کردپرس: منطقه کردستان عراق که بدان" اقلیم کردستان عراق " گفته می شود، در طول سالیان اخیر به ویژه بعد از سال 2003 و سقوط رژیم بعث، تحت تأثیر شرایط داخلی عراق و تحولات منطقه ای، به عنوان منطقه فدرال درعراق جایگاه متفاوتی از گذشته پیدا کرده و مناسبات و تحولات داخلی و ارتباطات خارجی این اقلیم در سطح منطقه و جهان، در معادلات سیاسی عراق و منطقه تأثیرگذار است.

در طول این سالیان مسائل داخلی اقلیم کردستان عراق نیز تحولات شگرف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی به خود دیده و دیگر آن اقلیمی نیست که در دنیای بیرون با حکمرانی بلامنازع دو حزب اتحادیه میهنی به رهبری جلال طالبانی و حزب دموکرات به رهبری مسعود بارزانی می شناسند، بلکه احزاب و جریانات جدیدی به میدان آمده اند؛ جریاناتی که دارای جهت گیری ها و برنامه هایی متفاوت برای سیستم سیاسی اقلیم و تعاملات آن با بغداد و کشورهای خارجی هستند، از جریانات لائیک گرفته‌ تا اسلامی و چپ.

انتخابات دور پنجم پارلمان اقلیم کردستان عراق در 30 سپتامبر 2018 تابلویی گویا از این تحولات می باشد.

خبرگزاری کردپرس طی سلسله گزارش هایی سابقه انتخابات پارلمانی در اقلیم کردستان عراق، آرایش نیروها و روند تحولات داخلی این اقلیم را بررسی می کند.

این گزارش ها چهار انتخابات پارلمانی گذشته را به تفکیک بررسی کرده و در گزارش های آینده انتخابات پارلمان پنجم و تحولات و تأثیر و تبعات آن بر اقلیم کردستان عراق را بررسی می کند.

روند شکل گیری پارلمان اقلیم کردستان عراق

پس از حمله رژیم بعث عراق به کویت و اشغال این کشور در تاریخ سوم اگوست سال 1990 که منجر به تهاجم گسترده ائتلاف بین المللی به ارتش صدام در کویت و انهدام بخش اعظم ارتش و فروریختن پایه های نظام بعث عفلقی گردید، مردم مناطق جنوب و شمال عراق با بهره گیری از شرایط بوجود آمده و ضعف شدید رژیم سرکوبگر بعث، قیام سراسری خود را آغاز نموده و 14 استان این کشور را از یوغ و سلطه صدام حسین آزاد کردند.

اما پس از تسلیم شدن صدام حسین به خواسته های امریکا و غرب مجددا ارتش بعث اجازه یافت به سرکوب و قلع و قمع وحشیانه کردها در شمال و شیعیان در جنوب عراق بپردازد که منجربه مهاجرت میلیونی ساکنین این مناطق به مرزهای ایران و ترکیه گردید. تا جائیکه وضعیت دلخراش مردم آواره عراق، شورای امنیت سازمان ملل را مجبور ساخت به منظور حفاظت از جان و مال مردم عراق قطعنامه 688 را صادر نماید. پس از چندی منطقه حفاظت شده در برابر حملات هوایی ارتش عراق در شمال مدار 36 درجه در راستای ایجاد زمینه های بازگشت میلیونها آواره به مناطق خود در کردستان عراق بوجود آمد.

با بازگشت آوارگان کرد به مناطق خود، جبهه کردستاني کە در سال 1988 از 7 حزب کردستان عراق کە مهم ترین آن ها حزب دموکرات کردستان بە رهبری مسعود بارزانی و اتحادیە میهنی بە رهبری جلال طالبانی، تشکیل شدە بود بە عنوان نمایندگی سیاسی مبارزین کرد عراقی مذاکرات خود را با رژیم بعث برای کسب حقوق خود آغاز کرد كه در 26 اکتبر 1991 این مذاکرات به شکست انجامید و رژیم بعث با توجه به عدم امکان پشتیبانی نظامی بویژه پشتیبانی هوایی از نیروهای اداری و سیاسی و امنیتی خود در مناطق کردنشین استانهای دهوک، اربیل و سلیمانیه و بخشهایی از استانهای کرکوک و دیالی، مجبور شد با عقب نشینی کامل نیروهای نظامی از این مناطق به سلطه سیاسی و اداری خود پایان دهد و احزاب مبارز کرد کنترل بخش عمده ای ازمناطق کردنشین شمال عراق را بدست گیرند.

