در این یادداشت آمده است:

اخیراً در بسیاری از شبکه های اجتماعی می بینیم که عکس کودکان و افراد در استوری پیج ها گذاشته می شود و بین آنان مسابقه ای شکل می گیرد که هر کودکی بیشترین امتیاز را آورد جایزه به او تعلق می گیرد و در نوع بسیار مبتذل تر آن اخیراً برخی پیج های مشهور سطح کشور با بله و خیر این عکس ها را منتشر می کنند؟

دقیقاً دنبال چه هستید؟ یعنی چه آری یا نه؟ یعنی فردی که 80 درصد نه گرفت به درد نخور است و باید بمیرد؟ یا کسی که بالاترین رأی مثبت به دست آورد بسیار فوق العاده است؟

این رفتارها در ادبیات علمی جهان مصداق کامل کودک آزاری است اگر کودکتان در جریان نیست و شما عکس او را بی اجازه به مسابقه می گذارید یعنی شما از او سوء استفاده کرده اید دقیقاً مانند مسابقات شرط بندی روی اسب! اگر هم می داند، که دارید به روان او آسیب می زنید و تمایلات هیستریونیک، خودشیفتگی را در او رشد می دهید؛ در هر دو صورت شما والدین دلسوزی نیستید و در بهترین حالت ناآگاهید. بدتر اینکه برخی والدین از شیرین کاریهای بچه هایشان پول در می آورند، شما کاسبان خوبی هستید اما والدین خوب خیر.

از بین رفتن مرز حریم خصوصی و عمومی را با دست خودتان برای فرزندانتان ایجاد می کنید و با کودکانی رو به رو هستیم که از بدو تولید در اینستاگرام زندگی کرده‌اند. چرا که تک‌تک لحظات غذا خوردن، خوابیدن، بزرگ شدن و… آنان در صفحه ‌نمایش ثبت‌ شده و به سمع و نظر همگان رسیده است. مرز امر خصوصی برای این کودکان از بین رفته و زندگی برایشان تعریفی جز بودن در فضای مجازی پیدا نخواهد کرد و این یعنی شما والدین آزارگری هستید و نه دلسوز. اساساً روانشناسی و خاصتاً روانکاوی با نمایش گذاشتن افراطی تصاویر و مراحل رشد کودکان در فضای مجازی مخالف است و از آنجا که اطلاعات و داده ها در فضای سایبری سال ها پایدار خواهد ماند، هم زمینه سوء استفاده سازمان ها و افراد را فراهم می کند و هم انتشار تصاویر کودکانی که حق انتخاب برای انتشار یا انتشار ندادن عکس خویش ندارند نوعی تعدی به حقوق آنان است. از سوی دیگر ایجاد یک فضای رقابتی در زمینه هایی از قبیل هوش، زیبایی، جذابیت و … در میان کودکان که خروجی بخش زیادی از صفحه ها و کانال های مرتبط به انتشار تصویر کودکان است، مصداقی از کودک آزاری روانی است./