به گزارش کردپرس، در شرایط امروزی که ساخت یک سرپناه برای خانواده بسیار دشوار است افرادی که اقدام به ساخت مسکن می کنند انتظار دارند که ساختمان مورد نظر طوری طراحی و ساخته شود که سالیان سال بدون دغدغه بهسازی و بازسازی در آن زندگی می کنند اما متاسفانه وضعیت ساختمان ها در کردستان به طوری است وقتی عمر آنها از 15 سال بالا بزند آن را کلنگی می خوانند و حتی نمی توان آن را باقیمت مناسبی فروخت.

مالکان نقشی در تعیین عمر ساختمان ندارند

یک شهروند که در حال ساخت یک واحد مسکونی شخصی است در جواب تعیین عمر مفید خانه ای که می سازد اظهار کرد: این خانه را برای زندگی کردن و به عنوان یک سرپناه می سازم و می خواهم مدت ها در آن زندگی کنم از لحاظ فنی آن را به سازمان نظام مهندسی سپرده ام و طبق نقشه کار را جلو می برم.

محمد شاکری ادامه داد: نظام مهندسی در طول ساخت بر کار نظارت داشته است و در هر قسمت نیز ناظر مربوطه آمده و مصالح را نیز بر اساس نیاز استادکاران تهیه کرده ام اینکه ساختمان چقدر عمر مفید داشته باشد دست من نیست و این را مصالح موجود در بازار و نقشه و نظارت تعیین می کند.

استادکاران هم در این قضیه دخیل هستند آنها با ترکیب درست مصالح و استفاده بموقع از آنها می توانند بر عمر ساختمان های احداثی تاثیر گذار باشند پس به این نتیجه می رسیم مالکان کمترین نقش را در افزایش یا کاهش ساختمان احداثی خواهند داشت و این را کیفیت مصالح، نظارت و استادکاران تعیین می کند.

طراحی درست عمر ساختمان را افزایش می دهد

مازیار حسینی کارشناس عمران در این زمینه بیان کرد: امروزه وضعیت ساختمان سازی نسبت به 15 تا 20 سال گذشته بهبود یافته است و نظارت ها هم بر روی مصالح تولیدی و هم بر روی نحوه ساخت بیشتر شده و این موارد می تواند نوید بخش افزایش طول عمر ساختمان ها نسبت به گذشته شود.

مهندسان بیاد توجه داشته باشند در وضعیت اقتصادی کنونی ساخت و سازها هزینه بر است و باید طراحی ها به گونه ای انجام شود که هم ساختمان دارای عمر بیشتری باشد و هم مالک هزینه اضافه ای را متحمل نشود.

در حال حاضر ساخت و سازها بصورت انبوه بخاطر مسائل اقتصادی در رکود به سر می برد اما در گذشته برخی افراد برای اینکه سود بیشتری دریافت کنند بناهای بی کیفیت را تحویل مصرف کنند می دادند و در کمتر از 10 سال کارهای بهسازی و بازسازی این ساختمان ها شروع می شد.

طبق برآورد کارشناسان عمر مفید ساختمان در کشور 25 تا 35 سال است در حالیکه عمر مفید ساختمان ها در تعدادی از کشورها 200 تا 300 سال است که این اعداد با آمار داخلی فاصله زیادی دارد.

بارها شنیده ایم که مصالح تولیدی در کشور استاندارد لازم را دارد و اگر مصالحی فاقد استاندارد باشد از توزیع آن جلوگیری می شود پس با این اوضاع مهمترین عامل کاهش عمر ساختمان ها شیوه اجرای آنهاست که اغلب توسط کارگران و استادکاران بدون دانش فنی و مهارت انجام می شود.

ورود افراد غیر متخصص عمر ساختمان را کاهش می دهد

امجد سیبی عضو سازمان نظام مهندسی نیز می گوید: ورود افراد فاقد صلاحیت و غیر متخصص به بازار ساختمان سازی ممکن است عمر ساختمان ها را بیشتر کاهش دهد این در حالی است که ماده 4 قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان هرگونه دخالت افراد فاقد صلاحیت را در امر ساخت و ساز منع کرده است.

متأسفانه هنوز ساختمان سازی در استان ما به روش سنتی صورت می گیرد و استفاده از روش های مدرن هنوز نتوانسته به صورت جامع جابیفتد لذا عمده ساختمان سازی ها در ایران بومی و سنتی است.

وی اضافه کرد: این روزها یکی از تاکیدات مسئولان احیای بافت های فرسوده است و تسهیلاتی نیز برای بازسازی این بافت ها در نظر گرفته شده است اما نکته حائز اهمیت که باید به آن بیشتر از اصل موضوع توجه شود ساختمان های جدید است این ساختمان ها باید به اندازه ای کیفیت داشته باشند و عمر آنها به مقداری باشد که خود این ساختمان ها در آینده به معضل تبدیل نشوند.

استادکاران مسئولیت کار خود را برعهده نمی گیرند

در حال حاضر، جوشکار، سیمان کار، دیوارچین، آجرکار و تمامی افرادی که در ساخت و ساز دخالت دارند مسئولیت کار خود را برعهده نمی‌گیرد. بنابراین مشکل از دو جنبه قابل بررسی است. اول آنکه باید وزارت کار، رفاه و اموراجتماعی به اصولی که خود بنیان گذاشته است و بر اساس آن باید ظرف 10 سال به تمامی فعالان صنعت ساختمانی گواهینامه مهارت فنی می داد جامه عمل بپوشاند.

همچنین باید نظام حقوقی تدوین شود که هر فردی اگر دست به صنعت ساختمان زد در قبال اجرای آن مسئول باشد. برای این کار باید وزارت راه و شهرسازی قوانین محدودکننده تعریف کند. بدین معنا که بگوید فقط پایان کار ساختمانی را صادر می کنیم که هم اجرا، هم نظارت و هم مصالح آن توسط اصول فنی و مهندسی، اصول استاندارد و توسط افرادی که دارای مهارت فنی هستند ساخته شود.