لیدرهای چپ، راست و نمایندگان مجلس ایلام طی چند سال اخیر در نشست های سیاسی خود با استاندار ایلام، در هر بابی سخن گفته‌اند و انتقادکرده‌اند جز پیگیری یک مطالبه‌ی اساسی و بر حق مردم مرزدار ایلام؛ درحالی که مطابق با اسناد جنگ تحمیلی و مجامع بین المللی، جنگ ایران و عراق درسال ۶۷ خاتمه یافت اما در بخشنامه های اداری و مزایای جنگی کارکنان دولتی، متاسفانه ایلام را تا سال ۶۲ به عنوان منطقه جنگی تلقی کرده‌اند.

این در حالی‌ست که جنگ از ایلام آغاز شد و در ایلام به پایان رسید. ارتفاعات ”کله قندی” و “رضا آباد” مهران خرداد ماه سال ۱۳۵۹ زیر آتش عراق قرار گرفت و عملیات رسمی ارتش بعث عراق در ۱۸ شهریور ۱۳۵۸ در ارتفاعات میمک یعنی ۱۲ روز پیش از آغاز رسمی جنگ انجام شد. بعداز تصویب قطعنامه رسمی پایان جنگ نیز، مرزایلام تا سه راه جندالله به محاصره دشمن درآمد، درحالی که با محاصره اسلام آباد غرب، تنگه مرصاد، مهران و صالح آباد راه های ارتباطی با جنوب کشور قطع شد، اما مردم ایلام این محاصره را شکستند.

هرچند که بخشنامه بسیج مستضعفان کشور، صراحت دارد که شهرها و مناطقی که در زمان جنگ در تیررس دشمن بوده اند از تاریخ ۳۱/۶/۱۳۵۹ تا ۲۷/۵/۱۳۶۷ به عنوان مناطق جنگی شناخته شده اند اما متأسفانه مسئولان بالادستی، منطقه جنگی بودن ایلام را از آغاز جنگ تا سال ۱۳۶۲ مصوب کرده اند و مردم ایلام و کارکنان دولت را از مزایای خدمت در زمان جنگ از جمله کسر خدمت فرزندان مشمول خدمت سربازی آنان را محروم کرده اند. این درحالی است که هم اسناد و قطعنامه های مجامع بین المللی و هم رساله های علمی و دانشگاهی با موضوع ”جنگ ایران و عراق”، تاریخ دفاع مقدس در ایلام را در محدوده‌ی زمانی سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۷ مورد پژوهش و تأیید قرار داده اند.

با شرح از پیش گفته آیا کسی حق دارد که مردم ایلام را از بخشی از تاریخ دفاع مقدس حذف کند و حماسه ها و دلاوری های آنان را نادیده بگیرد؟ یادآور می شود که نمایندگان مجلس، استاندار بازوند و فعالان سیاسی اصولگرا واصلاح طلب کرمانشاه، برای استیفای حقوق منطقه جنگی مردم کرمانشاه، همصدا و همگام درِ ستاد نیروهای مسلح کشور را ازپاشنه کنده‌اند و به نتایج مطلوبی هم نائل آمده‌اند.