به گزارش خبرنگار کردپرس، شامگاه چهارشنبه «حاج ماموستا امامی» از علما و ادبا و شخصیت های فرهنگی و اجتماعی برجسته در سن 94 سالگی به رحمت ایزدی پیوست. پیکر این عالم بزرگ، امروز جمعه در میان حزن و اندوه فراوان و با مشایعت خیل کثیری از مردم در آرامستان خیابان شهدای سقز به خاک سپرده شد.

«ماموستا امامی» متولد 1304 شمسی در روستای قره چر بخش گورک سقز بود. در دوران طلبگی از محضر علمای برجسته کردستان، از جمله مهاباد و بوکان و بانه بهره مند شد و از محضر استادانی چون «حاج ملا هادی افخم زاده، ملاعلی ربانی بغده کندی، ماموستا مصطفی مدرسی شوی، ملاقادر مدرسی، ملا احمد ایسک بغدادی، ملا کامل نقشبندی، ملا محمود ریاضی، ماموستا شیخ عبدالقادر زاهدی، ملاعصام الدین شفیعی، حاج شیخ ابن الکاژاوه ای المانه ای و دیگران» بهره مند شد.

در روستاهای مختلف و از جمله مسجد دارالاحسان محله سنگبران سقز تا اواخر عمر که نزدیک به هفتاد سال را در بر گرفت به امامت و تدریس و راهنمایی دینی مردم اشتغال داشت. وی در مسایل سیاسی بسیار صاحب نظر و اهل دقت بود و چون در جرگه مسایل سیاسی و اجتماعی قرار داشت ذهنش انبانی از خاطرات بود و محضر شیرینی داشت. اهل شعر و نویسندگی و ترجمه بود و آثاری منتشر کرد از جمله منظومه کردی شمال و زریان، ترجمه کتاب نخستین شهدای اسلام از عربی، ترجمه غزلهای محوی به زبان فارسی. ایشان همچنین بخشی از مثنوی مولوی را به کردی برگردانده. از جمله آثار چاپ نشده اش خاطراتش است. وی به خاطر جایگاه اجتماعی والایی که داشت در کنار دیگر رجال و علمای کردستان در حوادث مربوط به اول انقلاب و بویژه سفر هیأت حسن نیت به کردستان برای حل مشکلات آن وقت، حضور فعالی داشت. وی در بیان خاطراتش همواره جزییات وقایع را با رویکرد آسیب شناسانه و به دور از تحریفات بیان می کرد که از جمله آنها فایل ویدویی است در نقد خاطرات تحریف آمیز چندی پیش دکتر حسین خلیقی، از رهبران وقت حزب دمکرات. گفتنی است وی از دوران جوانی در مهاباد به کۆمه ڵه ی ژ. کاف. پیوسته بود و در رویکردی انتقادی نسبت به گردش به چپ حزب دمکرات از زمان سیطره جریان چپ در این حزب انتقاد داشت و خود را همچنان عضو ژ. کاف. می دانست و از قاضی محمد و سید عبدالله اسحاقی(احمد توفیق) همواره به نیکی یاد میکرد و گردش به چپ و افتادن به دام حزب بعث را انحراف آشکار برای برخی احزاب کردستانی می دانست. این عالم برجسته چندسالی از عمر را نیز در زندان ستمشاهی به سر برده بود. وی انسانی خیرخواه و خوش محضر و گنجینه ای از خاطرات ذی قیمت بود. در جلسات ایجاد صلح و آشتی بین مردم حضور می یافت و با راهنماییهای خود از اختلافات می کاست. شاگردان زیادی را که اینک ماموستا و مدرس هستند پرورد و منشأ خدمات زیادی شد. خداوند روح زلالش را در بهشت ابدی آرامش دهد.