به گزارش خبرنگار کردپرس، «بلال شانوازلو»؛ فعال مدنی و روزنامه نگار در یادداشتی به ضرورت نشاط اجتماعی و تأثیر آن بر روان زندگی مردم با اشاره به تأکید ائمه به این مهم، پرداخته است.

در این یادداشت آمده است: در این روزگار که چرخه زندگی ماشینی و گرانی و وضعیت بد اقتصادی جامعه ما را گرفتار کرده است و مجموعه ای از سختی ها، استرس ها و فشارهای زندگانی، کاری و شغلی را در بر گرفته و آرامش جمعی و روانی مردم سلب شده، شادی و القای روحیه نشاط و شادابی ضرورت انکار ناپذیر است.

نبود نشاط جمعی زمینه ساز خمود و افسردگی و بروز انواع بیماری ها و در نهایت پیری زودرس جامعه را به دنبال دارد. حق ابراز شادمانی‌های جمعی طبق قواعد حقوق بشری از مصادیق آزادی بیان است. در جامعه ‌ای که افراد نتوانند به نحو مناسبی به ابراز شادمانی جمعی بپردازند، شرایط مناسب زندگی در آن جامعه فراهم نیست.

در اندیشه اسلامی به شادی و نشاط جامعه بسیار تأکید شده است. به طوری که حضرت علی (ع) در حکمت 444 نهج البلاغه می فرماید: «اندوه نیمی از پیری است.» همچنین فرموده است: «وقتی روز شادی در اختیار تو قرار گرفت از آن دوری مکن. چرا که وقتی در روز اندوه قرار بگیری، از تو صرف نظر نخواهد کرد.»

ائمه اطهار (ع) ضمن اینکه در این راستا توصیه های فراوان می کردند در مقام عمل نیز این گونه عمل می کردند و از عبوسی و خمودگی جامعه گریزان بودند. در کتاب سنن ترمذی گفته شده است «هیچ کس تبسم تر از پیامبر اسلام (ص) نبوده است.»

بنابراین ماهیت حق شادمانی ایجاب می‌کند که این حق به صورت مشترک اعمال شود، نه فردی. ابراز شادی‌های جمعی، یکی از شاخصه‌های برخورداری از زندگی مناسب و نشانه‌ای از بهترین حالت سلامت جسمی و روحی افراد در فضاهای عمومی و جمعی است. ‌امروزه پرداختن به حق شادمانی، با توجه به شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه موضوعی قابل توجه است.

نشاط در جامعه محلی شهرستان قروه کم مشاهده می شود و متولیان امر نیز در این راستا برنامه مدون فرهنگی و هنری ندارند. به طور قطع، در جامعه‌ای که افراد نتوانند به نحو مناسبی به ابراز شادمانی جمعی بپردازند شرایط مناسب زندگی، در آن جامعه فراهم نیست. به عبارت دیگر، دایره مصادیق زندگی در شرایط مناسب، امروزه فقط به بهره‌مندی از کمترین امکانات زندگی مانند: خوراک و مسکن، درمان و تحصیل رایگان خلاصه نمی‌شود و شادمانی‌های جمعی را نیز دربر می‌ گیرد.

با توجه به تمام این موارد، حضور خانواده‌ها و مردان و زنان و دختران و پسران علاقه‌ مند در برنامه های مربوط به فرهنگ و هویت بومی و ابراز شادمانی همگانی و عمومی آنان گام اولیه است در جهت احترام به حق آزادی بیان و حقِ بر شادی عمومی شهروندان؛ حقی که در سال‌های اخیر بنا به دلایل نامعلومی مغفول مانده و جامعه محلی ما را دچار نبود شور و نشاط کرده است. این در حالی است که هفته نامه اخیر خط حزب الله نیز به این موضوع اجتماعی که یکی از دغدغه ‌های رهبر معظم انقلاب است پرداخته و نوشته است: «زندگی باید شادمانه باشد و شادمانه بگذرد» این روزها که کشور درگیر برخی از مشکلات و معایب است، جامعه بیش از هر زمان دیگری نیازمند نشاط و امید است و نیروهای مؤمن و انقلابی، می‌توانند پیشقراولان این موضوع باشند.

بنابراین شاد زیستن و شاداب بودن نیاز اساسی جامعه محلی ماست. اما چگونه این شادی تأمین شود، بستگی به همت و تلاش مسئولان فرهنگی مربوط دارد. در برنامه ها و نگاه متولیان امر اعم از فرهنگی و اقتصادی و سیاسی باید تغییرات اساسی صورت پذیرد. جامعه‌ای که در آن مسئولان امر نتوانند برای آینده سرمایه اجتماعی تولید کنند، محکوم به افسردگی و ناامیدی است.

توجه و پاسداشت شخصیت های مهم فرهنگی هنری و ادبی در برنامه های مختلف عمومی و حراست از این سرمایه‌های اجتماعی می تواند گامی برای ایجاد شادی بیشتر جامعه باشد. ضمن اینکه ایجاد اشتغال و کاهش آسیب های اجتماعی نیز در همین راستا قرار می گیرد. بدون شک معرفی سرمایه‌های فرهنگی، هنری و اجتماعی به شهروندان این منطقه حس غرور می‌دهد. به طور قطع ما باید توسعه یابیم و توسعه انسانی راهگشای شادی و نشاط در جامعه است و باید روح بزرگ داشته باشیم. لذا زیرساخت های فرهنگی و اجتماعی جامعه قروه نیازمند نگاه جدید است و باید اداره فرهنگ و ارشاد شهرستان و دیگر نهادهای مربوط در این باره تلاش بیشتری نمایند تا خمودگی اجتماعی در شهرستان قروه کاهش یابد./