کردپرس- یکی از برنامەهای مهم آموزشی باید آموزش مهارت های انسانی و صد البتە مهمترین برنامەی آن، باید باشد. مهارت های انسانی وسعت زیادی دارد اما در نهایت و از مجموع آن، خروجی انسان بودن و انسانی رفتار کردن حاصل می آید

در این راە مهارت های اولیەای وجود دارند کە می توانند زمینەساز رشد و اعتلای انسانی باشند. کودک متولد شدە بە عنوان موجودی تازە، دارای دو وجه فیزیکی و روانی است کە بر هم تاثیر دارند و رشد و بالندگی هر دو مورد نیاز است. در ابتدای راە، والدین بە عنوان اولین آموزش دهندگان در پی آموختن مهارت هایی بە کودک هستند کە جنبەی فیزیکی او را در بر می گیرد مانند مهارت خوردن، مهارت خوابیدن، مهارت های حرکتی و .... همزمان با آموزش مهارت های فیزیکی، مهارت های روحی روانی نیز از طریق ایشان آموزش دادە می شود مانند مهارت دوست داشتن، مهارت محبت کردن، مهارت شناختن و...

انسان فیزیکی دارای حواس پنج گانەای است کە برای رشد هر کدام باید مهارت آموزی کرد. در کلاس های بازیگری یکی از درس های اولیە همین تقویت کردن و کار کردن روی حواس پنچ گانە است. مهارت خوب دیدن، خوب شنیدن، خوب بوییدن،خوب چشیدن، خوب لمس کردن. آموزش درست و دقیق این مهارت ها بە بازیگر کمک می کند تا بتواند بە موقع و در جای خود از آنها درست بهرە بگیرد.
در اینجا ما بە بررسی و مقایسە دو تا از این مهارت ها می پردازیم: مهارت گفتن و مهارت شنیدن

مهارت گفتن از جملە مهارت هایی است کە از طریق والدین در ابتدا بە فرد آموزش دادە می شود. بچەها از طریق پدر و مادر یاد می گیرند کە بە زبان آن ها حرف بزنند. در ادامە آنها بە طور کامل این مهارت را می آموزند. امروزە بیشتر بچەها نە تنها مهارت گفتن را بە اندازە کافی دارند کە بسیاری از آنها طریق افراط گرفتە و از گفتن خارج شدە و راە پرگویی و زیادە گویی در پیش گرفتەاند و جالب اینجاست کە نە تنها از طرف والدین منع نمی شوند کە تشویق هم می شوند.
در عوض مهارت دیگری کە بر مهارت اول ارحجیت دارد اما کم و کمتر بە آن اهمیت دادە شدە مهارت شنیدن است. بە جرات می توان گفت در هیچ خانوادەای نمی توانی پدر و یا مادری را ببینی کە بە بچەاش یاد بدهد چگونە بشنود و این در حالی است کە در ادبیات ما بارها و بارها بە مسالە شنیدن اهمیت دادە شدە و تاکید شدە است. از حکیمی پرسیدند:((چرا استماع تو از نطق تو زیادت است؟)) گفت:((زیرا کە مرا دو گوش دادەاند و یک زبان، یعنی دو چندان کە می گویی می شنو)).

در بسیاری از جلسات رسمی و غیر رسمی ، محفل های کوچک و یا میهمانی ها شاهدیم اکثر افراد اشتیاق عجیبی بە متکلم الوحدە بودن و حرف زدن دارند آنها سرسام آور دوست دارند حرف بزنند و دیگران بە حرف آنها گوش بدهند. ایشان بە شکل افراطی در حال حرف زدن هستند گاهی این اشتیاق آنچنان فراگیر و دامنە دار می شود کە همە با هم و همزمان حرف می زنند و کسی نیست کە شنوندە باشد. این حرف زدن گویی دلیلی بر بودن آنها شدە است بە گونە ای کە اگر حرف نزنند انگار وجود ندارند. با این حرف زدنها انگار می خواهند موجودیت خود را بە اثبات برسانند .خود همین باعث شدە مسالە حراف بودن پیش بیاد. امروزە بیشتر مردم حراف هستند.حرف هایی کە هیچ خروجی منطقی و مفیدی ندارد. این حراف بودن در جامعە بە همە جا نفوذ پیدا کردە است و وارد مدارس نیز شدە است. بیشتر دانش آموزان حراف هستند در حالی حرف آنها سخن سنجیدە و مفید نیست

باید بە بچەها در خانوادە ها یاد بدهیم سخن بگویند سنجید و معنادار و صد البتە و مهمتر از آن بە آنها یاد بدهیم گوش بدهند و بشنوند قبل از آنکە بگویند مهارت گوش دادن، مهارت شنیدن.

یکی از راەهای تقویت کردن مهارت شنیدن و خوب شنیدن تعریف قصە برای بچەهاست. بچەها علاقەی وافری بە شنیدن قصە دارند. آنها در هنگام شنیدن قصە سراپا گوش می شوند و تک تک کلمات را بە گوش جان می شنوند. بچەها از سن دو سالگی بە بعد منتظر شنیدن قصەهای والدین هستند. بە والدین پیشنهاد می شود برای بچەها قصە بگویند و البتە اگر قصەها از زبان حیوانات و در بارەی آنها باشد برای بچەها بسیار جذابتر است. ما در ادبیات شفاهی و نوشتاری کوردی و فارسی نمونە های فراوانی از قصەها از زبان حیوانات و در بارەی آنها داریم کە می توانند برای بچەها دلنشین و مفید باشند. بە عنوان نمونە کتاب کلیلە و دمنە نمونەی مناسبی است کە پر از داستانهای آموزندە است. با گفتن قصە، مهارت شنیدن را بە بچەها آموزش دهیم.