به گزارش کردپرس، بنیاد کارنگی در اروپا در مقاله ای به بررسی سیاست خارجی ترکیه در چند سال اخیر پرداخته و بر استفاده ترکیه از بحران سوریه برای تقویت مواضع دولت ترکیه به رهبری حزب عدالت و توسعه هم در داخل کشور و هم در خارج از کشور تاکید کرده است.

فرانسیسکو سیکاردی، پژوهشگر و مدیر برنامه ارشد در بنیاد کارنگی، در این مقاله یکی از اصلی ترین دلایل انجام سه عملیات نظامی ترکیه در خاک سوریه را تلاش این کشور برای ساکت کردن و تضعیف نیروها و جریان های کردی در داخل و خارج این کشور عنوان کرده است.

او در این مقاله به در پیش گرفتن سیاستی تهاجمی از سویه ترکیه بعد از حضور نظامی در سوریه اشاره کرده که این مسئله بر رابطه ترکیه با آمریکا، روسیه و اروپا تاثیر گذاشته است.

سیکاردی معتقد است دولت ترکیه به رهبری رجب طیب اردوغان که در سال 2015 به روند صلح با کردهای ترکیه پایان داد، تا پیش از آن به امید کسب حمایت کردها در داخل، ظهور و قدرت گرفتن حزب کردی اتحاد دموکراتیک سوریه یا PYD را تحمل کرد اما بعد از موفقیت های نیروهای کرد سوریه موسوم به یگان های مدافع خلق در دفاع از کوبانی در سوریه و گسترش قلمرو تحت کنترل آن، دولت آنکارا به رهبری اردوغان تغییر موضع داد. او معتقد است دولت ترکیه قبل از سال 2012 تعامل مصالحه جویانه ای با صالح مسلم رهبر وقت حزب اتحاد دموکراتیک در پیش گرفت اما پیشروی های سریع نیروهای کرد سوریه روابط آنکارا با این حزب کردی در سوریه را دچار تنش کرد و حتی می توان گفت که یکی از علل پایان دادن دولت ترکیه به روند آشتی با کردها در داخل، قدرت گرفتن نیروهای کرد سوریه موسوم به YPG بود.

محقق بنیاد کارنگی به نگرانی ترکیه از تشکیل یک منطقه خودگردان در مرزهای جنوبی ترکیه با سوریه اشاره کرده است که این نگرانی سرچشمه آغاز رویکرد تهاجمی اردوغان در برخورد با کرد سوریه است.

سیکاردی رویکرد اردوغان برای مقابله با جریان کردی و تلاش برای تضعیف آنها هم در داخل و هم در خارج را یکسان دانستن حزب کردگرای دموکراتیک خلقها در ترکیه با پ.ک.ک و نیروهای کرد سوریه و تروریست خواندن آنها عنوان کرده است. به همین دلیل، دولت ترکیه همزمان به فکر در پیش گرفتن رویکردی تهاجم آمیز در برابر حزب دموکراتیک خلقها، پ.ک.ک و نیروهای کرد سوریه بود. بنابراین، دولت ترکیه بازداشت رهبران حزب کردگرای دموکراتیک خلقها در ترکیه و عملیات نظامی علیه پ.ک.ک و نیروهای کرد سوریه را آغاز کرد.

بر اساس مقاله کارنگی، رویکرد تهاجمی اردوغان نسبت به کردها در ترکیه و سوریه به سود وی تمام شد و رای ناسیونالیست های ترکیه به ائتلاف وی با حزب افراطی MHP را افزایش داد زیرا وجه مشترک ناسیونالیست های ترکیه رویکرد خصمانه نسبت به کردهاست و اردوغان از این ویژگی به نفع خود استفاده کرد.

سیکاردی معتقد است رویکدر تهاجمی ترکیه در مقابل کردها حتی روابط این کشور با آمریکا به عنوان یکی از همپیمانان ترکیه را تحت تاثیر قرار داده است و یکی از علت اصلی تنش کنونی میان ترکیه و آمریکا، رویکرد متفاوت ترکیه و آمریکا در مورد سوریه و بویژه حمایت واشنگتن از کردهای سوریه است.

بنیاد کارنگی در پایان نتیجه گیری کرده است که حضور نیروی نظامی ترکیه در سوریه ضمن تضعیف جریان ها و نیروهای کرد در داخل و خارج این کشور دستاوردهای دیگری هم داشته است که از جمله آن افزایش نقش بیشتر این کشور در بحران های منطقه ای مانند بحران قره باغ و لیبی است. همچنین به استفاده ترکیه از مسئله آوارگان سوریه به عنوان اهرم فشار علیه اتحادیه اروپا اشاره شده است که همه اینها نشاندهنده افزایش نقش ترکیه در معادلات و قدرت چانه زنی این کشور بعد از اتخاذ رویکرد تهاجمی در سوریه حاصل شده است.