به گزارش خبرنگار کردپرس، «به علت گران شدن مواد دندانپزشکی و افزایش 30 درصدی مالیات، تعرفه خدمات 30 درصد بالا رفته». با نگاهی به این اطلاعیه درست روبروی در ورودی مطب خشکش می زند. «منیره» می خواهد دندانش را روکش کند و دنبال یک پزشک خوب اما با قیمت ارزان است. هرچند او کیفیت کار را هم در نظر می گیرد اما معتقد است قیمت بالا دلیل بر کیفیت خوب نیست.

گفته های این شهروند قروه ای را در یک بررسی میدانی به خوبی می توان درک کرد. به طوری که در هر مطبی بسته به شرایطی قیمت های متفاوتی برای یک کار مشابه داده می شود.

«علیرضا» هم روکش دندان دارد. او اما قیمت کار برایش در اولویت است. «من ابتدا برای قیمت روکش یک دندان بدون عصب کشی پرس و جو کرده و سپس به انتخاب دندانپزشک اقدام کردم.» این شهروند هم کیفیت کار را ضروری می داند اما می گوید باید دخل و خرجم را بسنجم و از عهده هزینه ها بر بیایم.

هرچند اکثر دندانپزشکان قروه ای تا جایی که امکان دارد به قسط بندی هزینه های درمانی برای بیماران خود می پردازند اما هستند افرادی همانند «علیرضا» که نگرانیشان توازن میان درآمد و هزینه هاست.

این سنجش هزینه و درآمد اما برای «نگار و مرتضی» زن و شوهر جوان چندان مهم نیست. آنان معتقدند کیفیت کار که بالا باشد قطعاً هزینه بالا هم ارزش دارد. این زوج که گویا از نظر مالی به نسبت وضعیت خوبی دارند به دنبال شهرت دندانپزشک هستند و می گویند هرچه بیشتر از کار یک پزشک تعریف شود مطمئن باشید اعتبارش بالاتر است.

تعیین نرخ باتوجه به سابقه کار

نتایج میدانی خبرنگار کردپرس از پنج مطب دندانپزشکی در سطح شهر قروه نشان می دهد دندانپزشکانی که سالهاست نام و نشانی برای خود کسب کرده اند بنا به کیفیت کار هزینه های درمان دندان را در نظر می گیرند. به عنوان مثال برای روکش یک دندان جلو بدون عصب کشی این دندانپزشکان بهترین جنس خود را یک میلیون و 200 هزار تومان اعلام می کنند و با عصب کشی 500 هزار تومان به این مبلغ اضافه می شود.

این در حالی است که تعدادی از دندانپزشکان تازه فارغ التحصیل شده و به قولی تازه کار برای اینکه نامشان در لیست اعتبار قرار بگیرد ابتدا با قیمت های پایین تر کار می کنند. یعنی برای روکش یک دندان جلو بدون عصب کشی 650 هزار تومان می گیرند و برای عصب کشی هم 350 هزار تومان به مبلغ تعیین شده اضافه می کنند.

البته نباید فراموش کرد که تمامی این موارد برای افراد دارای وضعیت معیشتی متوسط به بالاست و قشر ضعیف و کم درآمد یا به مراکز درمانی دولتی مراجعه می کنند یا ترجیح می دهند دندان پوسیده شده را بکشند و در این میان تنها چیزی که به چشم نمی آید سن و سال این افراد است، چرا که امکان دارد جوانی در سن 20 سالگی مجبور به کشیدن دندانش به خاطر ضعف مالی شود.

رقابت میان دولتی و خصوصی

مسئله دیگری که در این بازدید میدانی به دست آمد مربوط به تخصص یا عمومی بودن دندانپزشک و همین طور دولتی یا خصوصی بودن مطب بود و یکی دیگر از معیارهای تعیین قیمت کار به همین مورد مربوط می شود.

بر همین اساس مطابق تعرفه های دندانپزشکی سال 97 از طرف وزارت بهداشت، ویزیت دندانپزشک عمومی در بخش دولتی 11 هزار و 800 تومان است و برای دندانپزشک متخصص این مبلغ به 14 هزار و 700 تومان می رسد.

همچنین در بخش خصوصی یک دندانپزشک عمومی مبلغ 24 هزار و 500 تومان برای ویزیت دریافت می کند در حالی که هزینه ویزیت دندانپزشک متخصص در همین بخش 38 هزار و 400 تومان است.

حال قطعاً هزینه های درمانی برای دندان از ترمیم تا جراحی و ارتودنسی و ... هم باتوجه به همین تعرفه های تعیین شده ارزیابی می شود.

در این میان به گفته بسیاری از مسئولان بهداشت و درمان نباید فراموش کرد که همیشه قیمت بالا دلیل بر با کیفیت بودن کار نیست و چه بسا پزشکانی بوده اند که با هزینه های بسیار بالا کارهای چندان مناسبی را ارائه نداده اند و یا به عکس.

به دنبال راهکاری اصولی

با این وصف به نظر می رسد جای خالی یک برنامه و قانون اصولی برای افراد نیازمند در تعیین تعرفه های دندانپزشکی به وضوح دیده می شود. افرادی که به دلیل مشکلات مرتبط قادر به نگهداری از دندان های خود نیستند و چه بسا از سنین پایین دندان های خود را از دست می دهند.

هرچند رئیس مرکز بهداشت قروه از اقدامات مراقبتی بهداشت دهان و دندان در مهدهای کودک و مدارس ابتدایی می گوید اما این شیوه نمی تواند پاسخ گوی نیاز جامعه ای باشد که به دلیل مشکلات اقتصادی، مراقبت از دندان برایشان در اولویت آخر قرار دارد.

از طرفی دیگر به دلیل اینکه هزینه های دندانپزشکی در لیست هیچ گونه بیمه ای قرار ندارد لازم است مسایل مرتبط به وضعیت اقتصادی جامعه در تعرفه های تعیین شده لحاظ گردد و این مهم محقق نمی شود مگر نمایندگان مجلس با تبیین قانونی برای اصلاح امور هزینه های بهداشت و درمان گامی اساسی بردارند./

^* گزارش: زیبا امیدی فر