به گزارش کردپرس، در حاشیه مراسم گرامیداشت یاد و خاطر شهدای 7 تیر بمباران شیمیایی سردشت، خبرنگار کردپرس با عضو هیات مدیره انجمن دفاع از مصدومان شیمیایی سردشت گفت و گو کرد؛ از نبود امکانات در اولین شهر شیمیایی شده جهان و تمبر یادبودی که متاسفانه به جای 7 تیر، در روز هشتم تیر ثبت شده است. این گفت و گوی مفصل را در ادامه می خوانید؛

وعده های مسئولین برای شهر شیمیایی شده سردشت تنها بر روی کاغذ باقی می ماند

صالح عزیز پور اقدم در حاشیه مراسم گرامیداشت روز شهدای سردشت در گفتگو با خبرنگار کردپرس، افزود: مسئولین هر ساله در سالگرد هفتم تیر به سردشت می آیند و در این روز عده‌ای زیادی داده می‌شود اما تاکنون هیچکدام از وعده های آنها عملی نشده است.

وی ادامه داد: سال۸۳ پارک بزرگی به نام پارک ایثار در سردشت کلنگ‌زنی شد تا مکانی برای استراحت جانبازان شیمیایی سردشت باشد اما علی رغم وعده های مسئولان این پارک تا به امروز ساخته نشده حتی پارک فضای سبزی که در جوار این محل قرار داشت بدون دلیل تخریب شده است.

عضو انجمن دفاع از مصدومان شیمیایی سردشت بیان کرد: در همان سال دکتر بروجردی رئیس شورای امنیت ملی مجلس شورای اسلامی وعده ساخت یک سال مجتمع همایشات ۲۰۰۰ نفری در شهر سردشت را دادند اما از آن زمان تاکنون این وعده نیز محقق نشده تا اینکه و در سی و دومین سالگرد بمباران سردشت با اصرار مردم این مجتمع بعد از ۱۷ سال با کاهش ظرفیت از ۲۰۰۰ نفر به ۵۰۰ نفر افتتاح شد.

عزیز پور اقدم گفت: پیشتر نیز جناب ابوترابی معاون پارلمان آسفالت معابر و جاده ها را وعده داده بودند اما وعده های آسفالت معابر، بهسازی جاده های مواصلاتی، احداث درمانگاه های تخصصی نیز همانند سایر وعده ها تنها بر روی کاغذ باقی ماندند.

وی تاکید کرد: سردشت در تمامی این سال ها بدون هرگونه خدمتگزاری است حتی این شهر از یک مجتمع فرهنگی هنری نیز بی بهره مانده است. سالن ورزشی مناسب برای معلولین و جانبازان نیز در دسترس نیست. سر دشت هیچ گونه امکاناتی ندارد.

عزیز پوراقدم گفت: ما مردم سردشت انتظار داریم زمانی که مسئولان جهت یادوآره شهدای سردشت به این شهر سفر می کنند، نسبت به وعده هایی که در میان مردم می دهند مسئولانه تر عمل کنند مردم را به بازی نگیرد و احساسات مردم را تحریک نکنند .

"مجهزترین کلینیک مصدومان شیمیایی خاورمیانه" در سردشت وجود خارجی ندارد

این جانباز شیمیایی در خصوص امکانات درمانی سردشت بعد از بمباران شیمیایی این شهر گفت: متاسفانه سال ۷۶ به دستور مقام معظم رهبری مقرر شد تا "مجهزترین کلینیک مصدومان شیمیایی خاورمیانه" در سردشت احداث شود اما پس از ساخت این کلینیک وعده‌های تجهیز عملی نشد. این کلینیک در حال حاضر تنها شبیه یک درمانگاه عمومی است که نمی‌تواند به هیچ وجه جوابگوی یک نفر مصدوم شیمیایی باشد.

عزیزپوراقدم با بیان اینکه این ساختمان هنوز نام "کلینیک مصدومان شیمیایی سردشت" را یدک می‌کشد، ادامه داد: اینجا یک درمانگاه ساده است و نمی‌تواند به ارائه خدمات به جانبازان شیمیایی بپردازد. پزشکان متخصص هفته ای یک بار و یا ماهی یک بار در محل حاضر می‌شوند و آزمایشگاه این کلینیک نیز تنها به نمونه گیری ساده بسنده کرده است.

فعال حقوق جانبازان شیمیایی اضافه کرد: این کلینیک تنها یک آمبولانس دارد که فاقد تجهیزات است و تنها می تواند نقش یک نعش کش را ایفا کند حتی موردی بوده که یک جانباز شیمیایی سردشت به دلیل وخامت حالش ناچارا به بیمارستان ارومیه انتقال داده شد ولی قبل از رسیدن به بیمارستان ارومیه شهید شد، در حالی که اگر این کلینیک مجهز بود می‌توانست به این جانباز خدمات لازم را ارائه دهد اما هیچگونه امکانات پزشکی در این کلینیک وجود ندارد و پزشکان هم در محل حاضر نیستند.

