را پذیرفته بود ولی رژیم متجاوز عراق همچنان بر طبل جنگ می کوبید و خیال کرده بود که ایران از روی ناچاری تن به پذیرش داده است.

در این ایام عراق از جنوب تا شمال غرب دست به تحرکاتی زد، جبهه میانی دستخوش تحولاتی شد و دشمن به صورت گاز انبری از سمت مهران و میمک دست به عملیات زد.

قصد دشمن الحاق در سه راهی جندالله و پیش‌روی به سمت ایلام بود. عراق برای اطمینان از محاصره کامل استان ایلام، در جبهه سومار نیز به سمت ایوان تک کرد.

رزمندگان لشگر امیرالمومنین(ع) و سپاه استان ایلام در این سه محور خود را به آب و آتش زده و اجازه الحاق به دشمن ندادند و در ابتدای تنگه کوشک نرسیده به روستای چهل زرعی پیش‌روی دشمن را سد کردند.

یکی از محورهای مهم و حساس میمک بود که حماسه مقاومت رزمندگان لشگر و شهادت شجاعانه و مظلومانه سردار قلب‌های پاک و بی ریا، شهید غلام ملاحی فرمانده اطلاعات و عملیات لشگر در آن رقم خورد.

شهید غلام ملاحی از فرماندهان و رزمندگان لشگر امیرالمومنین (ع) تمام صفات انسانی، اخلاقی و مدیریتی مکتب انسان ساز اسلام را در خود جمع کرده بود.

بی ریا بودن، ساده زیستی و بی آلایشی، صداقت و صفا، خوش اخلاقی و خوش رفتاری، وقار و تواضع، اخلاص در عمل، اعمال مدیریت نظامی و تخصصی، مجاهدت همراه با گمنامی، توجه جدی به طراحی عملیات از خصوصیات بارز این سردار عشق بود.

شهید ملاحی از نادر فرماندهانی بود که هم‌زمان با جنگیدن از یادگیری و آموزش های تخصصی غافل نبود، تبحر و ذکاوتش در طراحی عملیات و شناخت از توان و استعداد دشمن مثال زدنی است و در طراحی عملیات ها خود در پیشانی خط مقدم قرار داشت.

به استحکامات خط خودی از قبیل سنگر رزمندگان و خاکریزها توجه جدی داشت، تمام تلاشش بر این بود که در هنگام نبرد رزمندگان کمترین آسیب را ببینند، فرماندهان گردان ها و گروهان ها از این رزمنده مخلص خاطرات فراوانی دارند.

آخرین روزها و لحظات پایانی عمر شریفش برای ما پر از خاطرات است، گویا شهید غلام ملاحی چون دیگر رزمندگان دعا کرده بود مظلومانه به شهادت برسد و مظلومانه دفن شود.

گویا از خدا خواسته بود همچون مادر مظلومه اش حضرت زهرای مرضیه(س) و مولا و مقتدایش امیرالمؤمنین علی(ع) بدون تشییع جنازه و شبانه دفن گردد که همینطور هم شد. عدم تشییع پیکر مطهر این شهید عزیز به این علت بود که استان ایلام در سال 67 در آن روزها کلاً درگیر با دشمن بود و محل دفن این شهید عزیز در مزار شهدای صالح آباد، در نزدیکی مقرهای دشمن بعثی بود و تشییع جنازه این شهید والامقام با آن وضعیت مقدور نبود.

شهید غلام ملاحی در محور میمک مظلومانه به شهادت رسید و مظلومانه بدون حضور خانواده و هم‌رزمانش در کنار مرقد مطهر دیگر شهدا به خاک سپرده شد و مشایعت کننده ای نداشت. اما مطمئنیم ملائکه‌ی الله و شهدا از تشییع کنندگان آن عزیز به خدا پیوسته بوده اند.

یاد و خاطره این سردار قلب ها و هم‌رزم شهیدش، پاسدار اسلام خسرو پاینده (پادیده) و دیگر شهدا را گرامی می‌داریم و به روح مطهرشان سلام و صلوات می فرستیم.