به گزارش خبرگزاری کردپرس، محمدیار سبزی، نویسنده و تهیه کننده ایلامی که حضوری فعال در عرصه رسانه و مسئولیت اجتماعی همراه با آن دارد، در واکنش به انتشار خبر تصویب شهرستان شدن بخش هلیلان، یادداشتی با عنوان «کلانشهر اِشکَفت علیا» در اختیار کردپرس قرار داده است.
سبزی در یادداشت خود می‌نویسد:
در فرهنگ مردم کُرد، مثلی بسیار با معنی وجود دارد: « ئه‌گه‌ر بکه‌رن گونوژئاژنم / هه بیوشن وه پیم که‌ی‌خودا ژنم» یعنی حاضرم بدترین شکنجه ها را تحمل کنم، فقط به من بگویند زنِ کدخداست!
این مثل، حکایت مردم بسیاری از مناطق کشور، به‌ویژه استانهای غربی کشور در یک دهه گذشته است. در سالهای گذشته و بیشتر در یک دهه گذشته، موضوع ارتقای اسمی مناطق مختلف در تقسیمات کشوری، اگر بزرگ‌ترین آرزوی مردم جوامع نباشد، یکی از بزرگ‌ترین دغدغه های آنها شده است و از قبل همین دغدغه، چه بسیار کسانی که با وعده های ارتقای روستا به شهر و شهر به بخش و بخش به شهرستان و چه بسا شهرستان به استان، از مردم رأی گرفته اند و در دل به این آرزوی مردم خندیده اند که تمام نیازهای بزرگ و کوچک، چون اشتغال و ازدواج و رفاه عمومی و حتی آب و نان را فراموش کرده اند و تنها به این دلخوشند که فلان نماینده یا معاون وزیر و استاندار در جایی قول داده روستایشان را ارتقا می دهد؛ و بد حادثه این است که برخی پا را فراتر گذاشته و با نادیده گرفتن چند مرحله، قول تبدیل فلان روستا به مرکز استان را می‌دهند! و مردم با سوت و هورا کشیدن، چند سال در فضای مجازی و حقیقی، این وعده را واکاوی می کنند و از آرزوهایشان بعد از مرکز استان شدن می گویند.
برای شور بیشتر و برانگیخته شدن غرور مردم، یک مداح هم لازم است تا در مراسم ختم و عروسی، به پیشواز ارتقای روستا برود و بگوید تشکر می کنیم از مهمانان عزیزی که از دهستان کرمانشاه به «کلان شهر اشکفت علیا» آمده اند!
لحظه ای بیندیشیم که این ارتقای اسمی چه سودی به حال مردم داشته و جز افزایش هزینه های زندگی، افزایش توقعات، سرد شدن روابط گرم اجتماعی، سرخوردگی جوانان بیکاری که امروز دیگر با شهر شدن حاضر به دنبال کردن مشاغل رایج در منطقه نیستند و دهها پیامد ناخوش دیگر، چه تغییری در زندگی آنها ایجاد کرده است!؟
گذشته از این، توازن تقسیمات نیز بر هم خورده و مثلاً در جایی چون ایلام، فلان روستا با کمتر از یک سوم جمعیت و وسعت شهری چون آسمان آباد، بخشداری شده است و هنوز کیسه های رأی گرفتن از مردم آسمان آباد با وعده ی بخشداری باز است.
بیایید با خود صادق باشیم، ارتقای اسمی روستاها و بخشها و ایجاد شهرستانهایی با جمعیت‌های کمتر از ۵۰ هزار نفر، چه گرهی از مشکلات مردم باز کرده است!؟ مگر نه این است که آمار فقر و بیکاری و آسیبهای اجتماعی و توقعات مردمی و پشت پا زدن به داشته های فرهنگی و صنایع دستی و مشاغل روستایی و عشایری و پدیده های دیگر افزایش یافته و کاسته نشده است!؟
ای کاش، مردم و مسئولین به خود آیند و اولویتهایشان را بیشتر بشناسند و متناسب با ارتقای هر منطقه، تغییری ملموس در زندگی ساکنان آن صورت گیرد و تنها به کاهش آمار روستاییان و افزایش جمعیت شهری تن ندهند. برای مردم این استان، یک پروژه ی اقتصادی اشتغالزا، منفعت بردن از ۴۲۵ کیلومتر مرز و یا یک نماینده ی بیشتر، بسیار کارآمدتر و بهتر از نامیدن روستاهایشان به شهر و شهرهایشان به کلان شهر است.
به راستی وقتی ارتقای مناطق، جز افزایش مشکلات و گران تر شدن خدمات، تأثیری در افزایش رفاه عمومی نداشته است، چه اصراری بر مصوبات زمان بر و پرطمطراق است!؟
از فردا، بی هیچ هزینه اضافی در ابتدای روستاهایمان، تابلو بزنید: «به کلان شهر اشکفت علیا و گلال سفلی خوش آمدید»!
نظر شما