به گزارش کُرد پرس، مجید آوج، معاون فرهنگی جهاددانشگاهی استان کردستان در رابطه با ضرورت معرفی مفاخر و مشاهیر ادبی می گوید: بزرگترین سرمایه یک ملت نخبگان، دانشمندان و فرهیختگان آن سرزمین است، این افراد راه و رسم رسیدن به توسعه پایدار را در یک ملت رقم می‌زنند.

به گفته وی نخبگان در واقع پیش‌قراولان پیشرفت یک جامعه محسوب می‌شوند، لذا تکریم نخبگان وظیفه تک تک افراد جامعه است، چرا که نقش این قشر در رسیدن به رشد همه جانبه یک ملت مهم و بسزاست.

به گفته این فعال فرهنگی در کردستان، اجرای طرح "اطلس مفاخر" در جهاددانشگاهی می تواند اقدام ارزنده ای در راستای معرفی مفاخر ایران باشد؛ این طرح از جمله برنامه های سازمان دانشجویان ایران در معاونت فرهنگی جهاددانشگاهی است که در سراسر کشور با محوریت شناسایی و معرفی مفاخر علمی و فرهنگی و هنری ایران زمین برگزار می شود.

وی پرداختن به مفاخر بومی هر استان، زمینه سازی جهت الگوبرداری دانشجویان از مفاخر کشور، تقویت انگیزه علم آموزی، فرهنگ شناسی و هویت طلبی در دانشجویان و تشکیل بانک جامع اطلاعاتی و تقویم مفاخر را از جمله اهداف طرح اطلس مفاخر بر شمرد.

معاون فرهنگی جهاددانشگاهی استان کردستان، صاحب ابتکار و نوآوری و یا خدمتی برجسته و ممتاز به فرهنگ و تمدن ایران و اسلام، شهرت اخلاقی در قلمرو کاری و حوزه تخصصی، ارتباط با جامعه مردمی بودن و داشتن تعهد کاری را از جمله ویژگی های انتخاب مفاخر در این طرح ذکر کرد.

آوج معتقد است که استان کردستان خواستگاه فرهنگی مفاخر و بزرگان زیادی در تمامی زمینه ها است و بر همین اساس انتخابی دقیق و صحیح و معرفی آن به عنوان مفاخر کار دشواری است.

وی می گوید: بر اساس تحقیقات صورت گرفته در آغاز این طرح بنا شد که استاد "هادی ضیاءالدینی" پیکرتراش و نقاش معروف کردستانی به عنوان یکی از مفاخر کرد معرفی شود.

به گفته معاون فرهنگی جهاددانشگاهی استان کردستان، این مجسمه ساز آثار گران بها و ارزشمند زیادی را در سطح استان ارائه داده است که موجب ماندگاری و حتی شهرت جهانی سنندج شده است.

این هنرمند نام آوازه کرد سال 1335 در سنندج و محله «جور آباد» و در خانواده‌ای اهل شعر و عرفان به دنیا آمده است، مجسمه آزادی، اوراز، چوپان نی زن، مولوی کرد، نقش برجسته زیویه، کودک شناگر و مجسمه مقاومت و ایثار مردم کرد از جمله اثرهای ماندگار استاد "هادی ضیاءالدینی" است که در شهر سنندج جا نمایی شده اند.

وی قبل از دبستان به نقاشی روی آورد و بعد از دوره ابتدائی اولین گام ها را در مجسمه سازی برداشت و این دو را با رنج فراوان و بدون آموزش و کلاسی آکادمیک همزمان پیش برد. سال 1356 وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد. استاد «هانیبال الخاص » اورا با ارزش های طراحی آشنا ساخت و به او آموخت که پیمودن راه هنر جز با کار، کار و باز هم کار فراوان میسر نیست

این استاد مجسمه سازی در کردستان درخصوص چگونگی گرایش به فعالیت های هنری می گوید: به یاد ندارم از چه زمانی کارهای هنری را شروع کردم، هنوز به مدرسه نمی رفتم که کار طراحی را با تشویقهای پدر ومادرم شروع کردم و در آن سالها به دلیل عدم وجود امکانات کافی در شهرستان تنها استادی که از آن جهت پیشبرد کارم کمک گرفتم تجربه‌ام بود؛ تجربه‌ای که با کار و تلاش شبانه روزی به دست آمد.

او که فعالیت های هنریش را با طراحی و نقاشی شروع کرده است، می‌افزاید: همه بچه‌ها از کودکی به نقاشی کردن علاقه‌مند هستند و این یک روال کاملا طبیعی است. من هم از این امر مستثنی نبودم، اما من به نقاشی عشق ورزیدم و آن را ادامه دادم. هادی ضیاءالدینی معتقد است که هنرمند زمانی در کارش موفق می‌شود که کارش را به مخاطبان عرضه کند و خاطرنشان می‌کند: من پس از برگزاری اولین نمایشگاهم در سنندج و عرضه نقاشی‌هایم به مردم احساس کردم که می توانم نقاشی را ادامه دهم و از این راه به مردم نزدیک شوم.