با خروج نیروهای سیاسی، نظامی، امنیتی، اداری و خدماتی رژیم بعث از مناطق کردنشین عراق، رهبران جبهه کردستانی تصمیم به اداره این مناطق از طریق استقرار یک نظام پارلمانی گرفتند و در این راستا کمیسیونی مرکب از 15 نفر از قضات، وکلا ، حقوقدانان و نمایندگان جریانات سیاسی جبهه کردستانی مامور تدوین قانون انتخابات پارلمانی منطقه کردستان عراق گردیدند که این کمیسیون در تاریخ 28 آوریل 1992 قانون مذکور را تنظیم و به رهبران سیاسی جبهه کردستاني ارائه نمودند که پس از تصویب قانون انتخابات پارلمانی در جبهه کردستان، اولین انتخابات آزاد سراسری پارلمان در تاریخ 19ماه می سال 1992در مناطق آزاد شده کردنشین برگزار گردید. در این انتخابات 967 هزار و 229 نفر از واجدین شرایط منطقه شرکت نمودند که بدلیل فقدان آمارهای لازم از تعداد واجدین شرایط مشخص نشد که چند درصد افراد واجد شرایط مناطق کردنشین در انتخابات دوره اول پارلمان کردستان عراق مشارکت داشته اند.

پارلمان اول

---------------------

براساس قانون انتخابات مصوبه جبهه کردستانی؛ پارلمان اول منطقه کردستان عراق دارای 105 کرسی بود که 5 کرسی آن بعنوان سهمیه اقلیتهابه مسیحیان آشوری و کلدانی اختصاص داده شده بود و احزاب با ائتلافات سیاسی مشارکت کننده در رقابت های انتخاباتی برای کسب 100کرسی باقی مانده پارلمان باید حداقل هفت درصد از کل آراء شرکت کنندگان در انتخابات را کسب می نمودند.

دراین انتخابات هفت لیست حزبی و ائتلاف سیاسی مشارکت داشتند که حزب دموکرات 5/45 درصد آراء و ائتلاف اتحادیه میهنی و حزب زحمتکشان 6/43 درصد آراء را بە خود اختصاص داده و موفق به حضور در اولین پارلمان کردستان عراق شدند، اما پنج حزب و ائتلاف دیگر بە دلیل عدم کسب هفت درصد آراء شرکت کنندگان در انتخابات بعنوان حد نصاب لازم، از حضور در پارلمان بازماندند و اولین جلسه پارلمان منطقه کردستان عراق بە دلیل اختلافات بوجود آمده بین دو حزب اتحادیه میهنی و حزب دمکرات درخصوص تعداد آراء با تاخير و در چهارم اکتبر سال 1992 برگزار گردید و دو حزب بزرگ توافق کردند کرسی های پارلمان را بصورت مساوی بین خود تقسیم نمایند. بنابراین 50 کرسی پارلمان به حزب دموکرات و 50 کرسی به اتحادیه میهنی و حزب زحتمکشان و 5 کرسی به مسیحیان آشوری و کلدانی اختصاص یافت. ریاست پارلمان به جوهر نامق عضو سابق دفتر سیاسی حزب دموکرات و معاونت آن به کمال فواد عضو دفتر سیاسی اتحادیه میهنی واگذار شد. در خصوص تشکیلات اجرایی و اداری منطقه نیز پست نخست وزیری دراختیار دکتر فواد معصوم عضو دفتر سیاسی اتحادیه میهنی قرار گرفت و معاونت آن نیز به دکتر روژ نوری شاه ویس عضو دفتر سیاسی حزب دموکرات رسید. در دولت نیز پستهای وزارتی و معاونت های آنها نیز بدین منوال بین دو حزب بصورت مساوی تقسیم گردید و بدین ترتیب حکومت کردستان عراق بصورت 50-50 بین دو حزب اتحادیه میهنی و حزب دموکرات بصورت کامل تقسیم گردید که بین مردم به حکومت فیفتی فيفتی مشهور شد.

با آغاز درگیری نظامی بین اتحادیه میهنی و حزب دموکرات در دوم ماه می سال 1994 در منطقه قلعه دیزه و گسترش سریع آن به سراسر منطقه کردستان عراق، جنگ داخلی و برادر کشی شدید و طولانی مدتی در منطقه بوجود آمد که در اثر آن، فعاليت حکومت متحد دو حزب در کردستان عراق در بیستمین ماه خود متوقف شد.

