کردپرس: در سی و یکمین سالگرد بمباران شیمیایی حلبچه، دبیر جمعیت قربانیان شیمیایی حلبچه در گفتگو با کردپرس در خصوص این فاجعه انسانی، گفت: حکومت بعث در عراق برنامه نابودی و نسل کشی کردها در این کشور را پیگیری می کرد. این طرح، به صورت مرحله ای به پیش می رفت و مهم ترین بخش های این برنامه، نسل کشی، انفال و بمباران شیمیایی مناطقی از کردستان و در این میان، حلبچه بود. یکی از دلایل مهم انتخاب حلبچه برای این جنایت هولناک، جایگاه این شهر و ساکنان آن در مبارزه با دیکتاتوری بعث بود.
لقمان عبدالقادر درباره اقداماتی که دولت اقلیم کردستان برای توسعه حلبچه و زدودن آثار بمباران شیمیایی حلبچه بعد از سه دهه انجام داده است، گفت: اقدامات صورت گرفته از سوی دولت اقلیم کردستان در حلبچه برای توسعه و آبادانی این استان و شکوفایی اقتصادی در آن و زدودن آثار بمباران شیمیایی، بعد از گذشت بیش از سه دهه در حد انتظارات ساکنان آن نبوده است. در عین حال نمی توان گفت که هیچ اقدامی برای این استان انجام نشده است. پس از فاجعه بمباران، شهر جدیدی با نام حلبچه جدید بنا شد. انتظار مردم، توجه ویژه به حلبچه به ویژه از سوی دولت مرکزی عراق پس از سال 2003 و تعیین بودجه ویژه ای برای این استان بود، اما چنین اقدامی صورت نگرفت.
وی در خصوص همکاری کشورهای خارجی با اقلیم کردستان در ارتباط با حلبچه و درمان مصدومان شیمیایی آن، گفت: جمهوری اسلامی ایران از همان 16 مارس 1988 و سال های پس از آن اقدامات ارزنده ای در همکاری و کمک به ساکنان حلبچه انجام داده است. باید تاکید کنم که اگر جمهوری اسلامی ایران نبود؛ قبل از هر چیز مردم حلبچه در سکوت جهانی قربانی می شد و از سوی دیگر، اگر همکاری های این کشور نمی بود، شمار قربانیان چند برابر می شد و فاجعه، ابعاد بزرگتری به خود می گرفت. آن چه ایران در قبال حلبچه انجام داد اقدامی انسان دوستانه در قابل مردم کردستان عراق بود و حق همسایگی را به جای آورد و هم اکنون نیز برای مداوای پزشکی مصدومان شیمیایی حلبچه، تعاملی انسان دوستانه دارد و آن چه برای شهروندان ایرانی برای مداوای مصدومان شیمیایی انجام شده است بدون هیچ تفاوت و تبعیضی برای مردم حلبچه انجام شده است. هم اکنون نیز اعزام و معالجه مصدومان حلبچه ای در ایران ادامه دارد.
دبیر جمعیت قربانیان شیمیایی حلبچه در ادامه به همکاری های همیشگی جمهوری اسلامی ایران با اقلیم کردستان برای اعزام مصدومان شیمیایی به این کشور و یا اعزام هیئت های پزشکی ایرانی به حلبچه اشاره کرد و گفت: همزمان و به عنوان درد مشترک، رابطه عمیق و گسترده ای میان مردم دو کشور ایجاد شده است؛ زیرا جنایات رژیم صدامی تنها علیه ملت عراق نبود، بلکه مردم ایران و در این میان شهروندان غیرنظامی در سردشت و بخش هایی از کرمانشاه و دیگر استان ها قربانی بمبارن شیمیایی و جنایات های این رژیم شدند و این وضعیت نوعی از روابط اجتماعی و فرهنگی و تاریخی میان دو ملت را ایجاد کرده است.
لقمان عبدالقادر در ارتباط با تلاش ها برای یافتن کودکان گم شده حلبچه به ویژه در ایران، گفت: تلاش ها برای یافتن کودکان گمشده در جریان فاجعه حلبچه، ادامه دارد. تاکنون 74 خانواده مفقود شدن 179 کودک در جریان بمباران شیمیایی را اعلام کرده اند که تاکنون 8 تن از این مفقود شدگان یافت شده و به آغوش خانواده بازگشته اند. اقدامات قانونی برای این منظور انجام شده است، اما خانواده های کودکان گم شده از روند کار راضی نیستند، دلیل آن نیز کندی روند کاری است. زیرا کودکانی که به ایران منتقل شده اند از سوی بهزیستی به خانواده های ایرانی تحویل داده شده اند و یافتن آن ها و انجام امور قانونی موجب کندی کار شده است.
دبیر جمعیت قربانیان شیمیایی حلبچه در پایان تاکید کرد که جمهوری اسلامی ایران نقش اصلی را در کمک به قربانیان حلبچه ایفا نمود به ویژه نزد نسلی که این فاجعه را تجربه کرد، ایران، دوست و یاری رسانی بود که هیچ گاه اقدامات نوع دوستانه آن از یادها نخواهد رفت. امیدواریم این رویکرد و دوستی جمهوری اسلامی ایران به همان شیوه ادامه یابد و نسل کنونی و آینده در حلبچه و اقلیم کردستان بدون شک انتظار تداوم این کمک ها و همکاری ها را از ایران دارند.
نظر شما