خرید و فروش رأی در ایلام از انتخابات هفتم شروع شد. قبل از آن خیلی ها با آبگوشت و چلوکباب به سراغ مردم می رفتند و با قسم و قرآن مردم را در معذوریات قرار می دادند. متأسفانه این بدعت شوم به واقعیتی غیر قابل انکارانتخابات استان ایلام تبدیل شده و هر سال شاهد افزایش این موضوع و ابداع روش های جدیدی هستیم که هوش از عقل آدمی می برد.

مشکلات اقتصادی و این احساس که فرقی ندارد چه کسی در مجلس باشد و البته ناامیدی از عملکرد نماینده های ادوار باعث شده بعضی از مردم رأی خود را با ثمن بخس بفروشند. این موضوع باعث شده که بعضی از شیادان کت و شلوار پوش به جای اینکه با برنامه در انتخابات حضور یابند، با کیسه های پر از پول کثیف به میدان بیایند و از وضعیت بد معیشتی مردم‌ سوءاستفاده کنند.

در مورد کاندیداهایی که اقدام به خرید رأی می کنند ذکر چند نکته ضروری است:

اول. اینکه نباید منکر صداقت این افراد شد! آنها با خرید رای صادقانه اعلام می کنند که ما در رقابت با کاندیداهای دیگر ناتوان هستیم و ناچاریم برای کسب رأی از پولمان استفاده کنیم. پول ما جانشین تمامی نداشته های ماست.

دوم. این افراد برای تأمین هزینه خرید آرا وام دار دیگران می شوند. در نتیجه شاهد افزایش رانت ها و بی عدالتی ها خواهیم بود. دور و بر برخی از کاندیداها پر از پیمانکاران و دلالانی است که می خواهند نماینده ی انحصاری در مجلس داشته باشند.

سوم. این افراد اگر وارد مجلس شوند خود را در برابر نمایندگان قدرتمندی که نه با پول بلکه با برنامه و اندیشه انتخاب شده اند حقیر می بینند و چون ناتوان و ضعیف اند نمی توانند از حقوق استان دفاع کنند.

چهارم. این افراد برای جبران پولی که صرف خرید رأی کردند به شکل غیر قانونی (فساد اقتصادی) پول هزینه شده را جبران می کنند.
آنجاست که دیگر وقتی برای کارهای مردم نمی ماند و چهار سال از کف مردم می رود و فقط افسوس و حسرتش می ماند.