به گزارش خبرگزاری کردپرس،در سال گذشته و به دلیل خشکسالی و کمبود بارش باران در منطقه گرمسیری دهلران به مانند بسیاری دیگر از نقاط کشور اکثر چشمه ها و منابع آبی دچار کمبود آب یا خشکی شده اند که این مسأله بعنوان یک چالش و خطر بسیار جدی برای طبیعت و محیط زیست و همچنین عشایر و دامداران زحمتکش و مظلوم شده است... اینک که آسمان و طبیعت سخاوت و مهربانیش را از ما دریغ کرده و شاید تاوان نامهربانیهایمان را پس می‌دهیم، چه بهتر که کمی هم به فکر اطرافیانمان باشیم... به جای گذاشتن دام و تله در کنار منابع و چشمه های کم آب برای شکار پرندگان و جانوران مظلوم، دنبال احیا و لایروبی این منابع آبی باشیم تا شاید کمک حالی باشیم برای طبیعت در حال نابودیمان...

اما نکته ای که این روزها حائز اهمیت و البته بسیار ناراحت کننده است، تشنگی و نبود آب آشامیدنی دامداران و عشایری است که در این گرمای بی سابقه و غیرقابل تحمل همچنان در عرصه تولید و خدمت به مردمان این سرزمین از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند...

از جمله این دامداران مظلوم، عشایر منطقه هَوَر، آبمکان خوشینی، می باشند که واقعا این روزها در تأمین آب آشامیدنی دچار مشکلات جدی می‌باشند...

اداره محترم امور عشایری در ایامی که دامداران کوچ نشین دیگر استان‌ها به دهلران می آیند و عرصه های طبیعی و منابع علوفه و درخت و چراگاه های دهلران را به نابودی می‌کشانند، بصورت ۲۴ ساعته و با تمام قوا خدمتگزارشان هستند و بدون وقفه به امر آبرسانی و دیگر خدمات کمک حالشان هستند، اما در عین ناباوری شاهد هستیم که بی توجه به همشهریان خود، در حالی که وظیفه و شغلشان ایجاب میکند، در انجام کارشان بدون تردید کوتاهی و قصور میکنند که این امر موجب نابودی و از بین رفتن زندگی عشایری و قشر موّلد دامداران دهلرانی که تعدادشان کم نیست،خواهد شد...

بنده خود دیدم که یک خانواده دامدار با بیست لیتر آب باید تا سه روز را سپری کند که این یک امر محال است و این مردمان مظلوم وبی ادعا مجبورند از آب غیر شرب و شوری که دامهایشان نیز به اِکراه از آن مینوشند استفاده کنند...قطعا هیچ توجیهی از طرف

اداره امور عشایری پذیرفته نیست و بدون شک کوتاهی و سهل انگاری تنها دلیل بوجود آمدن این مشکلات می‌باشد...

از تمامی مسئولان و دست اندرکاران دلسوز دهلرانی عاجزانه تقاضامندیم که به داد این اقشار تولید کننده و در عین حال مظلوم برسند...

یادداشت: علی محمد بختی