به گزارش کردپرس، دکتر کامران منتک در یاداشتی که در برخی از رسانه های اقلیم کردستان منتشر شده است، نسبت به وقوع جنگ مسلحانه میان حزب دمکرات کردستان (پارتی) و حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) و عواقب چنین جنگی هشدار داد.

در این یادداشت آمده است: در مقطع کنونی، جنگ رسانه ای ترسناکی میان پ.ک.ک و پارتی به عنوان دو حزب بزرگ کردی در منطقه آغاز شده است و به صورت عملی و در برخی مناطق نیز تحت فشار ترکیه، پارتی وارد جنگ با پ.ک.ک شده است، اما آن چه هنوز کانال حصول صلح را باز نگه داشته است، عدم وقوع جنگ نظامی مستقیم میان دو حزب می باشد. هنوز زمینه برای مذاکره و گفتگو و ممانعت از آغاز جنگ فراهم است، باید تلاش کرد نزاع ها به جنگ ختم نشود، زیرا آن ها قادر به آغاز جنگ هستند، اما اختیاری در پایان آن نخواهد داشت.

استاد علوم سیاسی دانشگاه صلاح الدین، در ادامه آورده است: آن چه جای تاسف است، رسانه ها و حتی رسانه های غیر رسمی این دو حزب و دیگر احزاب، حساسیت و خطرناک بودن وضعیت کنونی را درک نکرده و توان فهم مسئولیت خطیر در مرحله کنونی را ندارند. کوبیدن بر طبل جنگ داخلی میان کردها هیچ گاه در راستای منافع آن ها نبوده است و در این میان به جز چند تاجر جنگ، این ترکیه است بیشترین نفع را خواهد برد.

در ادامه این یادداشت نسبت به سرنوشت موجودیت سیاسی کردها در منطقه در صورت وقوع جنگ میان پارتی و پ.ک.ک هشدار داده شده و آمده است: لازم است مردم کردستان به خوبی این واقعیت را درک کنند که اگر جنگی در گیرد، آخرین جنگ داخلی کردها خواهد بود. توازن قوا در سطح جهانی به نحوی دچار تغییر و تحول شده است که در نهایت کردها بازنده خواهند بود و تمامی دستاوردها را از دست خواهند داد.

منتک در این یادداشت به سیاست ها و پروژه های ترکیه برای منطقه به ویژه در ارتباط با کردها اشاره کرده و نوشته است: ترکیه خود را برای حمله به مناطق تحت کنترل کردها در سوریه آماده می کند (روژآوا) و ده ها هزار نیروی مسلح و نیروهای شبه نظامی تندرو را تحت عنوان اپوزیسیون سوریه در مرزهای مناطق کردنشین این کشور مستقر نموده و به دنبال آغاز یک جنگ داخلی در اقلیم کردستان همزمان با اجرایی کردن عملیات حمله به کردها در سوریه است. در چنین وضعیتی، کردها در سوریه و کل منطقه بیشترین خسارت را خواهند دید و به سادگی نیز اقلیم کردستان به زیر سلطه دولت مرکزی عراق درخواهد آمد و اثری از مسئله کردی در عراق باقی نخواهد ماند.

تحلیل گر سیاسی کُرد اشاره می کند که احتمالا عدم توجه به نقش آمریکا در منطقه و تاثیرگذاری این کشور در تحولات و معادلات منطقه ای موردی باشد که منتقدان این تحلیل بر آن تاکید خواهند کرد و در این باره می گوید: واقعیت این است که اگر ترکیه دست به چنین اقدامی بزند، در آن چه مربوط به نقش آمریکا می شود دو حالت متصور است. یا این که آمریکا در راستای بازگرداندن ترکیه به آغوش غرب، مسئله کرد را قربانی خواهد کرد و کردها را قربانی عادی سازی روابط با ترکیه می کند و این هم اجرای نقشه راه منج می باشد که از فوریه سال جاری بر سر آن توافق شد، یا این که ترکیه همچون ایران وارد تنش با آمریکا خواهد شد و در این میان از فرصت انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نهایت بهره را خواهد برد تا سیاست های خود را اجرایی کند!

در ادامه آمده است: در تمامی حالات، هم اکنون آمریکا همچون گرگی زخمی است که از هر سو مورد حمله قرار می گیرد تا وارد ویتنام دیگری شود! تاکنون آمریکا خویشتنداری پیشه کرده و این رویکرد نیز در چارچوب سیاست ترامپ برای احیای مجدد آمریکا است که آن هم دوری از ماموریت ها و اقداماتی است که پیشتر در سطح جهانی به عنوان یک وظیفه برای خود تعریف کرده بود. اما سوال اصلی این است که آیا آمریکا حاضر است به خاطر کردها ماجراجویی کرده و خود را وارد یک جنگ جهانی کند!؟ تحت هیچ شرایطی نباید سرنوشت خود را به آمریکا گره زد و باید کردها در شرایط کنونی از چنین رویکردی فاصله بگیرند و شهروندان و احزاب کردی این خطر بزرگ را به خوبی درک کنند.

کامران منتک به هژمونی ترکیه بر حزب دمکرات کردستان در مقطع کنونی اشاره کرده و نوشته است: واقعیتی که لازم است به آن اشاره داشت این است‌ که هم اکنون پارتی مشمول الطاف ترکیه قرار گرفته و این حزب با توجه به معذوراتی که در آن قرار گرفته حاضر به انجام هر کاری در راستای تداوم بقا است. این حزب نباید راه نجات خود را در همراهی با ترک ها ببیند و لازم است راه نجات را نزد کردها جستجو کند و مذاکرات آغاز شود. هر چند فرصت کمی باقی است و گذشت ایام دستیابی به آن را غیرمحتمل تر می کند، اما مهم این است که هنوز فرصت باقی است. به جای متهم کردن پ.ک.ک به ترور و سنجش آن با ترازوی ترکیه و موضع گیری بر اساس منافع و سیاست های این کشور و تایید آن ها، لازم است دیگر احزاب کرد هم نقش میانجیگرانه ببینند، در غیر این صورت هر اتفاقی بیفتد، مردم قبل از پارتی و یکیتی، آن ها را مجازات خواهند کرد.

در پایان این یادداشت آمده است: جنگ احتمالی میان پ.ک.ک و پارتی شباهتی به جنگ های دهه 90 در سده پیشین ندارد، بلکه بیشتر به جنگ های دهه هشتاد شبیه خواهد بود زیرا نظام کنونی در جهان تک قطبی نیست و جایگاه ژئوپولیتیک کردستان دچار چنان تغییراتی شده است که به مقطع جنگ سرد می ماند و در حال تبدیل شدن به منطقه امن است، اما اگر تحولات به سمت و سوی جنگی که شرح آن رفت پیش رود وضعیت کردها به گونه ای نخواهد بود که به آن غبطه خورد.