روز کارگر امسال مصادف بود با سخنرانی های قدرتمند و پر ارزش محمد مهدی شهریاری استاندار پاک دست و فسادستیز استان آذربایجان غربی علیه تمام آن جریانهایی که عامل فساد استان و به زعم آن عقب ماندگی استان بوده اند.

این سخنان بعد از بی احترامی های نماینده ارومیه به آقای استاندار به شدت سویه انتقادی به خود گرفت. پیشتر البته همین استاندار از سوی برخی جریان ها مورد بی مهری قرار گرفته بود. استانداری که تا این لحظه برعکس دیگر استانداران در تلاش بوده تا پرده از فساد بردارد و مانع از توسعه و نهادینه شدن آن در استان شود. فسادهایی که بسیاری از مسئولین قبلی را به پرونده احیاء دریاچه ارومیه گره می زد و گاهی آنان را در فسادهای مربوط به قاچاق کالا همدست می کرد.

از زمانی که شهریاری، به اقدامات خود در مبارزه با فساد جامه عمل پوشانیده است، بسیارند کسانی که خواب از چشمانشان پریده و هر از گاهی به بهانه ای زبان به بی ادبی می گشایند. از سوی این خام اندیشان همواره جملات و بیاناتی ایراد می گردد که حاکی از گرایشات ستیزه جویانه و تفرقه برانگیزی است که استان آذربایجان غربی را به محلی برای تنش های قومی و مذهبی مبدل ساخته است. استانی که طی چند ده سال اخیر تعاملات اجتماعی موجب نزدیکی کردها و ترک زبانان این استان شده بود.

در میان برخوردها و ناملایمتی هایی که متوجه فعالیت های شوالیه گونه آقای شهریاری شده است، جمله نامقبول و ناآگاهانه بهادری نماینده ارومیه نشانگر اوج سیاست های تفرقه برانگیزانه این افراد در استان است. بهادری در جواب سخنان پرمغز و انتقادی آقای شهریاری در خصوص وجود فساد در آذربایجان غربی، چیزی برای گفتن و دفاع از عملکرد نامیمون خود نیافته و به آقای شهریاری می گوید: شما در این استان مهمان هستید. حال اگر مسئله به شکلی تاریخی/اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد، می توان به خوبی به جایگاه استانداری و صد البته جایگاه مهمان و میزبان پی برد. این بررسی تاریخی/اجتماعی نشان می دهد که آذربایجان غربی ، همواره استانی بوده برای همزیستی ترک ها و کردها.

این برادران و خواهران ترک زبان علیرغم حاکمیت دولت مرکزی قاجاری که خود ترک زبان بود، هیچگاه علیه کردها و ساکنین دیگر عمل نکرده بودند و این همزیستی در اوج خود بود. در طی ادوار گذشته و به ویژه از دوران صفوی به بعد بخشی از کردهای این استان به شکلی سیاسی/تاریخی به شمال خراسان منتقل گردیده و مردم ترک در شهرهای این استان اسکان یافتند. سیاستی که هر چند بخشی از مردم این استان را از صاحبان استان به مهمانانی در استانهای دیگر مبدل کرد، اما در عمل موجب شکل گیری استان آذربایجان غربی در معنای امروزی شده است.

بافتی فرهنگی/جمعیتی از کردها و ترکرهایی که با هم زیسته اند و شبکه های خویشاوندی بزرگی تشکیل داده اند. به طوری که امروزه از مناسبات مالی تا ازدواج را در برمی گیرد. جعل تواریخی همچون قتل عام کردها توسط اسماعیل سمکو(سمیتقو) و سیاست های ترک کشی توسط کردها بیش از آنکه یک فاکت تاریخی باشد، محصول سیاستهای رژیم منحوس پهلوی بود که در تلاش بود تا ترکها و کردها علیه هم و در تضاد با هم عمل کنند. سیاستی که علیرغم ایجاد تنش هایی در میان کردها و ترکها به ویژه در جریان درگیری های قارنه، در عمل هیچگاه موجب جدایی و وفاق این مردم گردید.

طرح مفاهیمی چون مهمان بودن و یا مهاجر بودن کردها در این استان توسط بعضی در عمل بازمانده سیاست های تفرقه برانگیز رژیم پهلوی در این استان است.

حال این سوال قابل طرح است که آیا مردمانی از شمال خراسان که خود از ساکنان پیشین این استان بوده اند و دست سیاستمداران بدکار در اعصار گذشته آنان را از این استان دور نگاه داشته، شایسته این اصطلاح هستند که به آنان مهمان گفته شود؟!

نسل شهریاری هایی که اکنون در استان خراسان زندگی می کنند از نسل همان مردان غیور و قدرتمندی هستند که دو سه قرن پیش مالک واقعی استان آذربایجان غربی بودند و اگر اکنون نیز در این استان در سمت استانداری مشغول به فعالیتند، باز می بایست به پاس آن پیشینه تاریخی از طرفی و از طرف دیگر به یمن مبارزات گرانقدر ایشان علیه فساد به وی نام مالکان واقعی این استان را پیشکش کرد. صدور نشان شهروندی این استان به کسی که اینچنین در برابر فساد نهادینه در این استان سینه سپر کرده است از دو حیث تاریخی و اجتماعی یک ضرورت هستی شناختی است. یکی اینکه شهریاری از نظر تاریخی خود یک کُرد ساکن واقعی این استان بوده و دوم اینکه اعطای شهروندی امروزه یکی از نشان های زیبایی است که به افراد داده می شود تا به تلاشهای وی در زمینه خاصی احترام گذاشته شود.

شهریاری از این حیث یک صاحبخانه و یک هم استانی واقعی دانسته می شود. کسانی که تیشه به ریشه فعالیتذهای ضدفساد آقای شهریاری می زنند و از مفاهیمی چون مهمان برای وی استفاده می کنند، نه ساکنان واقعی این استانند و نه انسان های پاک دست و قابل اعتماد.

از این لحظه آقای شهریاری چه به واسطه بازگشت به سرزمین واقعی خود و چه به پاس مبارزاتش علیه فساد، صاحبخانه ایی واقعی این استان است. این استان کسانی را ساکن واقعی می داند که در خدمت تعالی و شکوفایی آن و زدودن غبار فساد از رخسار این مردم باشند. آقای شهریاری همان هم استانی عزیز و شریفی است که از این حیث کارنامه درخشانی دارد.

(مطالب بیان شده دیدگاه نویسنده مطلب بوده و بدیهی است الزاما به معنی موضع این خبرگزاری نیست)