به گزارش کردپرس به نقل از سایت خبری خندان، جلال جوهر با انتشار مطلبی تحت عنوان "تهدید ابرقدرت ها علیه اقلیم کردستان" به بررسی موضع گیری و سیاست های روسیه در قبال کردها، در مقاطع تاریخی گوناگون پرداخته است.

عضو کمیته اجرایی جنبش تغییر با اشاره به اینکه روسیه طی 300 سال گذشته یکی از ابرقدرت های جهان و تاثیرگذار در مسائل مختلف جهانی و به ویژه در مسائل مربوط به کردها بوده، آورده که رسلان مامدوف عضو شورای امور بین المللی در روسیه در مطلبی به صراحت اعلام کرده که مسکو هیچ گاه سیاست روشن و مشخصی در قبال کردها نداشته است.

جلال جوهر در این مطلب تاکید کرده که موضع گیری و سیاست های روسیه نسبت به کردها از گذشته تاکنون، نه تنها دوستانه نبوده، بلکه در بسیاری مقاطع تاریخی حساس، خصمانه نیز بوده است.

وی برای مثال اشاره کرده که در روسیه تزاری هرگز توجهی به کردها نشده و فقط در موقعی که تحت فشار عثمانی و صفوی ها قرار گرفته اند، از کردها به عنوان کارت فشار علیه آن ها استفاده شده و پس از انقلاب اکتبر نیز با خروج از پیمان سایکس پیکو، زمینه را برای پیمان لوزان و سلطه ترکیه بر مناطق کردنشین فراهم ساخته است.

در این مطلب آمده که استالین نیز با لغو خودمختاری اعطا شده به کردها در مناطق میان ارمنستان و آذربایجان آنان را به مناطق قفقاز و سیبری تبعید و در آواره کردن و جنایت علیه آنان گوی سبقت را از ترک های عثمانی نیز ربود و شعار حمایت از خلق های تحت استثمار و جنبش های آزادیخواهانه در جهان، فقط شعار ظاهری و فاقد عمل کمونیست ها و شوروی بود و در عمل همیشه طرف دولت های رسمی را گرفته است.

همچنین خاطر نشان ساخته که روسیه با صدام همکارری تنگاتبگی داشته و هرگز در مقابل جنایتهای این دیکتاتور از کردها و حتی حزب کمونیست عراق حمایت نکرده و سعی در کشاندن آنان از جمله حزب دمکرات کردستان (پارتی) به تحت سلطه حزب بعث داشته است.

جلال جوهر تاکید می کند که روسیه کنونی نیز همان سیاست های روسیه تزاری و کمونیست را در قبال کردها ادامه داده و فقط بر اساس تامین منافع سیاسی و اقتصادی خود عمل کرده و سیاست هایی خصمانه را نسبت به کردها اتخاذ می کند.

وی برای مثال آورده که روسیه در سال 1998 اجازه نداد عبدالله اوجالان رهبر زندانی پ.ک.ک، در این کشور اقامت کرده و از دستگیری توسط ترکیه در امان بماند و در سوریه نیز سیاستی دوگانه را نسبت به کردها و رژیم این کشور در پیش گرفته و از سوی دیگر از کردها در مقابل حملات نظامی سنگین ترکیه حمایت نکرده و زمینه را برای این حملات نیز فراهم ساخت و در موضعی هماهنگ با آمریکا و دیگر کشورها، برای حفظ منافع خود، با رفراندوم استقلال اقلیم کردستان در 2017 مخالفت کرد.