نمایندگان پارلمان منطقه در چارچوب نظرات رهبران دو حزب تلاشهایی برای توقف درگیری بعمل آوردند. حتی 59 نفر از آنان 101 روز در اعتراض به جنگ داخلی در ساختمان پارلمان تحصن نمودند، اما موفقیتی در برنداشت و کار بە جایی کشید که منطقه کردستان عراق به دو بخش تحت حکومت حزب دموکرات و اتحادیه میهنی تقسیم شد و می توان گفت؛ فعالیت پارلمان اول از سال 1995 بطور کامل متوقف شد و انتخابات دومین دوره پارلمان در موعد مقرر خود یعنی ماه می 1996 بە دلیل جنگ داخلی و برادرکشی برگزار نشد.

پس از حمله نیروهای نظامی حزب دموكرات و ارتش بعث به مواضع نیروهای اتحادیه میهنی در 31 اگوست (آب) سال 1996 و تصرف شهر اربیل، حزب دموکرات،با حضور 50 نماینده وابسته به خود و 5 نماینده مسیحی و تنی چند از نمایندگان دانشگاهی مستقل موجود در فراکسیون اتحادیه میهنی درپارلمان، مجدد پارلمان را فعال نموده و قوانین لازم را برای فعالیت دولت خود که بر مناطق تحت سیطره حزب دموکرات حاکمیت داشت، تنظیم و مصوب می نمود.

در جریان مذاکرات صلح بین مسعود بارزانی و جلال طالبانی رهبران دو حزب درگیر که با حضور مادلین آلبرابت وزیر خارجه وقت امریکا در واشنگتن در سال 1998 برگزار شد، مقرر گردید پارلمان منطقه مجددا بصورت کامل و متحد و با حضور همه نمایندگان آن به فعالیت خود ادامه دهد که اجرای این توافق نیز چهار سال به درازا انجامید و چهارم اکتبر سال 2002 (حدود شش ماه پیش از حمله امریکا به عراق) پارلمان منطقه کردستان عراق بصورت کامل و با حضور تمامی نمایندگان دو حزب و نمایندگان مسیحی پس از 8 سال توقف، فعالیت خود را آغاز کرد که در سومین جلسه آن حزب دموکرات براساس توافق سال 1998 واشنگتن، فلک الدین کاکه ای را بعنوان پنجاه و یکمین نماینده خود به پارلمان معرفی کرد و بدین ترتیب توانست اکثریت مورد ادعای خود را که از روز انتخابات در 19 ماه می 1992 برآن اصرار داشت در پارلمان کسب نماید. بدین ترتیب 51 کرسی در اختیار حزب دموکرات 49 کرسی دراختیار ائتلاف اتحادیه میهنی و زحمتکشان(46کرسی اتحادیه میهنی و3 کرسی زحمتکشان)و5 کرسی دراختیار مسیحیان قرار داشت. همچنین مقرر گردید دراین مدت پارلمان بصورت دوره ای سه ماه توسط دکتر روژ نوری عضو دفتر سیاسی حزب دموکرات و دو ماه توسط دکتر کمال فواد عضو دفتر سیاسی اتحادیه میهنی اداره شود و این وضعیت تا ژانویه سال 2005 و تشکیل پارلمان دوم منطقه استمرار داشت. نکته قابل توجه آن است که از چهارم اکتبر 2002 که پارلمان بصورت واحد و متحد مجددا تشکیل شد تا انتخابات پارلمان دوم در ژانویه 2005، اقلیم کردستان عراق توسط دو دولت نیچیروان بارزانی در مناطق حزب دموکرات و دولت دکتر برهم صالح و سپس عمر فتاح درمناطق اتحادیه میهنی اداره می شد و مصوبات این پارلمان برای دو دولت تحت کنترل حزب دمکرات و اتحادیه میهنی لازم الاجراء بود

پارلمان دوم

---------------------

انتخابات دوره دوم پارلمان اقلیم کردستان عراق پس از سرنگونی صدام حسین، سی ام ژانویه 2005 همزمان با برگزاری انتخابات سراسری مجلس نمایندگان و انتخابات شوراهای استانی عراق برگزار گردید. در این انتخابات از لحاظ قانونی سه تغییر اساسی نسبت به انتخابات دوره اول پارلمان بوجود آمده بود. اول آنکه کرسی های پارلمانی از 105کرسی به 111 کرسی افزایش یافت.

