کردپرس- وزیر راه، مسکن و شهرسازی در طول سال‌های اخیر چندین بار به کردستان سفر کرده‌اند. این مسافرت‌ها و افتتاح طرح‌های عمرانی یا بازدید از روند اجرای آن‌ها مثبت است و می‌تواند برای استان کردستان مفید و سودمند باشد. اما مشکل آنجاست که روند اجرای یک پروژه عمرانی و راه‌سازی با چنان تأخیری مواجه شود که چندین وزیر را برای افتتاح یا اتمام آن بیاورند. برای نمونه باید به کریدور شمال - جنوب اشاره کرد. تا آنجا که حافظه من یاری می‌کند این طرح توسط نمایندگان مجلس ششم (سال‌های 1381) پیگیری و در آن زمان بودجه لازم را برای اجرای آن به تصویب رساندند. از آن زمان مرتباً مسئولین از ضرورت اتمام این کریدور سخن به میان می‌آورند و تا کنون اندر خم یک کوچه‌ایم. در بازدید اخیر وزیر راه، ایشان گفته‌اند 320 کیلومتر از این کریدور در استان کردستان قرار دارد که تا کنون 140 کیلومتر یعنی کمتر از نیمی از آن زیر بار ترافیک رفته است. این در حالیست سهم استان‌هایی چون کرمانشاه و آذربایجان‌شرقی از این کریدور سالهاست به اتمام رسیده و مورد بهره‌برداری قرار گرفته است.

تأخیر در اجرای این پروژه‌ها پیامدهای منفی فراوانی دارد:

ـ وقتی پروژه‌ای به اتمام نرسیده است مسئولان اجرایی و نمایندگان مجلس تمام همّ و غمّ خویش را (البته اگر داشته باشند) صرف اتمام آن می‌کنند و افتتاح هر پروژه جدید منوط به اتمام طرحی می‌شود که اکنون در دست اجراست. به همین دلیل استان‌های دیگر بودجه‌های بیشتری برای پروژه‌های جدیدتر جذب می‌کنند و در نتیجه مسائل و مشکلات کمتری خواهند داشت. اما استان‌هایی مانند استان کردستان که طرح‌های ناتمام فراوانی دارند باید همچنان با مشکلات قدیمی دست و پنجه نرم کنند.

- طرح‌هایی که در زمان مناسب به اتمام نرسند به دلیل آنکه نظارت بر آن کمتر می‌شود به همان نسبت امکان فساد در آن افزایش می‌یابد. فساد نیز به نوبه خود موجب می‌شود که کیفیت اجرای طرح پایین بیاید و هدف همه فقط این باشد که به هر طریق ممکن طرح را به پایان برسانند.

- پروژه‌ها و مصالحی که در آن به کار می‌روند عمر مفید مشخصی دارند. آنگاه که یک پروژه در بازه زمانی مشخصی به پایان نمی‌رسد بدان معناست به تدریج مصالح و موادی که در پروژه به کار رفته‌اند قبل از آنکه مورد استفاده قرار گیرند دچار استهلاک می‌شوند و هزینه تمامی این ندانم‌کاری‌ها به نام مردم کردستان تمام می‌شود.

- مسئولین اجرایی و نمایندگان مجلس، انگیزه فراوانی برای افتتاح و آغاز به کار پروژه‌های مختلف به نام خود دارند. اگر پروژه‌ای طی چندین سال به سرانجام نرسد مانند طرح‌های مختلفی که اکنون در اطراف ما وجود دارند بارها و بارها افتتاح می‌شود و این امر از چشم مردم پنهان نمی‌ماند. در روزهای اخیر بیمارستان بانه برای چندمین بار افتتاح شد، چندین بار کلنگ سد چراغ‌ویس بر زمین زده شد، کمربندی و ترمینال سقز توسط همین جناب وزیر راه مورد بهره‌برداری قرار گرفت، فرودگاه سقز و جاده مریوان به سنندج و منطقه آزاد تجاری و ... هم داستان‌های خاص خود را دارند. این رفتارها علاوه بر هدردادن سرمایه مادی این سرزمین و این مردم، موجب فرسایش سرمایه اجتماعی نیز می‌شود.