وقتی که نهادها و موسسات مرتبط با فقرزدایی کار خود را نتوانند به درستی انجام دهند خلاهای بسیاری ایجاد خواهد شد و فرصت را در اختیار کسانی قرار خواهد داد که برای عرض اندام و ابراز وجود در جسجوی فقرا برآمده و با دوربین هایشان دست به تبلیغات هدفمند می زنند. از نمونه بارز آن سواستفاده نامزدهای انتخاباتی از معیشت نامناسب کارگران، عکس با فضای زندگی محرومان جامعه ، دلجویی های چندش آور تبلیغاتی از نیازمندان و مصادیق بارز دیگر که در توان شمارش خارج است، نام برد. این جای نگرانی جدی است به این خاطر اراده عمومی برای فقر زدایی جای خود را به حفظ فقر یا گاها تولید فقر در لایه های مختلف اجتماع جهت تبلیغات و بازاریابی که می توان آن را به جرات تجارت فقر نامید، بدهد. تجارت فقر همان معامله ای است که سلبریتی ها برای کسب شهرت بیشتر و ارتقا جایگاه اجتماعی بالاتر در یک جامعه احساسی با نواقص و ضایعه های اجتماعی مختلف از جمله فقر و محرومیت هایی که ناشی از سو عملکرد مدیریتی است، می کنند، در حالی که حقوق زیردستان و نیازمندان چند قدمی خود را به موقع و مکفی پرداخت نمی کنند. در این گونه معاملات و تجارت ها مسیر کسب شهرت، ثروت و قدرت که همان فقر است برای تاجران فقر همواره هرگز نباید مسدود شده بلکه می بایست به قوت خود جهت دستیابی به اهداف شوم برخی ها باقی بماند. وقتی که موسسات تخصصی مردم نهاد در جامعه انگشت شمار و محدود باشند فضا برای حضور سلبریتی های فوتبالیست ،بازیگر ،بازیکن و امثالهم و یا لمپن های سیاسی ،اجتماعی و... برای بازاریابی فقر و تجارت با آن می رقصد، این در حالی است که در جامعه منهای فقر هیچ کس نمی تواند از نواقص پیکر جامعه به نفع خود سوء استفاده کند بلکه همگان درصدد التیام زخم های آن به صورت اساسی و ریشه ای برمی آیند به این معنی هیچ نیازمندی نباید وجود داشته باشد تا اینکه ما فریبکارانه آنان را با اعمال ستمی که در جایی دیگر بر آنان روا داشته ایم ،سکوی پرتاب خود و ابزار تبلیغات خویش بکنیم. بی تعارف باید گفت که بوی تجارت ننگ آلود فقر فضای رسانه ها ،اماکن عمومی و جامعه را متعفن کرده است.

منبع روزنامه روژان