دوم آنکه سهمیه 5 کرسی خاص مسیحیان، آشوری و کلدانی حذف شده بود و سومین تغییر مهم حذف حد نصاب هفت درصدی آراء بود. به عبارت دیگر کسب حد نصاب آراء (حاصل تقسیم میزان آراء کل مشارکت کنندگان بر تعداد کرسیهای پارلمان)برای تصدی یک کرسی در پارلمان کفایت می کرد.

بدین ترتیب در دوره دوم پارلمان، آرای لازم برای تصدی کرسی پارلمانی براساس تقسیم آراء 1 میلیون و 753 هزار و 919 نفر شرکت کننده بر تعداد 111 کرسی پارلمانی تعیین می شد که در این دوره کسب حداقل 15 هزار و 802 رای توسط احزاب و ائتلافات، موجب تصدی یک کرسی در پارلمان می گردید.

اما از لحاظ سیاسی نیز انتخابات دوره دوم پارلمان شاهد تغییرات قابل توجهی بود. دو حزب اتحادیه میهنی و حزب دموکرات به منظور جلوگیری از تکرار اختلافات و درگیری های پس از انتخابات سال 1992، تصمیم گرفتند در قالب یک فهرست واحد و در ائتلاف با 7 حزب کوچک دیگر وارد انتخابات شوند. درانتخابات دور دوم پارلمان 13 فهرست انتخاباتی با یکدیگر به رقابت پرداختند که فهرست اتحادیه میهنی و حزب دموکرات و احزاب همپیمان توانستند با کسب 5/89 درصد آراء، 104 کرسی را بە خود اختصاص دهند.(38 کرسی اتحادیه میهنی،37 کرسی حزب دمکرات،و29 کرسی سایر احزاب ائتلافی) جماعت اسلامی نیز با کسب 8/4 درصد آراء 6 کرسی بدست آورد و ائتلاف حزب زحتمکشان و مستقلین با کسب 2/1 درصد آرا توانست یک کرسی را تصاحب نمايد.

هرچند که انتخابات دوره دوم پارلمان با توجه به تشکیل کمیسیون عالی مستقل انتخابات در عراق و تدوین قوانین لازم و همچنین با حضور ناظرین بین المللی از دقت و نظارت بیشتری برخوردار بود، اما بە دلیل شرایط خاص پس از سرنگونی صدام حسین و حضور اشغالگران آمریکایی و فعالیت تروریستها و تصمیم رهبران دو حزب بزرگ برای اتخاذ ائتلاف انتخاباتی پس از 11 سال اختلاف و درگیری می توان گفت انتخابات سال 2005 در منطقه کردستان عراق دارای شرایط و ویژگی خاصی بود.

با آغاز بکار دوره دوم پارلمان در چهارم ژوئن سال 2005 مهمترین مسئله و وظیفه نمایندگان پارلمان دوم، پایان دادن به حاکمیت دوگانه حزب دموکرات و اتحادیه میهنی بر منطقه کردستان عراق و ایجاد دولت واحد در منطقه بود. در این خصوص، شیروان حیدری رئیس فراکسیون حزب دموکرات کردستان عراق و رئیس کمیته حقوقی پارلمان کردستان تاکید کرد که پارلمان تا زمان وحدت دو دولت، هیچ گونه همکاری با حکومت ها نداشت و سرانجام توانست به این وظیفه خود یعنی وحدت دو حکومت عمل نمایید.

در نهایت پس از گذشت 11ماه از آغاز بکار دوره دوم پارلمان، روز هفتم ماه می سال 2006 نیچیروان بارزانی بعنوان نخست وزیر دولت واحد ضمن ادای سوگند در پارلمان، 40 وزیر کابینه خود را به پارلمان منطقه معرفی کرد و از پارلمان رای اعتماد گرفت و بدین ترتیب پس از 12 سال مجددا دولت واحدی بر منطقه حکمفرما شد. اما همانگونه که انتظار می رفت، پایان دادن به فعالیت دو دولت اربیل و سلیمانیه و وحدت واقعی وزارتخانه های دولت، امری بسیار سخت و پیچیده و زمانبر بود بە گونه ای که پس از گذشت سه سال از فعالیت دولت نیچروان بارزانی و پایان فعالیت دوره دوم پارلمان، هنوز دو وزارت اقتصاد و دارایی بصورت جداگانه برای حزب دموکرات و اتحادیه میهنی فعالیت می نماید و در اواخر سال 2008 وزارتخانه های مهم دادگستری و کشور و پیشمرگه بصورت دوگانه و جداگانه توسط دو حزب اداره می شد و اخیرا متحد شده اند.

