در بسیاری از مواقع هم گیرنده برخی از آن نامه ها خود ما بودیم که از طریق یکی از دوستان رزمنده و یا سربازمان از مناطق جنگی برای ما ارسال شده بود و بعد از دریافت آن با ولع تمام مطالبش را می خواندیم و مرور می کردیم.

آدرس فرستنده نامه ها هم اغلب خیلی نزدیک به ما بود،تنها چند کیلومتر آنطرف تر از کبیرکوه بلند، در دشتهایی که حتی صدای انفجارهایش را هر روز به وضوح می شنیدیم و یا دودی که هردم به هوا بلند می شد را از آن دورهای خیلی نزدیک می دیدیم.

پیش زمینه و شکل و شمایل نامه های جنگ در آن سالها هم معمولا یک تصویر عاشقانه و رمانتیک از یک سرباز با حالتی دلتنگ و در حال نگارش نامه بود و یا اینکه تصویری از کسی بود که در انتظار رسیدن نامه ای از دوستش و یا فرزندش بود که ماهها از وی خبری نداشته است.

در زنگهای تفریح دبیرستان،پشت پنجره ای که انبوه نامه های تازه رسیده بر شیشه های چسبانده شده بود کسی هم مأمور این بود که وقتی کسی نامه ی خودش را می خواست را بردارد و از آن بالا برایش پرت کند.

با ورود نامیمون وسایل ارتباطی امروزی به زندگی ما، استفاده از وسایل ارتباطی سنتی روز به روز کمتر و کمتر شده است یا اینکه شکل کم رنگتری به خود گرفته است.

نامه نگاری مکتوب یکی از مهمترین و ساده ترین وسایل ارتباطی بین ما بوده که از گذشته های دور و همزمان با اختراع خط و کاغذ رواج داشته است.

امروزه با ورود وسایل ارتباطی مدرن و الکترونیکی مانند تلفن، موبایل، ایمیل ، سایت و وبلاگ و حتی امکانات مدرنتری همانند وبکم و ارتباطهای تصویری زنده و اخیراً هم حجم فراگیر شبکه ها و رسانه های مجازی و الکترونیکی روشهای سنتی و نامه نگاری مکتوب بسیار کمرنگ شده و دیر یا زود باید با این روش ساده و صمیمانه ارتباطی برای همیشه خدا حافظی کرد.

واقعیت این است که ارتباط بین آدمها ازطریق نامه نگاری و شکل مکتوب و نوشتاری آن بسیار عاطفی تر و صمیمانه تر از شکلهای ارتباطی دیگر است.

در نامه های نوشتاری دست نویس که امروزه دارند برای همیشه به فراموشی سپرده می شوند و در آینده نه چندان دور وداع تلخی را با آنها برای همیشه خواهیم داشت طرفهای مکاتبه در واقع با کمترین امکانات،صمیمانه ترین و زلال ترین احساسات قلبی خود را به هر اندازه و مقداری که دوست داشته اند در قالب کلمات ریخته و به سوی کسی که دوستش داشته اند و از آنها فاصله های زیادی داشته است روانه کرده اند که امروزه کمتر وسیله ارتباطی این ویژگی و تآثیر را دارد.

یکی از مهمترین دورانی که مردم ما از نامه های مکتوب و عاطفی به منظور ارتباط با فرزند و دوستان و پدر و مادرهای خود استفاده می کردند دوران جنک و 8 سال دفاع مقدس بود که زیباترین ارتباطات عاطفی خانواده ها و فرزندانشان از طریق این نامه ها انجام گرفته است.

یک نامه مکتوب در سالهای جنگ همیشه یادگار ارزشمندی بوده است که خانواده هایا دوستان از عزیزان خود داشته و در نزد خود محفوظ داشته اند.امروزه در حالیکه ما داریم از سالهای جنگ فاصله می گیریم اگرچه که تعداد اندکی از آن نامه ها محفوظ مانده و تعدادی از ما در پستوهای خانه های خود به آنها دسترسی داریم اما با تأسف بسیاری دیگر از آنها به هر دلیل ممکن از بین رفته ودیگر در دسترس ما نیستند.

نامه های جنگ نه تنها روایتهایی از ارتباطات عاطفی دوران جنگ و دفاع مقدس هستند بلکه در واقع سندهایی تاریخی هستند که گوشه هایی از اتفاقات، اخبار ، فرهنگها و سنتهایی از یک دوران تاریخی در کشورمان خصوصاً استانهای مرزی و درگیر در جنگ را روایت می کنند.

دارا بودن متنی صمیمانه و به دور از پیچیدگی ،تعلیق و دشواری در متن از ویژگی های اصلی نامه های دوران جنگ بوده به شکلی که همه ما شاهد هستیم که آن روزگاران حتی بچه های ابتدایی یا پدرانی با کمترین میزان سواد هر آنچه و هر اندازه را که دوست داشته اند برای برادر و یا فرزندان خود نگاشته و از طریق پست ارسال می کردند.

نامه های جنگ و دفاع مقدس که آن روزگاران اصلی ترین وسیله ارتباطی عاطفانه و مخزنی از درد دلهای همه ما بود در هر خانه و یا اداره ای بخشی از آنها موجود بود و به عنوان سندهایی زنده از جنگ نگهداری می شدند.

جنگ که تمام شد سربازها،رزمنده ها ودیگر آدمها هم کم کم به سراغ زندگی خود رفتند. بسیاری از سربازها بجای نامه هایشان خودشان به خانه برگشتند و تعدادی از نامه هایی را که در روزگاری که دور از خانه بوده است را با حسرت و دلتنگی مرور می کردند.

تمام شدن جنگ در سالهای آخر دهه شصت به نوعی هم همزمان شد با ورود بیشتر وسایل ارتباط جمعی امروزی خصوصاً تلفن به زندگی تعداد بیشتری از ما و یا شاید به همه خانه ها که از طریق آن یک مادر بجای اینکه خودش و یا فرزند دیگرش برای فرزندی که دور از خانه دارد نامه بنویسد به او تلفن می زد و به شکلی هیجانی تر با وی به صحبت مشغول می شد.

همین باعث شد که نامه نگاری مکتوب از آن پس بسیار کم رنگ شده و کم کم به فراموشی سپرده شود اما بی شک نامه های جنگ که هنوز هم هزاران نفر با حس عاطفی و خاطرات محتوای آن نامه ها زندگی می کنند نه تنها سندهایی عاطفی از دوران شکوهمند دفاع مقدس هستند بلکه اوج یک دوران باشکوه از نامه نگاری مکتوب و عاطفی در کشورمان بود که قبل از آن هیچ وقت به چنین وسعتی رونق نگرفته بود و بعد از آن هم قطعا هیچگاه به شکل آنروزی اش تکرار نخواهد شد.

در روزهای آینده نمونه هایی از نامه های دوران جنگ را در خبرگزاری کردپرس مرور خواهیم کرد.