وی تصریح کرد: با وزارت بهداشت و درمان چندین بار مذاکره شده است و مقرر شده تا وزارت این کلینیک را تحویل و نسبت به تجهیز آن اقدام کند، اما بنیاد شهید یک طبقه از این کلینیک را به صورت اداری در اختیار گرفته و حاضر به تخلیه این ساختمان نیست این اختلافات مابین وزارت بهداشت و بنیاد شهید تنها سبب شده که جانبازان و مردم سردشت ضررمند شوند.

وزارت خارجه پیگیر حقوق مردم سردشت باشد

این فعال حقوق جانبازان شیمیایی با بیان اینکه آمار تعداد مصدومان شیمیایی شهر سردشت شفاف نیست، گفت: وزارت خارجه وقت در آن زمان تعداد مصدومان شیمیایی را ۴۵۰۰ نفر اعلام کرد و دکتر فروتن که آن زمان در سردشت حضور داشتند ۸۵۰۰ مصدوم شیمیایی را اعلام کردند اما در حال حاضر یک هزار و ۵۰۰ جانباز به رسمیت شناخته شده اند و از خدمات جانبازان استفاده می‌کنند و بقیه جانبازان هنوز شناسایی نشده اند.

وی با اشاره به سفر تیم وزارت امور خارجه به سردشت اظهار کرد: انتظار داریم بر اساس قانون شناسایی مصدومان شیمیایی که در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده است، وزارت خارجه راهکارهایی را جهت پیگیری قانونی حقوق مردم سردشت در شکایت از شرکت های فروشنده سلاح های شیمیایی به رژیم بعثی عراق را پیگیری کنند که متاسفانه تاکنون اقدامی در این خصوص انجام نگرفته است و این بزرگترین انتظار ما از تیم وزارت خارجه است.

عضو انجمن دفاع از مصدومان شیمیایی سردشت گفت: انجمن مصدومین شیمیایی شهرستان سردشت همانند یک عضو ناظر در سازمان ملل متحد ۱۷ سال است که مشغول فعالیت است و توانسته به جایگاه ویژه ای در این سازمان دست پیدا کند. نماد قربانیان حمله شیمیایی سردشت در مقر سازمان منع گسترش سلاح های شیمیایی (opcw) واقع در شهر لاهه هلند قرار داده شده و هر سال در سالروز بمباران شیمیایی سردشت پیامی را به مناسبت این روز در این سازمان قرائت خواهد شد و حتی در این روز در محل این سازمان (opcw)برای سردشت مراسم مخصوصی برگزار خواهد شد.

عزیز پور اقدم با اشاره به شکایت انجمن مصدومان شیمیایی سردشت از دلال و واسطه گر شرکت های فروش سلاح های شیمیایی به صدام حسین، گفت: حضور ما در سازمان ملل سبب شد که علیه این فرد پرونده ای بین المللی راه اندازی و محکوم شد اما وزارت امور خارجه باید مستقیما از این شرکت ها شکایت کند و پیگیر حقوق قربانیان شیمیایی کشور باشد.

پایش آب و خاک سردشت پس از بمباران شیمیایی ناتمام ماند

عزیز پور اقدم با انتقاد از عدم ثبت روز سردشت در تقویم کشور گفت: حضور مردم از جای جای کشور در روز هفتم تیر در سردشت نشان از این دارد که حساسیت هایی درخصوص این روز و اهمیت آن در میان مردم و مسئولین شکل می‌گیرد اما این مورد نمی تواند به تنهایی برای مردم سردشت کافی باشد، ما خواهان ثبت روز حادثه بمباران شیمیایی سردشت در تقویم جمهوری اسلامی ایران هستیم تا این روز به عنوان روز" شهدای هفتم تیر سردشت" نام‌گذاری شود.

وی اضافه کرد: اما تاکنون تنها اقدامی که انجام گرفته است تمبر یادبود سردشت است که متأسفانه به نام روز (۸ تیر) به ثبت رسیده است و دلیل آن برای ما مشخص نیست در حالی که سردشت هفتم تیر بمباران شد. تاکنون تکلیف مستندات روز واقعه بمباران شیمیایی سردشت نیز مشخص نشده است واسنادی که در دسترس است کافی نیست.

عضو انجمن دفاع از مصدومان شیمیایی سردشت درخصوص عوارض بمباران شیمیایی برای نسل‌های آینده ای سردشت اظهار داشت: این موضوع به یک تحقیقات علمی گسترده نیاز دارد که تا کنون در سردشت انجام نشده است اما افزایش بیماری سرطان در این شهر گمانه‌زنی‌هایی را در این خصوص افزایش می دهد.

وی با اشاره به طرح پایش آب و خاک شهرستان سردشت نیز گفت: این موضوع را در سال 96 پیگیری کردیم هیاتی تحقیقاتی از دانشگاه های دانمارک تبریز و دانشگاه سلیمانیه در اقلیم کردستان عراق جهت این پایش اقدام کردند اما به دلیل عدم اعطای مجوز به این مراکز تحقیقاتی پایش بر روی سلامت آب و خاک سردشت پس از بمباران شیمیایی تکمیل نشد و ناتمام ماند.