این روز ها اراده مدیریت دانشگاه کردستان برآن است که نشان دهند تصمیماتشان در اداره دانشگاه مستند به نظر و خواست دانشگاهیان می باشد فی المثل علی رغم اختیار قانونی در انتصاب روسای دانشکده ها، مدلی را مبتنی بر «انتخابات» برای انتخاب رئیس دانشکده ها طراحی کرده اند که در نوع خود بسیار نادر می باشد. در این مدل به ظاهر دموکراتیک، ساز وکار به گونه ای طراحی شده است که ضمن جلب مشارکت دانشگاهیان با سهل ترین حالت ممکن می توان بدون هیچ هزینه ای هرکس را که مطلوب میل باشد از میان کاندیدهای متعدد شرکت کننده در انتخابات با هر میزان رای، به عنوان رئیس دانشکده انتخاب کرد.

از ویزگی های بارز این مدل که در تقابل آشکار با نظرات افلاطون نیز می باشد می توان به این مواردی از این قبیل اشاره نمود.1-دانشگاهیان صرفاً تکلیف مشارکت در انتخابات را داشته و حق اطلاع از نتایج آنرا ندارند.2- میزان رای هرکدام از کاندیدها کاملا محرمانه می باشد.3-کمتر از 20 درصد دانشگاهیان از صلاحیت مشروط برای کاندید شدن برخورد می باشند.4- نابرنامه محوری

این مدل معجزه گر جدای از حذف نزدیک به 80 درصد دانشگاهیان که غالباً اعضاء هیات علمی جوان، مستعد، با انگیزه و برخوردار از قابلیت های مدیریتی هستند با توجه به محرمانه بودن نتایج آراء امکان بهره بردای و استفاده از آن را به هر شکلی که میل باشد فراهم می کند به عبارتی مدیریت می تواند هر کس از کاندیدها را که مطلوب اراده ایشان باشد با هر میزان رای (حتی نفر آخر) را به پشتوانه ظاهری آراء دانشگاهیان، به عنوان دارنده بالاترین رای معرفی و منصوب نمایند و با توجه به بی اطلاعی کامل از نتایج انتخابات و میزان رای هر کدام از کاندیداها، عملاً هر گونه اعتراضی را از رای دهندگان و کاندیدها هم نا ممکن می کند.

دانشگاه کردستان در اواخر مهرماه سال جاری با استفاده از این مدل، انتخاباتی را در دانشکده کشاورزی برای تعیین رئیس دانشکده برگزار نمود و حسب شنیده ها بیش از 80 نفر از اعضاء هیات علمی و کارکنان با اعتماد به دانشگاه و البته شاید بی اطلاع از چارچوب این مدل در این انتخابات برای تعیین رئیس دانشکده (از بین بیش از 20 کاندیدا ) مشارکت کردند و اکنون با گذشت بیش از بیست روز از ماجرا با عنایت به محرمانه بودن نتیجه انتخابات، رای دهندگان و کاندیدها از نتیجه انتخابات کاملاً بی خبر و در وضعیت مات و مبهوت و مستاصل نگران به چالش کشیده شدن اعتماد و حس مسئولیتشان هستند و نگرانتر از اینکه مدیریت دانشگاه می توانند براساس این الگو از بین نزدیک به 20 کاندیدای رئیس دانشکده، هر کس را که خود بخواهند با هر میزان رای به عنوان مقبول ترین فرد از نظر اعضاء هیات علمی و کارکنان دانشکده کشاورزی انتخاب و منصوب کنند و چون نتایج آراء هم محرمانه می باشد باب اعتراض نه برای رای دهندگان و نه برای کاندیدهای محترم باز نیست، انشاالله که ایشان حداقل در این یک مورد به دانشگاهیان اعتماد بیشتری نموده و ضمن اعلام نتایج، گزینه رئیس دانشکده را از بین دارندگان بالاترین آراء مشخص و منصوب خواهند کرد.

نکته ظریف و جالب ماجرا اینجاست که کلیه اسناد، عرف، قوانین، اصولگرا، اصلاح طلب، مقامات و... جایگاه ممتازی برای اعضاء هیات علمی قائل هستند و آنها را مشمول بالاترین اعتمادها قرار داده و می دهند و برهمین اساس ضمن مستثنی نمودن آنها از برخی قوانین جاری کشور آنها را در حمایت قوانین خاص قرار داده اند.کنون بر دانشگاهیان هویدا نیست چرا و به چه دلیل مدیریت دانشگاه برخلاف رویه، عرف و قوانین کشوری شان، کرامت، حرمت، احساس مسئولیت، منزلت اعضاء هیات علمی دانشگاه کردستان را با این قبیل مدل ها به چالش می کشند.

یک روز حکم را بر ابطال انتخابات دانشکده ای می نهند، آن روز دگر بنا را برتاخیر 8 ماه در صدور ابلاغ منتخبین دو دانشکده آنهم به دلیل عدم مطلوبیت در نزد ایشان، زمانی دیگر اراده براینست که انتخاب رئیس از اختیارات اوست و به میل و اراده خود منصوب می نمایند و کنونی دیگر در دانشکده ای همجوار بنا را بر انتخابات با سازوکار و مدلی غریب و بی همتا می نهند.

به نظر می رسد از کارکرد های این مدل یا مدل های بی همتا و البته سیال از یک سو، دامن زدن به اختلافات، شکل گیری گروه های متعدد غیر رسمی با هویت های مختلف، ایجاد فضای بی اعتمادی، به چالش کشیدن شان و منزلت اعضاء هیات علمی، تنزل دانشگاه، کم رنگ کردن حس مسئولیت در بین دانشگاهیان و از سوی دیگر صدارت مدیران در آسودگی بدون برنامه و پاسخگویی می باشد. به امید روز یا روزگاری که بتوانیم با دل کندن از نفس، این همه ظرفیت بی بدیل دانشگاه را در راستای پیشرفت دانشگاه کردستان و استان استفاده نماییم.