به گزارش خبرگزاری کُردپرس، کوچر بیرکار، جوان مریوانی که برنده جایزه فیلدز شد و نه تنها در کردستان و ایران بلکه در جهان مطرح شد حسرت همگان را برانگیخت که چرا در کردستان از وجود چنین دانشمندانی نباید بهره برد و موجب شود که به کشورهای دیگر پناه ببرند تا شاید در آنجا قدرشان را بدانند.

پس از آن کنگره ای به نام مشاهیر کُرد در سنندج برگزار شد و در آنجا هم بسیاری از نخبگان کُردی که در ایران نیستند و در حال خدمت به کشورهای دیگر هستند برای مردم محرز شدند و حالا هواپیمای اوکراینی هم سقوط کرد و مردم پی به وجود چند تن دیگر از جوانان نخبه کُرد بردند که به کشورهای دیگر پناه برده اند. دکتر رزگار رحیمی و همسرش و دکتر آروین مرتب و همسرش از نخبگان کُرد بودند که شهروند کانادا بودند و در هواپیمای اوکراینی دچار سانحه شدند و جان باختند.

قطعا آمار مشخصی از حضور جوانان نخبه کُرد در کشورهای دیگر وجود ندارد و با این اوصاف، کردستان مهد پرورش نخبگان شده است اما خود از این ظرفیت فوق العاده بی بهره شده و سود آن را کشورهای آمریکایی و اروپایی می برند!

کوچر بیرکار که نخبه جهانی ریاضی است و حالا در دانشگاه کمبریج لندن مشغول به کار است، بسیاری بر این عقیده اند که اگر در ایران می ماند به احتمال زیاد حالا با مدرک دکترا بیکار بود و احتمالا مجبور به کولبری می شد همانند بسیاری از جوانان کُرد که با مدارک فوق لیسانس و دکترا در کوه ها مشغول کولبری هستند و هر روز ویدئویی از آنها در فضای مجازی پخش می شود. تا پیش از حادثه سقوط هواپیمای اوکراینی که منجر به فوت چند تن از نخبگان کرد هم شد، کولبری بوکسور مریوانی بر سر زبان ها بود کسی که عضو تیم ملی بوکس کشورمان است و به دلیل مشکلات مالی در کوه ها با کولبری به دنبال لقمه ای نان است و تنها کاری هم که برای او کردند در نظر گرفتن بسته حمایتی 5 میلیون تومانی از سوی سازمان ورزش و جوانان بود!

این وضعیت اکثریت نخبگانی است که می توانند در مسیر تحول و پیشرفت استان کردستان قرار گیرند اما ناشناخته و مغفول مانده اند و سهم آنها یا کولبری و دستفروشی و مسافر کشی در داخل استان است و یا راهی غربت می شوند و در آنجا استعدادهایشان را به منصه ظهور می رسانند و مایه خیر و برکت برای کشورهای دیگر می شوند.

آروین و رزگار و همسرانشان قربانی بی مسئولیتی شدند آنها اگر در خاک کشور خود می ماندند و فرصتی برای رشدشان فراهم می شد شاید حالا در آغوش گرم خانواده خود بودند به جای آنکه عازم کشور غریب باشند و در راه جان خود را از دست دهند.

استان کردستان تا وقتی که از وجود این ظرفیت ها غافل باشد نمی تواند از محرومیت نجات یابد و باید پیش از هر چیز برای پیشرفت خود این استعدادها را شناسایی کند و از آنها در مسیر تحول خود به نحو احسن بهره ببرد.