به گزارش کردپرس، نویسنده مقاله روزنامه «العربی الجدید» می افزاید: عراق کشوری است که ایران از سال 2003 تاکنون نفوذ زیادی در آن دارد، اما آیا ریه اقتصادی این کشور می تواند در سایه تحریم ها علیه ایران به خوبی نفس بکشد؟ و آیا آمریکا اجازه نفس کشیدن به عراق را خواهد داد؟
ایران پس از ترکیه و چین، سومین شریک تجاری عراق به شمار می رود و کفه ترازوی عراق به شدت به سوی ایران متمایل است؛ چرا که ایران سالیانه کالاهایی به ارزش 6.5 میلیارد دلار صادر می کند و قصد دارد این میزان صادرات را افزایش دهد. صادرات این کالاها به عراق برای ایران نیز درپی اعمال تحریم های نفتی علیه تهران در سه ماه آینده بسیار حائز اهمیت خواهد بود.
آمریکا اعمال شدیدترین تحریم ها را در تاریخ علیه ایران وعده داده است، لذا تهران به دنبال یافتن راه های دیگری برای صادرات نفت و همکاری با کشورهای همسایه برای مقابله با این تحریم ها است که عراق در راس این کشورها قرار دارد.

اعمال تحریم ها علیه ایران هر گز اقدام آسانی نیست؛ چرا که حتی قبل از آغاز این تحریم ها مردم ایران با مشکلاتی مواجه شدند و ارزش پول ایران به شدت کاهش یافت و دولت آمریکا که ادعا می کند قصد سرنگونی نظام ایران را ندارد به ایجاد چنین مشکلاتی امید بسته و قصد اعمال تحریم های شدیدتری را بر فعالیت های ایران در منطقه دارد که بدون تردید عراق از جمله عرصه های اصلی این فعالیت ها است که واشنگتن می گوید می خواهد به آن پایان دهد.
آمریکائی ها به رغم زیان هایی که پس از سال 2003 در عراق متحمل شده اند، تقسیم نفوذ در عراق را بین خود و ایرانی ها پذیرفته اند و ترامپ و دو سلف او یعنی بوش پسر وباراک اوباما سخنانی در خصوص تعامل با عراق و میزان نفوذ ایران در عراق بیان داشته اند، با اینحال موضوع نفوذ آمریکا و ایران در عراق همچنان بخشی از سیاست راهبردی آمریکا را تشکیل می دهد و هیچگونه نشانه هایی از احتمال رویاروئی مستقیم این دو کشور در عراق وجود ندارد.
عراق در خصوص کمک به ایران برای دور زدن تحریم های سال 2012 آمریکا، در معرض اتهامات زیادی از سوی واشنگتن قرار گرفته و واشنگتن به انتقادات زیادی از نوری مالکی، نخست وزیر پیشین عراق پرداخته و روابط واشنگتن – بغداد چندین بار در آن زمان تیره شده بود، با اینحال بغداد در چندین مناسبت دیپلماتیک از گفتگوهای آمریکا و دیگر قدرت های جهانی با ایران استقبال کرده که این گفتگوها در سال 2015 به توافق هسته ای انجامیده و سرانجام ترامپ در ماه مه گذشته این توافق را لغو کرد.

به رغم اینکه همپیمانان عراقی تهران اکنون قدرت را در عراق در دست دارند، اما میزان همکاری دولت حیدر العبادی با اعمال تحریم ها علیه ایران بیشتر از همکاری در دوران دولت نوری المالکی است؛ چراکه اکنون انتقال دلار به ایران از طریق عراق بسیار محدود شده و گزارش ها از حضور ناظران آمریکایی در بانک مرکزی عراق برای کنترل پایبندی بغداد به تحریم ها علیه ایران حکایت دارد.

بدون تردید همه این تحولات تنها نشانه های اولیه تبعات پایبندی عراق به تحریم های آمریکا علیه ایران است؛ چراکه اکنون احزاب سیاسی عراقی نزدیک به ایران به طور مستقیم و غیر مستقیم، کنترل اکثر بانک های عراقی را در دست دارند و از خطری که نظام عراق و راس این نظام را تهدید می کند، هراس دارند، زیرا احتمال دارد که کشمکش ایران و آمریکا بر روند تشکیل دولت جدید عراق تاثیر بگذارد و نخست وزیر و وزرایی مخالف ایران در عراق به قدرت برسند، بنابراین ایران اکنون برای تعیین نخست وزیری نزدیک به خود به غیر از حید العبادی تلاش می کند.
در بخش نفت نیز یک ماه پیش قراردادی بین ایران و عراق در خصوص انتقال نفت خام از چاههای کرکوک در شمال عراق به پالایشگاه نفت کرمانشاه و مبادله نفت با فراورده های نفتی بین دو کشور به امضاء رسید و هرچند که این یک قرارداد بزرگی نیست، اما موجب می شود که ایران بتواند تحریم های نفتی آمریکا علیه خود را دور بزند.
آمریکا می تواند با ایران در عراق به شدت به رویارویی بپردازد، اما با توجه به اینکه دولت ترامپ همچنان به عراق به عنوان جبهه ای ضد گروه داعش و نه جبهه ای ضد ایران تعامل می کند، انجام چنین اقدامی غیر محتمل خواهد بود .