پارلمان سوم

---------------------

انتخابات دوره سوم پارلمان اقلیم کردستان عراق 25 ژوئیه سال 2009 برگزار گردید. در این دوره آرای لازم برای تصدی کرسی پارلمانی براساس تقسیم آراء 1 میلیون و 876 هزار و 196 نفر شرکت کننده انتخابات بر 111 کرسی پارلمان تعین می شد که در این دوره کسب 16 هزار و 902 رأی توسط احزاب و ائتلاف ها موجب تصدی یک کرسی پارلمان می شد.

در دوره سوم انتخابات پارلمان اقلیم کردستان عراق 2 میلیون و 368 هزار و 189 نفر صاحب حق رأی بودند که از این میزان 1 میلیون و 876 هزار و 196 نفر یعنی 3/76 درصد در انتخابات شرکت کردند.

پنج ائتلاف (با 16حزب)و 21حزاب مستقل و 4شخصیت مستقل (کاندیدای ارامنه) با507کاندیدادر قالب 24 لیست انتخاباتی در طول32روز به رقابت پرداختند که 11 لیست انتخاباتی با 111کاندیدا توانستند به پارلمان راه یابند.

تعداد حوزه های رأی گیری در این دوره 1 هزار و 184، و صندوق های رأی گیری 5 هزار و 310 بود.

در حوزه نظارت بر انتخابات؛ احزاب، 27 هزار و 226 ناظر داشتند و 10 هزار و 693 ناظر بومی در قالب سازمانهای مدنی مستقل (N.G.O) بر پروسه انتخابات و شمارش آراء نظارت می کردند. شمار ناظرین بین المللی در این دوره انتخابات 211 نفر بودند.

پوشش رسانه ای این دوره از انتخابات پارلمانی نیز با حضور 211 خبرنگار خارجی و هزار و 48 خبرنگار داخلی، به‌نسبت گسترده بود

از لحاظ سیاسی انتخابات دوره سوم پارلمان تغییرات قابل توجهی نسبت به دوره پیشین به خود دیده در انتخابات پارلمان سوم 24 لیست وارد عرصه رقابت شدند. دو حزب اتحادیه میهنی و دموکرات همچون دوره دوم در قالب یک فهرست واحد به نام لیست کردستانی در انتخابات شرکت کردند، اما دیگر از ائتلاف با احزاب دیگر خبری نبود. این لیست با کسب 1 میلیون و 76 هزار و 370 رأی که 37/57 درصد آراء مأخوذ بود توانست 59 کرسی پارلمان را تصاحب کند که 30 کرسی متعلق به حزب دموکرات و 29 کرسی در دست اتحادیه میهنی بود.

جنبش تغییر به رهبری نوشیروان مصطفی، جریان جدا شده از اتحادیه میهنی را می توان پدیده انتخابات دور سوم پارلمان کردستان عراق نام برد.

این جنبش با کسب 445 هزار و 24 رأی یعنی 72/23 درصد آراء مأخوذه توانست در اولین حضور خود در انتخابات، به عنوان جریانی اپوزیسیون، 25 کرسی پارلمان را تصاحب کند.

لیست دیگر که به صورت مستقل در انتخابات شرکت کرده بود و بیشتر اعضای آن در دوره دوم با اتحادیه میهنی و حزب دموکرات ائتلاف کرده بودند. لیست خدمتگذاری و اصلاحات، متشکل از اتحاد اسلامی کردستان (به رهبری صلاح الدین بهاءالدین) جماعت اسلامی کردستان (به رهبری علی باپیر) حزب سوسیالیست دموکرات کردستان (به رهبری محمد حاجی محمود) و حزب آینده (به رهبری قادر عزیز) بود.

این لیست با کسب 240 هزار و 842 رأی یعنی 84/2 درصد آراء مأخوذه موفق به کسب 13 کرسی پارلمان شد. (اتحاد اسلامی 6 کرسی، جماعت اسلامی 4 کرسی، سوسیالیست دموکرات 2 کرسی و حزب آینده 1 کرسی).

لیست آزادی و عدالت اجتماعی که لیست احزاب چپ کردستان با مشارکت حزب کمونیست و4 حزب چپ دیگر بود 1 کرسی، لیست حرکت اسلامی که در انتخابات 2005 شرکت نکرده بود در این دوره‌ انتخابات 2 کرسی بدست آورد از سوی دیگر به اقلیتها مجددا سمهیه خاص داده شداما این بار سهمیه آنان افزایش یافت مسیحیان کلدانی، آشوری، سریانی 5 کرسی و مسیحیان ارمنی 1کرسی وترکمانان 5 کرسی (مجموعا 11 کرسی) اختصاص داده شد که اعطای سهمیه به ارامنه وترکمانان برای اولین بار رخ می داد.

