به گزارش کُردپرس، هر چقدر بیشتر به حملات نظامی و ورود ترکیه به شمال سوریه دقت می کنیم،بیشتر از پیش شواهد موانع اتصال کانتون های مورد نظر کُردها به یکدیگر را درک می‌کنیم. در سال ۲۰۱۱ و در زمان شروع جنگ داخلی در سوریه، کُردها توانستند از ضعف دولت مرکزی استفاده کنند و در سه منطقه کوبانی، عفرین و قامیشلو قدرت را در دست بگیرند. در این مقطع دولت مرکزی سوریه به دلیل تمرکز جنگ در حمص، حلب، حما و دمشق، طی توافقی نانوشته از مناطق کُردنشین خارج شد و شرایط برای حضور کُردها فراهم شد. در این مدت کُردها تلاش زیادی کردند که سه قسمت و کانتون کُردی را در غرب، مرکز و شرق مناطق شمال سوریه به هم وصل کنند که بخشی از این موضوع در سال ۲۰۱۵ با کنترل شهر 《گری سپی》رقم خورد و دو کانتون جزیره و کوبانی به یکدیگر متصل شدند. اما ورود داعش به کوبانی و مقاومت نیروهای کُرد در برابر این گروه تروریستی فرصتی را برای آمریکا فراهم نمود تا پس از شکست در ساماندهی نیروهای ارتش آزاد سوریه، این بار کُردها را به عنوان شریک نظامی-سیاسی خود در سوریه انتخاب کند. قدرت گیری کُردها با استفاده از حمایت هوایی آمریکا در شمال سوریه موجب حضور آنها در شرق رود فرات و همچنین لشکرکشی به منبج و طبقا در غرب فرات شد. تا این نقطه ترکیه نظاره گر میدان بود و از اقدامات کُردها به خشم آمده بود. ترکیه وقتی که دید کُردها به کمک آمریکا احتمالا به سمت کنترل جرابلوس، باب و اعزاز خواهند رفت تا رویای وصل سه کانتون کُردی را محقق کنند، با چراغ سبز روسیه وارد خاک سوریه شد. در واقع روسیه نگران از حضور آمریکا در حیات خلوت خود با بازیگردانی کُردها بود و به این وسیله اولین ضربه اساسی را بر کُردها وارد کرد.
اما میان کانتون کوبانی و کانتون عفرین و نقاطی که در این مناطق در دست کُردها بود، ۸۹ کیلومتر فاصله وجود داشت که ترک‌ها آن را هم مسدود کردند. یعنی کُردها تا قبل از نبرد عفرین ۸۹ کیلومتر با وصل دو کانتون کوبانی و عفرین با یکدیگر فاصله داشتند. از شهر کوبانی مرکز کانتون کوبانی تا شهر عفرین مرکز کانتون عفرین ۱۳۹ کیلومتر فاصله است. آنچه که حائز اهمیت است این موضوع است که بین کانتون کوبانی و کانتون عفرین جمعیت غیرکُرد هم ساکن هستند که در دهه ۷۰،۸۰ طی ایجاد کمربند عربی در این مناطق اسکان داده شدند تا تغییر جمیعتی در دموگرافی مناطق کُردی ایجاد شود. در حال حاضر شهر و شهرک هایی از قبیل (جرابلوس، حلوانیه، باب، عرب عزه، الغندوره، باب لیمون، راعی، صوران، دابق، مارع و اعزاز) در بین این کانتون ها وجود دارد. ساکنان این مناطق عمدتا متشکل از کُردها، اعراب و ترکمان ها هستند. به گفته مقامات کُرد سوری، نیمی از جمعیت شهرهای جرابلوس و باب و روستاهای اطراف آنها کُرد هستند و درصدی هم ترکمان و ارمنی و آشوری در اعزاز و باب زندگی می کنند که کل این مناطق در حال حاضر به تصرف ترکیه درآمده است. کُردها می گویند کل جمعیت ترکمن ها در سوریه بیش تر از سیصد هزار نفر نیست و ادعای ترکیه در ایجاد مناطق ترکی تنها بهانه ای برای توسعه طلبی ارضی است. با این وصف، چون در حال حاضر با تصرف عفرین توسط ترکیه، پروژه کُردها برای اتصال سه کانتون مورد نظرشان با مانع مواجه شد، انتظار می رود اقدامات دیگر ترکیه هم بر این مسئله تاثیر دوچندانی بگذارد و کینه توزی های قومی کُردی-ترکی-عربی در این مناطق مشتعل تر شود.
نظر شما