نگاهی به آمار و ارقام اشاره شده؛ پیش از هر چیز حضور گسترده مردم با 3/76 درصد آراء را نشان می دهد. از نظر شمار لیست ها و احزاب و شخصیت ها نیز به نسبت دوره پیشین، در این دوره از انتخابات نوعی تکثرگرایی و فضای رقابتی دیده می شود و همچنین در حوزه نظارت نیز شمار ناظران احزاب، بومی و خارجی چشمگیر می باشد و پوشش رسانه ای نیز قابل توجه می باشد.

تغییری که انتخابات دوره سوم در پارلمان ایجاد کرد به میدان آمدن اپوزیسیونی قوی و فعال بود که چهره پارلمان کردستان را به نسبت دو دوره پیشین به تمام معنا تغییر داد.

اپوزیسیون تشکیل شده از جنبش تغییر و لیست خدمتگذاری و اصلاحات که 38 کرسی را در اختیار داشتند در طول چهار سال دوره سوم پارلمان اقلیم کردستان عراق، از نظر تعداد کرسی ها ریزشی به خود دید؛ در ابتدا حزب سوسیالیست دموکرات که در لیست خدمتگذاری و اصلاحات حضور داشت با2نماینده خود از این فراکسیون خارج شد بعد از این جدایی، حزب زحمتکشان نیز با یک کرسی از جمع اپوزیسیون بیرون رفت ولی دوباره خود را به عنوان حزب اپوزیسیون معرفی کرد. برجسته ترین انشقاق در اپوزیسیون پارلمان سوم، مربوط به جنبش تغییر بود که چهار عضو این فراکسیون جدا شده و تا پایان پارلمان به صورت مستقل فعالیت کردند. در پایان پارلمان سوم اپوزیسیون دارای 32 کرسی بود.

در این دوره اپوزیسیون برای تغییر طرح ها و لوایح در پارلمان تلاش فراوانی کرد. از اعتراضات به شیوه های گوناگون تا آبستراکسیون، اما به دلیل اینکه قانون اساسی اقلیم کردستان عراق مصوب نشده و در این قانون نیز میزان نسبت آراء درخصوص تصویب طرح ها مشخص نشده‌ که کدام طرح ها و لوایح نیاز به اکثریت قاطع یعنی دو سوم رأی نمایندگان یا اکثریت نسبی یعنی پنجاه به علاوه یک رأی نمایندگان پارلمان دارد، تمام تلاش های اپوزیسیون برای تغییر در روند قانونگذاری احزاب حاکم(حزب دمکرات واتحادیه میهنی)، مؤثر واقع نشد.

در دوره سوم پارلمان اقلیم کردستان عراق بنا بر توافقنامه استراتژیک میان اتحادیه میهنی و حزب دموکرات که پارلمان را در دست داشتند اکثریت پست ها و وزارتخانه ها به صورت برابر تقسیم شد وتنها6پست وزارتی به ایزدیها ،مسیحیان ،ترکانان، واحزاب کمونیست وسوسیالیت وحرکت اسلامی واگذارشد.و هر دو سال پست نخست وزیری، معاونان وی و ریاست پارلمان و معاونان وی بین این دو حزب دست به دست می شد.

دو سال اول یعنی در دولت ششم برهم صالح، معاون دوم دبیرکل اتحادیه میهنی نخست وزیر ومعاون او آزاد برواری عضودفترسیاسی حزب دمکرات بود و کمال کرکوکی، عضو دفتر سیاسی حزب دمکرات کردستان ریاست پارلمان را به عهده داشت که معاونش ارسلان بایز عضو دفتر سیاسی اتحادیه میهنی بود

در دو سال پایانی نیچیروان بارزانی، معاون دبیرکل حزب دمکرات کردستان پست نخست وزیری را تحویل گرفت که عماد احمد عضو دفترسیاسی اتحادیه میهنی معاونت وی رابر عهده داشت و ریاست پارلمان به ارسلان بایز، عضو دفتر سیاسی اتحادیه میهنی رسید وحسن محمد سوره عضو کمیته مرکزی حزب دمکرات معاونش شد.

سرویس عراق و اقلیم کردستان – خبرگزاری کردپرس